Zal de vervanging van Phalanxen op Amerikaanse torpedobootjagers door CIWS RAM of SeaRam een deel van de munitieconsumptieproblemen van Amerikaanse marine-escortes oplossen die met Houthi-drones worden geconfronteerd? Het is mogelijk…
Volgens informatie van de Amerikaanse marine hebben deze Amerikaanse torpedobootjagers, ingezet in de Rode Zee en de Golf van Aden, al goed geschoten. meer dan honderd SM-2- en SM-6-raketten, om aanvalsdrones, anti-scheepskruisraketten en ballistische raketten, gelanceerd door de Jemenitische Houthi-rebellen, te onderscheppen tegen deze schepen, of tegen de schepen die ze beschermen.
Ze hebben de CIWS Phalanx echter slechts één keer gebruikt, terwijl tegelijkertijd verschillende westerse fregatten met het systeem zijn uitgerust RIM-116 rollende casco-raket of RAM, toonde de effectiviteit van het systeem aan.
overzicht
De CIWS Mk15 Phalanx, een pijler van nauwe verdediging voor Amerikaanse en westerse oppervlakteschepen
Als de Mk15 Phalanx, een automatisch verdedigingssysteem bestaande uit een afvuurradar en een Gatling-kanon met zes buizen van 6 mm, sinds zijn ingebruikname in 20 een flatterend imago heeft genoten, is het in de publieke opinie, net als in Hollywood, niet minder beperkt door bepaalde beperkingen.
Het lage kaliber geeft hem dus slechts een relatief kort effectief bereik, van 1500 meter, tegen mobiele luchtdoelen. Het kan daarom alleen nuttig blijken als laatste barrière om het schip zelf te beschermen, als het daadwerkelijk het doelwit is. Waar het eigenlijk voor ontworpen is.
Bovendien geven de vuursnelheid van 3000 toeren per minuut en het aanwijssysteem hem slechts een gevechtsautonomie van 25 tot 30 seconden, of in het beste geval 5 of 6 schoten. Ten slotte: als het op zee kan worden herbewapend, is het een lange en complexe procedure, waardoor de teams die verantwoordelijk zijn voor deze missie mogelijk worden blootgesteld als het schip de strijd voortzet.
Ondanks deze beperkingen heeft de Phalanx tijdens de Koude Oorlog in feite de potentiële overlevingskansen van de fregatten, torpedobootjagers en grote oppervlakte-eenheden, amfibische schepen en vliegdekschepen van de Amerikaanse marine aanzienlijk vergroot.
Dit zou de schepen dan in staat moeten stellen een definitieve verdediging te hebben, in het bijzonder tegen de Sovjet-anti-scheepsraketten die massaal zijn uitgezonden om de vijandelijke verdediging te verzadigen, zelfs als ze al hun raketten al hadden gebruikt om de maximale dreiging te onderscheppen.
Het systeem heeft ook aanzienlijk succes gekend en is uitgerust met de meeste grote schepen van de Amerikaanse marine, evenals meer dan 75 klassen oppervlakteschepen in ongeveer twintig marines ter wereld.
Vervang de Mk15 Phalanx van de Amerikaanse Arleigh Burke-torpedobootjagers door CIWS RAM- of SeaRAM-systemen
Ondanks dit onmiskenbare succes heeft de Amerikaanse marine zojuist aangekondigd dat zij de Phalanx-systemen waarmee de torpedobootjagers van de Arleigh Burke-klasse zijn uitgerust, zal vervangen door in plaats daarvan een RIM-116 RAM-systeem, of het, hoewel beperktere, SeaRAM, als onderdeel van het Destroyer Modernization 2.0- of DDG 2.0-programma.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks