Of het nu in de Rode Zee of in Oekraïne is, aanvalsdrones hebben zich ontwikkeld tot belangrijke munitie in recente conflicten, waarbij ze af en toe de schijnwerpers stelen van de tactische raketten die ze aanvullen en soms zelfs vervangen.
Deze tactische drones zijn veel zuiniger en sneller te produceren dan vergelijkbare raketten in termen van bereik, maar blijken over het algemeen ook veel goedkoper te zijn dan de luchtafweermunitie die wordt gebruikt om ze te onderscheppen, waardoor een geheel nieuwe onevenwichtigheid ontstaat in de vergelijking van een luchtoorlog.
Een Amerikaans bedrijf, Anduril, kon prima op deze ontwikkeling anticiperen. Deze startup, opgericht in 2017, wordt nu gewaardeerd op 15 miljard dollar, dankzij een paar modellen van drones en aanvalsdrones, zoals de op de loer liggende Altius-munitie, de Fury-gevechtsdrone of de Dive-LD-onderwaterdrone, die allemaal grote belangstelling wekten. van de Amerikaanse legers.
Anduril presenteerde deze week een nieuw concept, uiteraard zeer geïnspireerd door feedback uit Oekraïne en de Rode Zee. Het Barracuda-droneassortiment bestaat daarom uit verschillende dronemodellen van steeds groter formaat, bedoeld om steeds grotere ladingen over steeds grotere afstanden te vervoeren.
Bovenal verandert de Barracuda in zijn M-versie in een aanvalsdrone, die alle voordelen biedt van tactische raketten, van de antitankraket tot de langeafstandskruisraket, voor een prijs die daar niet in verhouding tot staat.
overzicht
Anduril, de verrassende winnaar van de eerste tranche van het CCA-programma van de Amerikaanse luchtmacht
La Costa Mesa-startup, in Californië, viel de afgelopen jaren al op door deel te nemen aan verschillende belangrijke programma's van de Amerikaanse legers en DARPA, met name met de Altius-dronefamilie. Veel mensen hadden het dan ook voorspeld een toekomst vol succes in Anduril.
Slechts weinigen hadden echter voorspeld dat de Californische startup, samen met dronespecialist General Atomics, de overhand zou krijgen in de competitie om drones te ontwerpen voor de eerste tranche van het Collaborative Combat Aircraft-programmaof CCA.
Dit is in feite een van de meest beslissende programma’s voor de Amerikaanse luchtmacht in haar transitie naar de integratie van gevechtsdrones in haar luchtoorlogssysteem. Het is zo essentieel voor de USAF dat zij er de voorkeur aan gaf het in stand te houden, zelfs als dit het NGAD-jagerprogramma van de zesde generatie in gevaar zou brengen, toen er in juni 6 een begrotingsimpasse ontstond.
Het was dan ook een verrassing toen de luchtmacht zo’n beslissend deel van haar toekomstige technologieën toevertrouwde aan een jonge startup, terwijl de drie grote vliegtuigfabrikanten, Lockheed Martin, die de F-22 Raptor en de F-35 Lightning II ontwierpen, Northrop Grumman erachter de B-2 Spirit en B-21 Raider, en Boeing, ontwerper van de F/A-18 E/F Super Hornet en F-15EX Eagle II, ondersteunen allemaal de gelederen.
Anduril zal op de Air Force Conference, die volgende week wordt gehouden, zijn Fury-gevechtsdrone presenteren, bedoeld voor het CCA-programma, naast de Algemene Atomica XQ-67, slechts zes maanden nadat hij tot winnaar van deze eerste wedstrijd werd uitgeroepen.
Met Barracuda-drones smeedt Anduril de ontbrekende schakel tussen aanvalsdrones en tactische raketten
Als de toekomst van Anduril nu verzekerd lijkt door het CCA-programma van de Amerikaanse luchtmacht en de verschillende programma's die het bedrijf verbinden met de andere Amerikaanse strijdkrachten, is laatstgenoemde, als goede startup die het is, niet van plan te rusten op zijn eigen positie. lauweren.
Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf € 1,99. Abonnementen Premium ook toegang verlenen archief (artikelen ouder dan twee jaar)
Een raket is een (al dan niet zelf)geleide en zelfrijdende raket.
De drones in kwestie zijn raketten.
Niets verschilt ze echt van een kruisraket, behalve hun prijs. Dit verschil is misschien gedeeltelijk te wijten aan de gebruikte componenten (grotendeels uit consumentenreeksen?), maar waarschijnlijk vooral aan een betere industriële efficiëntie.
Wapenfabrikanten zijn te gewend geraakt aan het opslokken van overheidsgeld en concurrentie van nieuwe spelers is welkom. Jammer dat het nog steeds uit de Verenigde Staten komt.
Moeilijk om een standpunt in te nemen: we hebben min of meer de kosten van een scalp (ik heb €500 in gedachten), maar niet die van een Anduril-drone met een gelijkwaardige capaciteit.
Het andere moeilijke element om rekening mee te houden is: de kosten van een in massa geproduceerde granaat van 155 mm versus een kleine drone (er wordt ons verteld dat prijzen variëren van € 500 per granaat tot € 5000, maar we weten niet of deze gegevens nog steeds geldig zijn ) versus de prijs van de kleine drone.
Ten slotte betreft het laatste vergelijkingspunt de AASM en hun nieuwe vaste stuwstof (200 tot 300 km, in ontwikkeling), kruisraketten en langeafstandsdrones.
Een kostenvergelijkingstabel zou zeer nuttig zijn.
Deze informatie wordt momenteel niet gecommuniceerd, dus het is onmogelijk om een tabel aan te maken. Dat gezegd hebbende, als Anduril op dit gebied investeert, zal het, om qua prijs een voordeel te behalen ten opzichte van tactische raketten, een substantieel voordeel op dit gebied moeten hebben om de Amerikaanse luchtmacht en haar partners te overtuigen. Ik betwijfel of ze het gemist hebben.
Het verschil betreft hoofdzakelijk de modulariteit van de lading en de boordsystemen. De drone kan worden gebruikt voor aanvallen, verkenningen, lokfuncties, elektromagnetische intelligentie, enz., afhankelijk van zijn lading... de raket kan dat niet.