Met een jaarlijks budget van 841 miljard dollar in 2024 beschikt het Pentagon over bijna drie keer meer financiële middelen dan de op een na grootste militaire macht ter wereld. China heeft een plafond van minder dan 300 miljard dollar op dit gebied.
De afgelopen maanden zijn de zorgen echter toegenomen, ook binnen de Amerikaanse defensiedenktanks, die de nadruk leggen op het overschrijden van de militaire grenzen tussen de Verenigde Staten en China. rond 2027, wat leidt tot een aanzienlijke toename van het risico op conflicten, vooral rond Taiwan.
Met 5000 gevechtstanks, 3000 gevechtsvliegtuigen, 11 vliegdekschepen en 45 nucleaire aanvalsonderzeeërs lijken de Amerikaanse legers echter op alle gebieden, en meer in het algemeen, alle legers van de wereld, het Volksbevrijdingsleger te overtreffen.
De budgettaire efficiëntie van de Amerikaanse defensie-investeringen is de afgelopen twintig jaar echter zo verslechterd dat ondanks deze aanzienlijke vooruitgang ten opzichte van de PLA en deze kolossale begroting het er duidelijk op lijkt dat de strijdkrachten niet in staat zullen zijn hun posities op peil te houden. zal nog veel langer een dominante positie innemen, althans niet zonder veranderingen die even radicaal als onwaarschijnlijk zijn, met betrekking tot het budgettaire en industriële beheer van de defensie-industriële programma’s door het Pentagon.
overzicht
Het rampzalige beheer van de industriële defensieprogramma’s door het Pentagon gedurende twintig jaar
Het astronomische bedrag dat de Amerikaanse defensie-inspanning vandaag vertegenwoordigt, wordt voornamelijk verklaard door twee gelijktijdige factoren. De eerste is gebaseerd op de personeelskosten, die al twintig jaar voortdurend stijgen, ruim boven de inflatie.
En om een goede reden hebben de Amerikaanse legers, met een zeer lage werkloosheid en veel moeilijkere arbeidsomstandigheden dan de traditionele periode van 8 uur tot 17 uur, de salarissen, pensioenen en diverse bonussen aanzienlijk moeten verhogen, nieuwe kandidaten moeten aantrekken en moeten proberen hun posities vast te houden. degenen die aan het einde van hun contract arriveren.
Zo ontvangt een Amerikaanse soldaat gemiddeld een salaris van $60 per jaar, exclusief bonussen, terwijl een PLA-soldaat nog steeds gemiddeld $000 per jaar ontvangt. Omdat de legers van de twee landen vergelijkbare formats hebben, begrijpen we dat de personeelskosten voor de Verenigde Staten veel zwaarder zijn, in de orde van een factor 18, zodra pensioenen, bonussen en diverse sociale voorzieningen zijn geïntegreerd, dan voor China.
Ook al lijken de personeelskosten van het Pentagon onsamendrukbaar, toch vertegenwoordigen ze slechts de helft van de ongeveer 840 miljard dollar die de Amerikaanse legers jaarlijks ontvangen.
De rest wordt verdeeld onder de industriële sector, voor brandstof, reserveonderdelen, diensten en vooral voor de aanschaf van nieuwe uitrusting, die gemiddeld zo'n 180 miljard dollar per jaar vertegenwoordigt, dat wil zeggen de defensiebegrotingen samen .
Het is juist op dit gebied dat de afgelopen twintig jaar de doeltreffendheid ervan aanzienlijk heeft zien verslechteren. De overgrote meerderheid van de industriële defensieprogramma’s die sinds 20 zijn gelanceerd vallen in vier categorieën, wat op zijn zachtst gezegd problematisch is...
FARA, DDG 1000, GCV…: de lijst met door de Amerikaanse strijdkrachten geannuleerde programma’s groeit
De eerste van deze categorieën is ook de meest spectaculaire en de meest restrictieve. Dit zijn grote programma's die zijn geannuleerd, niet zonder dat daarvoor aanzienlijke begrotingsmiddelen zijn verbruikt.
