Voor de Amerikaanse strijdkrachten is luchtsuperioriteit, verzekerd door de Amerikaanse luchtmacht en de Amerikaanse marine, de essentiële voorwaarde voor de implementatie van hun militaire doctrines en tactieken, zowel om te garanderen dat er ondersteunende lucht beschikbaar is wanneer dat nodig is, maar ook om bedreigingen en steun te elimineren. punten van tegengestelde krachten.
Tot voor kort twijfelde het Pentagon niet aan zijn vermogen om deze superioriteit in de lucht te garanderen die een krachtvermenigvuldigingscoëfficiënt waard is, ongeacht het strijdtoneel of de tegenstander, met numerieke superioriteit, met bijna 3500 moderne, technologische gevechtsvliegtuigen, met bijna duizend 5e generatie F -22 en F-35 gevechtsvliegtuigen.
Deze zekerheden zijn de afgelopen jaren grotendeels ondermijnd. In Oekraïne, eerst door de effectiviteit van de luchtverdediging, en daarna in China, dicht de PLA zeer snel de digitale en technologische kloof die haar scheidt van de Amerikaanse luchtmacht.
Het NGAD-programma heeft de prijs betaald voor dit bewustzijn, omdat de verwachte prijs ervan te hoog wordt geacht om effectief te kunnen reageren op de digitale uitdaging van de Chinese luchtmacht. De herstart van dit programma dreigt echter het potentieel van de Amerikaanse luchtmacht te ondermijnen, om superioriteit in de lucht te garanderen, met name in het Taiwanese theater, waarvoor de F-22 en de F-35 gehandicapt blijken te zijn door te weinig autonomie.
Het is in deze context dat er zojuist binnen de Amerikaanse luchtmacht een nieuw idee is ontstaan om deze specifieke operationele zwakte op te vullen. Het zou in feite het gebruik van de gloednieuwe strategische bommenwerper B-21 Raider van Northrop Grumman inhouden om missies van luchtsuperioriteit op lange afstand te garanderen.
overzicht
De lessen uit de Oekraïense luchtoorlog dwingen tot een nieuwe visie op de luchtsuperioriteitsmissie
Hoewel het Pentagon al enkele jaren anticipeert op de opkomst van de Chinese luchtmacht, hebben de lessen van de luchtoorlog in Oekraïne veel zekerheden op dit gebied verstoord.
Sinds het begin van het conflict is zowel de Oekraïense als de Russische luchtverdediging zo effectief gebleken dat het voor de luchtmachten van de twee oorlogvoerende partijen onmogelijk is om het luchtoverwicht te grijpen, middelen voor luchtsteun in te zetten of de vijandelijke gebieden aan te vallen. tegenstander in de diepte.
Om dit te doen zijn zowel Moskou als Kiev nu gedwongen langeafstandsmunitie, kruisraketten of ballistische raketten in de lucht te gebruiken voor diepe aanvallen, en glijbommen voor aanvallen op de gevechtslinie. Deze twee munitie zorgen ervoor dat vliegdekschepen ze kunnen lanceren voordat ze de onderscheppingsbubbel van de vijandige grond-luchtverdediging binnengaan.
Bovendien verhindert het gebruik van deze langeafstandsmunitie dat vijandelijke jagers vliegdekschepen kunnen onderscheppen voordat ze hun munitie lanceren, waardoor de kwetsbaarheid van de Oekraïense troepen, die al maandenlang zeer blootgesteld zijn aan de Russische luchtmacht, aanzienlijk wordt vergroot. vliegtuigen, nu ze massaal zijn uitgerust met dit soort munitie.
Alles bij elkaar genomen zijn deze twee belangrijke lessen over de luchtoorlog in Oekraïne voldoende om het Pentagon zorgen te baren. China beschikt inderdaad over een meerlaagse luchtverdediging, die minstens zo compact en effectief is als die van de Russische legers.
Er bestaat bovendien geen twijfel over dat de Chinese luchtmachten ook hun doctrines en hun industriële inspanningen hebben aangepast om dezelfde lessen te integreren, vooral met betrekking tot de implementatie en voorraden van stand-off munitie.
Nu het NGAD-programma onzekerder is dan ooit, heeft de Amerikaanse luchtmacht geen oplossing boven Taiwan
Om aan deze specifieke behoefte te voldoen, gokte de Amerikaanse luchtmacht tot voor kort op de technologische superioriteit die haar NGAD-programma, dat de F-22 tegen 2030 zou moeten vervangen, zou garanderen.
Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf € 1,99. Abonnementen Premium ook toegang verlenen archief (artikelen ouder dan twee jaar)
Kerst promotie : 15% korting op Premium- en Classic-abonnementen jaar- met de code MetaKerstmis2024, alleen van 11/12 tot 27/12.
De toekenning van de rol die de B21 zou kunnen spelen Rafale lijkt mij nogal utopisch omdat het actiebereik van het apparaat beperkt is in een soepele configuratie (de meest onopvallende).
Het zou een verandering naar een grotere cel met een beter intern draagvermogen vereisen en daarom een nieuw onderzoek naar een nieuw apparaat.
Maar... Is dat niet wat Dassault doet met de SCAF-programmavliegtuigen?
Wat blijft hangen is de geschatte leverdatum van de eerste toestellen: op zijn best 2040…
In termen van gevechtscapaciteiten is de Rafale F5 zal inderdaad welkome functie-uitbreidingen hebben, maar helaas niet op de punten die in het artikel worden genoemd.
Het artikel zegt niet dat de F5 het equivalent zal zijn van een B-21. Hij zegt dat hij, volgens de classificatie en de criteria die de zesde generatie definiëren, er aanspraak op zou kunnen maken.
Daarna moeten we niet vergeten dat bereik vooral in de Stille Oceaan een sleutelvermogen is. In Europa hoef je geen vier uur te vliegen om de verlovingszone te bereiken. De behoefte is dus anders. A Rafale F5, ondersteund door zijn gevechtsdrone(s), beginnend vanuit Saint-Dizier, kan indien nodig gemakkelijk aansluiten bij een gevechtslinie in Polen, de Baltische staten of Roemenië. Bovendien zou het een kwestie zijn van het toevoegen van tanks die aan het apparaat voldoen.
Dat gezegd hebbende, inderdaad, een diepgaande aanpassing van de cel van de Rafale, zou veel voordelen kunnen hebben bij het vergroten van zijn autonomie, stealth en draagkracht. maar dat is de hypothese. Geweldig Rafale, al meerdere malen vermeld op deze site.
Ik denk dat het een beetje gewaagd is om het te baseren op de Oekraïense retex voor meerlaagse verdediging. De S300’s worden aangevallen door drones en vliegtuigen uit de jaren ’70 (we zagen de 400 zelfs ontploffen). Ik zie geen wereld waarin ze westerse vliegtuigen overleven.
Een strategische langeafstandsjachtbommenwerper die drones bestuurt: in hoeverre is dit een homothese van Rafale Zou het niet lukken?
Dassault heeft het immers kunnen doen in 3 jaar tijd tussen de Mirage III en IV... En bovendien met een studie van de Mirage IV aan boord.
Goedenavond, het zou van Dassault en de Franse staat verstandiger zijn om al het geld in de ontwikkeling van de F5 te steken dan met twee hazen tegelijk te rennen. laten we de Duitsers bij de SCAF laten, aangezien ze de Engelsen al in de gaten houden voor hun drone, die ze aan hun kant in de SCAF zouden moeten ontwikkelen. zouden ze ontwerpproblemen hebben?