De minister van de Franse strijdkrachten, Florence Parly, reist dit weekend naar India om haar Indiase tegenhanger Shri Rajnath Singh te ontmoeten, evenals andere functionarissen uit New Delhi, om verschillende onderwerpen te bespreken op het gebied van strategische en industriële samenwerking tussen de twee landen, al lang bestaande partners en bondgenoten. Naast de kwestie van een mogelijke extra bestelling van vliegtuigen Rafale, samenwerking op het gebied van helikopters met zichtlijn, een mogelijk contract om de Indiase kustwacht uit te rusten met Caracal-helikopters, en kwesties van strategische samenwerking in het Pacifische theater die de afgelopen maanden zijn opgeschud door zowel China als door de nieuwe Aukus-alliantie die de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Australië, de Franse minister zou daartoe ook het mandaat hebben bespreken met zijn Indiase collega een mogelijke samenwerking tussen de twee landen op het gebied van nucleaire aanvalsonderzeeërs, en zelfs een mogelijke export van de Barracuda, de modernste van de Franse nucleaire aanvalsonderzeeërs. Tegelijkertijd zouden, zo'n 4000 km verderop, andere onderhandelingen gaande zijn tussen Frankrijk en deze keer de Zuid-Koreaanse autoriteiten, om Seoul in staat te stellen rust zijn nieuwe AIP KSS-III voortstuwingsonderzeeërs uit met een nucleaire boiler lokale rekening. Het is duidelijk dat de Franse autoriteiten, evenals Naval Group, in het offensief zijn op het gebied van de export van nucleair aangedreven aanvalsonderzeeërs.
De erbarmelijke episode van de annulering van het Australische contract voor het ontwerp van 12 onderzeeërs met conventionele Shortfin Barracuda-voortstuwing door de Franse Naval Group, en hun vervanging door 8 Amerikaanse of Britse nucleaire aanvalsonderzeeërs met het model en de kalender nog onbepaald, had afgelopen september veel inkt laten vloeien. Voor sommige analisten was het zelfs een kritieke klap voor Naval Group, die opriep tot een reorganisatie van de sector van de productie van militaire onderzeeërs in Europa. Het is echter goed mogelijk dat de gevolgen van deze annulering, en het besluit van de VS en het VK om de exportverkoop van kernonderzeeërs naar Australië te accepteren, een uiterst gunstige context hebben gecreëerd voor de Verenigde Staten. zich vestigen in deze opkomende maar veelbelovende markt.
Door de export van kernonderzeeërs toe te staan, Joe Biden, Boris Johnson en Scott Morrison hebben een deur geopend die tot nu toe stevig gesloten werd gehouden door de 5 leden van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, de beheerders van deze zeer speciale technologie. Door een zeer twijfelachtig argument en de exploitatie van een gapende maas in het Non-proliferatieverdrag, hebben de 3 landen deze ontwikkeling gerechtvaardigd door 40 jaar hartelijke verstandhouding op dit gebied te doorbreken en nu de weg vrij te maken voor andere landen met deze knowhow, Rusland, China en Frankrijk, om het ontwerp voor te stellen van sub-nucleair aangedreven matrozen in de exportmarkt.
De technologie van nucleaire voortstuwing biedt vele voordelen voor een onderzeeër, of het nu gaat om een aanval, dat wil zeggen ontworpen om vijandelijke schepen en onderzeeërs te vernietigen, of een draagraket, dat wil zeggen het dragen van ballistische raketten voor nucleaire afschrikking. In tegenstelling tot wat soms wordt beweerd, maakt het de onderzeeërs niet discreter, in de zin van stiller, het zou zelfs omgekeerd zijn, aangezien een onderzeeër op batterijen geen parasitair geluid afgeeft in tegenstelling tot die van de nucleaire ketel. Aan de andere kant heeft een nucleair aangedreven onderzeeër een zeer belangrijke en bijna onbeperkte energiebron, waardoor het schip over een zeer lange periode met hoge snelheid kan evolueren, zonder dat het opnieuw naar de oppervlakte hoeft te komen. Een conventionele onderzeeër daarentegen heeft alleen de energie opgeslagen in zijn batterijen, zodat hij ofwel snel kan gaan ofwel lange tijd onder water kan blijven (van enkele dagen tot enkele weken voor de meeste AIP-systemen. efficiënt), maar niet beide. Het is dus gebruikelijk om te zeggen dat een nucleaire onderzeeër alles kan wat een conventionele onderzeeër kan, maar dat het omgekeerde niet waar is. En hoe uitgebreider het operatiegebied, zoals in het geval van het Pacifische of Indiase theater, hoe meer nucleaire voortstuwing gerechtvaardigd is voor de marines die daar moeten opereren.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Reacties zijn gesloten.