In plaats van slechts een klein deel te vertegenwoordigen van de grote industriële programma’s die door de Amerikaanse legers zijn gelanceerd, kunnen deze afgebroken initiatieven in twee families worden opgesplitst. Ten eerste de programma's die tijdens de ontwerpfase zijn verlaten. Dit is de afgelopen maanden het geval XM-1299 superkanon uit het ERCA-programma van het Amerikaanse leger, dat werd geconfronteerd met buitensporige ambities die niet konden worden bevredigd door de stand van de technologische en wetenschappelijke kennis.
Een paar maanden geleden was dat zo het FARA-verkennings- en aanvalshelikopterprogramma, nog steeds van het Amerikaanse leger, dat werd opgegeven terwijl het zich in de laatste selectiefase bevond, niet zonder dat het tot nu toe maar liefst $ 5 miljard, en nog eens $ 2 miljard meer, heeft gekost om de toezeggingen aan Bell en Sikorsky voor de concurrentie na te komen. Twintig jaar eerder was het hetzelfde, met de RAH-66 Comanche, die in 2004 werd verlaten, na 39 miljard dollar te hebben gekost, zonder dat er een vliegtuig in gebruik werd genomen.
Ook de Amerikaanse marine heeft zich op dit gebied onderscheiden met het CGx-programma bedoeld om de Ticonderoga-kruisers te vervangen, die in 2010 werden verlaten, is het waar vroeg genoeg in het proces om geen aanzienlijke kosten te genereren.
Maar dit was niet het geval voor de nucleaire aanvalsonderzeeërs van de Seawolf-klasse, die na drie voorbeelden werden verlaten om zich te wenden tot de Virginia-klasse, veel zuiniger en vooral DDG 1000 torpedobootjagers van de Zumwalt-klasse, waarvan de enige drie gebouwde exemplaren, van de 3 geplande, samen 21 miljard dollar kosten, de prijs van bijna drie vliegdekschepen uit de Ronald Reagan-klasse.
OMFV, IVAS, NGAD…: het opnieuw opstarten van defensieprogramma’s neemt toe, waardoor deadlines en onzekerheden worden verlengd
Een andere grote specialiteit van de Amerikaanse legers van de afgelopen jaren is het stopzetten van een lopend programma, om het enige tijd later op vernieuwde bases opnieuw te lanceren. Het nieuwste voorbeeld op dit gebied werd gegeven door het Amerikaanse leger met het Integrated Visual Augmentation System, of IVAS, een augmented reality-gevechtsbrilprogramma.
Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf € 1,99. Abonnementen Premium ook toegang verlenen archief (artikelen ouder dan twee jaar)
Om net als u scherpzinnig te zijn, moeten we zeggen en herhalen dat de huidige situatie catastrofaal is en dat de westerse landen, vooral de Europese, in groot gevaar verkeren. We kunnen daarom concluderen dat, tenzij er een krachtige en urgente reactie komt, pluralistische constitutionele democratieën slechts een moment in de geschiedenis zullen zijn geweest.
Hier zit geen onvermijdelijkheid achter: u beschrijft het heel goed: persoonlijke ambities, hebzucht, vooral in de VS, lafheid en blindheid in Europa zijn de oorzaak van deze ramp die onze vrijheden bedreigt. Degenen die uitlegden dat we het ‘vredesdividend’ moesten ontvangen, lijken tegenwoordig slim; Ze zien er slim uit, maar oefenen nog steeds macht uit, of controleren die...
Het voorbeeld van de F35 laat zien in hoeverre de vijanden van het Westen niet eens meer opgewonden hoeven te raken of over complexe strategieën hoeven na te denken.
Dit ontwapent zichzelf door de stijging van de kosten.
In eerdere artikelen noemde u het late en gedeeltelijke bewustzijn en enkele begrotingsinspanningen van bepaalde Europese landen.
Maar dit alles is onvoldoende.
Moeten we doorgaan met het zingen van Europese begrotingsregels, vooral als het om tekorten gaat, als de dreiging zo ernstig is?
Is zelfs de Oekraïense situatie naar het Georgische voorbeeld of Nagorno-Karabach niet genoeg om de ogen te openen van degenen die in ontkenning leven?
U suggereerde het: we moeten nu het paradigma veranderen om onze vrijheden en onze democratie te behouden
Om een van deze pretentieuze en stomme termen te gebruiken die recentelijk in het begrotingsvocabulaire zijn verschenen: we moeten de begrotingsmiddelen ‘direct’ richten op Defensie en niet langer op de sociale voorzieningen of subsidies…