Er wordt nu vooral uitgekeken naar de komst van gevechtsdrones, deze onbemande apparaten die zijn ontworpen om missies uit te voeren in plaats van gevechtsvliegtuigen. Deze zullen in feite de echte spil vormen van wat wordt beschreven als de zesde generatie gevechtsvliegtuigen, waartoe de Amerikaanse NGAD’s, evenals de Europese NGF’s en Tempests, zullen behoren.
Als iedereen anticipeert op deze onvermijdelijke evolutie, blijft de manier waarop deze drones zullen worden gebruikt, en dus de manier waarop ze zullen worden ontworpen, nog steeds zeer uiteenlopend afhankelijk van de projecten.
Zo ontwierpen de Russen de S-70 Okhotnik-B, een gevechtsdrone van 20 ton, waarvan de prestaties, en zeker de prijs, hem dichter bij een traditioneel gevechtsvliegtuig brengen. De MQ-25 Stingray, ontwikkeld door Boeing voor bijtankmissies door de Amerikaanse marine, heeft een eenheidsprijs van $150 miljoen, hoger dan die van de F/A-18 E/F Super Hornet en de F-35C Lightning II, de twee huidige aan boord gevechtsvliegtuigen.
Omgekeerd hebben de nieuwe programma’s die aan de andere kant van de Atlantische Oceaan op dit gebied worden ontwikkeld, de neiging om veel zuiniger gevechtsdrones te ontwerpen, zoals de MQ-28 Ghost Bat van Boeing, ontworpen in samenwerking met Australië, die een eenheidsprijs van $10 tot $15 miljoen nastreeft, terwijl De Amerikaanse luchtmacht kondigde, als onderdeel van het NGAD-programma, aan dat het een vloot van semi-vervangbare gevechtsdrones wilde verwerven die tussen een kwart en een derde van de prijs van een F-35A zouden kosten, dat wil zeggen $ 22 tot $ 30 miljoen.
Het is precies in deze richting dat de Amerikaanse marine, na de zeer dure MQ-25 Stingray, zich nu wil bewegen, met uiteindelijk een diepgaande omwenteling van de gevechtsvloot aan boord van Amerikaanse vliegdekschepen, evenals paradigma's die de operationele en industriële aspecten van gevechtsvliegtuigen.
overzicht
De Amerikaanse marine wil gevechtsdrones ter waarde van 15 miljoen dollar die slechts 200 uur zullen vliegen
Het is in deze context dat het nieuwe Collaborative Combat Aircraft- of CCA-programma. Dit werd gedetailleerd beschreven door admiraal Stephen Tedford, hoofd van het Program Executive Office for Unmanned Aviation and Strike Weapons, of PEO (U&W), op de jaarlijkse Sea Air Space-conferentie van de Navy League, eerder deze week.
Volgens hem is de Amerikaanse marine niet van plan het traject van de MQ-25 te volgen, maar er naartoe te keren drones bestrijden veel zuiniger, ter begeleiding van zijn Lightning II, zijn Super Hornet en hun opvolger, de toekomstige NGAD, die niet vóór het einde van het volgende decennium in gebruik zal worden genomen.
Meer specifiek streeft de Amerikaanse marine ernaar gevechtsdrones aan te schaffen waarvan de prijs per eenheid niet meer dan $ 15 miljoen zou bedragen. Bovenal moeten deze apparaten zeer lage implementatiekosten en geen onderhoudskosten hebben.
En niet voor niets hoeven ze in het beste geval slechts 200 uur te vliegen voordat ze worden gebruikt als doelwit om vijandelijk vuur aan te trekken, of als aanvalsdrone. Onder deze omstandigheden is er geen sprake van dat er meer geld wordt uitgegeven dan strikt noodzakelijk is voor het ontwerpen en bouwen van drones met een beperkte levensduur.
En om daaraan toe te voegen: uiteindelijk streeft de Amerikaanse marine ernaar dat meer dan 60% van haar vloot gevechtsvliegtuigen bestaat uit onbemande vliegtuigen, opererend in dienst van bestuurde vliegtuigen, maar ook onafhankelijk.
Wat de Amerikaanse luchtmacht betreft, is de ingebruikname van de eerste van deze drones gepland voor het einde van het decennium, ook al zullen de verwachte capaciteiten op dit moment lager zijn dan die waarop het programma zich richt, en zullen daarom het toezicht op en de controle van een bestuurd apparaat.
Een komende revolutie in het industriële en budgettaire model van de gevechtsluchtvaart
De prestaties en operationele mogelijkheden van deze toekomstige gevechtsdrones, met betrekking tot zware drones zoals de S-70, drones van het Loyal Wingmen-type of verbruiksdrones, zoals de Remote Carrier Expendable, zijn al besproken in talloze artikelen die door de gespecialiseerde pers zijn gepubliceerd.
De implicaties voor het industriële en budgettaire model waarmee deze ontwikkeling gepaard gaat, zijn veel minder groot geweest. En in het geval van het door de Amerikaanse marine genoemde model, maar ook door de Amerikaanse luchtmacht voor het NGAD-programma, deze zijn aanzienlijk.
De eigendomskosten voor een gevechtsdrone zijn drie keer lager dan voor een gevechtsvliegtuig
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Welke draagkracht/autonomie en detectie/elektronische oorlogsvoering zouden deze drones, die 15 miljard dollar kosten, hebben?
De MQ-20 Avenger, die 15 miljoen dollar kost, kan 3 ton wapens vervoeren, oftewel 1 kg in het ruim.