De bouw van de Hunter-fregatten heeft zojuist een tweede tranche financiering ontvangen. aangekondigd door de Australische autoriteiten. In overeenstemming met de aanbevelingen van de Australian Strategic Review 2024 is dit programma, dat aanvankelijk bestond uit negen schepen voor 9 miljard dollar, teruggebracht tot slechts zes eenheden, terwijl er binnenkort een nieuwe klasse van elf multifunctionele fregatten zal komen, compacter en goedkoper. worden bevolen om de modernisering van de Royal Australian Navy te voltooien.
De verrassing komt van het bedrag van deze tweede tranche, 19,87 miljard dollar, na een eerste van 18,35 miljard dollar, die al was geïnvesteerd, voor een totaal budget van 38,3 miljard dollar, voor slechts zes schepen, vergeleken met de geplande 6 miljard dollar, maar voor negen fregatten.
Bovenal zal de kostprijs per schip dan de Australische 6,4 miljard dollar bereiken, ofwel 4 miljard euro, twee tot vier keer duurder dan de gemiddelde prijs van westerse fregatten, inclusief de Constellation-klasse van de Amerikaanse marine, voor schepen met zeer goede prestaties en kenmerken. dicht bij die van toekomstige Hunters.
Zijn dergelijke misstanden al waargenomen in Australië? En als dat zo is, hoe kunnen we, in de context van een niet-cyclisch en meer terugkerend probleem, dergelijke verschillen in kostprijzen verklaren, die niettemin zowel de politieke klasse als de Australische publieke opinie zouden moeten waarschuwen?
overzicht
Beschuldigingen van begrotingsontsporing die de Australische onderzeeërs van de Barracuda Attack-klasse tot een graf hebben gemaakt
We herinneren ons in Frankrijk nog heel goed de onophoudelijke aanvallen van de Australische pers op de Naval Group met betrekking tot het SEA 1000-programma en de twaalf onderzeeërs van de Attack-klasse.
Destijds beschuldigden veel roddelbladen in het land de Franse industrieel ervan de begroting en het aanvankelijk gepresenteerde prognoseschema niet onder de knie te hebben, waarbij ze voorbijgingen aan het feit dat het aantal schepen intussen was toegenomen van 8 naar 12, en dat de naar voren gebrachte cijfers besloeg een heel ander toepassingsgebied dan aanvankelijk overeengekomen.
Deze herhaalde beschuldigingen creëerden de gunstige context die premier Scott Morrison daartoe in staat stelde onderhandelen in het grootste geheim met Washington en Londen over het SSN-AUKUS-programmaen om aan de rijpe publieke opinie de annulering van het Barracuda-contract aan te kondigen, om zich te wenden tot Amerikaans-Britse nucleair aangedreven onderzeeërs.
Uit de analyse van de gegevens over de beschuldigingen van budgettaire ontsporing aan het adres van Naval Group blijkt a posteriori dat de Franse industrieel juist zeer aanzienlijke inspanningen heeft geleverd om deze drift in bedwang te houden, afgezien van de homothetische stijging die verband houdt met de verandering in formaat , en dat de voorlopige begroting die slechts een paar dagen vóór de eenzijdige annulering van Scott Morrison werd gepresenteerd, goed overeenkwam met de aanvankelijk gedane toezeggingen.
Australisch $ 40 miljard voor een vloot van zes Hunter-klasse Type 6-fregatten voor de Royal Australian Navy
Dit was ook het geval voor een ander groot programma, eveneens bedoeld voor de Royal Australian Navy, en kort na het SEA-1000-programma gelanceerd. Op basis van een rapport in opdracht van de Rand Corporation, uitgebracht in 2016, lanceerden de Australische autoriteiten een aanbesteding voor de lokale bouw van negen moderne fregatten, bedoeld om de fregatten van de Anzac-klasse te vervangen.
Het toen vastgestelde budget bedroeg 35 miljard Australische dollar, of minder dan 22 miljard euro, voor een prijs per schip die met 2,45 miljard euro al ruimschoots comfortabel was, oftewel de prijs van een Amerikaanse torpedobootjager van de Arleigh Burke-klasse.
Het was het Britse BAe-systeem, met het nieuwe Type 26-fregat, onlangs besteld door de Royal Navy, dat de overhand had op aanbiedingen van Navantia (F-5000) en Fincantieri (FREMM Modified). De selectie werd in juni 2018 bekend gemaakt. Het schip zou onder meer een nieuwe nationaal ontworpen AESA-radar, het Amerikaanse AEGIS-gevechtssysteem en een door het Zweedse Saab ontworpen interface integreren. Daarbij zou de Hunter-klasse worden " een van de meest efficiënte gevechtsschepen ter wereld“, aldus de Australische autoriteiten.
Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf € 1,99. Abonnementen Premium ook toegang verlenen archief (artikelen ouder dan twee jaar)
Kerst promotie : 15% korting op Premium- en Classic-abonnementen jaar- met de code MetaKerstmis2024, alleen van 11/12 tot 27/12.
Bedankt voor de analyse Fabrice. Het is behoorlijk bedroevend om te zien dat Australië (dat nog steeds een geallieerd land is, ondanks de enigszins stormachtige betrekkingen met Frankrijk sinds de AUKUS-affaire) zulke keuzes maakt op het gebied van de defensie-industrie. Er is zoveel geld van de Australische belastingbetaler verspild... uitsluitend ten behoeve van de Angelsaksische industriële reuzen.
In dezelfde geest zou het interessant zijn om eens te kijken naar de Canadese marinewapenprogramma's van de afgelopen jaren. Ook hier hebben we de aankoop van schepen gezien tegen duizelingwekkende kosten en ronduit beschamende prijzen...
Wat mij in Canada het meest zorgen baart, is het verschil tussen de programma's en de aantallen strijdkrachten. Ik zie helemaal niet in hoe ze hun 12 onderzeeërs, 15 fregatten en 18 patmars zullen bewapenen... Canada heeft een vliegtuig gekozen met een topsnelheid van Mach 1.6, dat in feite moeite heeft om op supersonische hoogte te vliegen, wat niet het geval is. beschikt over slechts vier AMRAAM-raketten, en vergt zeer zwaar onderhoud, terwijl de behoefte ervan precies het tegenovergestelde vereist, en ze hadden de voorkeur moeten geven aan een interceptor, zoals de Typhoon, of de F-15, of een krachtige alleskunner, zoals de Gripen, de Super Hornet of de Rafale.
Tegelijkertijd beschikt het leger niet eens over zelfrijdende 155 mm kanonnen of luchtverdediging.
Dit heeft allemaal absoluut geen zin.
Maar goed, net als in Australië past het blijkbaar heel goed bij de Canadezen.
Nou, als het misgaat, zullen ze met spoed apparatuur bestellen in Frankrijk en bij alle beschikbare locaties. Wij gaan produceren, zij zullen hun land verliezen en wij zullen nieuwe boten hebben om door te verkopen aan een ander land. Dit is wat er gebeurde met de vliegtuigen die we vanuit de VS hadden besteld en die we vanwege het debacle niet konden ontvangen. De Britten profiteerden hiervan.