Ondanks de zeer moeilijke positie van Theresa May en haar regering, lijkt de nieuwe minister van Defensie, Penny Mordaunt, de lijnen diepgaand te willen veranderen in termen van het budget dat is toegewezen aan de verdediging van het Koninkrijk, hierbij geholpen door Jeremy Hunt, de minister van Buitenlandse Zaken.
Beiden kondigden hun ambitie aan om het budget van de legers te verhogen "tot het vereiste niveau", dat wil zeggen tot het niveau dat nodig is om het hoofd te kunnen bieden aan de geopolitieke omwentelingen die aan de gang zijn, wat volgens hen (en naar mijn mening) de mondiale geopolitieke kaart, zoals de machtsverhoudingen, sterk veranderen. In de zoeker van de minister van Defensie werd de militaire versterking van Rusland als zeer zorgwekkend beschouwd, evenals die van China, maar ook van Iran, om alleen de meest voor de hand liggende machten te noemen. Bovendien viel het dynamische duo de beroemde "2% -regel" van de NAVO aan, die jarenlang als een politieke spiegel fungeerde, waardoor de leiders de echte kwesties van Defensie uit het oog verloren en vasthielden aan een puur boekhoudkundige benadering.
Zonder openlijk numerieke doelstellingen te stellen met betrekking tot het bbp, hoewel de twee ministers openlijk de door de Verenigde Staten beoogde drempel van 4% steunen, heeft Penny Mordaunt tijdens haar inhuldigingstoespraak al gewaarschuwd dat zij het leven zou leiden door tegen het ministerie van Financiën te zeggen , om de nodige kredieten te verkrijgen om de strijdkrachten te herkapitaliseren en hen de middelen te geven om hun missies uit te voeren, die zelf zijn gedefinieerd op basis van de rol die het Verenigd Koninkrijk in de toekomst zal spelen.
De toespraak van de twee Britse politici, die ook breed uitgemeten werd door de pers aan de andere kant van het Kanaal, laat zien dat er niet alleen politieke ruimte is voor degenen die voorstander zijn van versterking van de defensie, maar dat het ook mogelijk is om deze wil tot stand te brengen, zelfs in een later stadium partij die traditioneel zeer liberaal is en gehecht is aan evenwichtige begrotingen. Het laat ook de perverse effecten zien van de beroemde 2%-regel, die, laten we niet vergeten, op grote schaal werd gebruikt tijdens de Franse presidentiële campagne van 2017, en die zelfs diende als raamwerk voor de Strategische Evaluatie van 2017, waardoor de opvatting van dreigingen in het land de facto veranderde. een uiterst beperkt raamwerk.
Laten we hopen dat de dynamiek en de wilskracht van Me Penny Mordaunt en Jeremy Hunt zich over Europa kunnen verspreiden, vooral in Frankrijk, en de opkomst van objectieve en ambitieuze politieke reflectie over de behoeften en middelen die nodig zijn voor de nationale en Europese defensie kunnen inspireren.
Anders lopen we het risico dat we op min of meer lange termijn opnieuw een scenario ervaren dat vergelijkbaar is met dat van de jaren dertig...