według rzecznik buntu Huti w JemenieYahia Sarie, mówi się, że obrona przeciwlotnicza ruchu rebeliantów zestrzeliła w nocy 9 sierpnia 20 roku w prowincji Dhamar nowy dron MQ-2019 Reaper, należący do sił saudyjskich lub ich sojuszników. Według jego zeznań samolot został zestrzelony „nowym pociskiem przeciwlotniczym, który wkrótce zostanie zaprezentowany społeczeństwu”. Chociaż najprawdopodobniej podczas tej hipotetycznej przyszłej prezentacji powinniśmy spodziewać się tylko jednego radzieckiego SA-6, faktem pozostaje, że liczba zestrzelonych w okolicy dronów MALE zaczyna ponad rozsądek rosnąć w przypadku urządzeń, których cena często przekracza 10 milionów dolarów.
W rzeczywistości jest to piąty dron MALE zestrzelony od początku roku na Bliskim Wschodzie i 35. Reaper zniszczony od chwili wejścia do służby w 2009 r., co oznacza wskaźnik zużycia wynoszący ponad 15% w ciągu zaledwie 10 lat. Poza kwestią podatności dronów takich jak MALE we współczesnym środowisku bojowym, o czym już pisaliśmy w artykule „ Czy drony MALE stały się zbyt bezbronne?„, należy wziąć pod uwagę przewroty zachodzące w tzw. teatrach „małej i średniej intensywności”, na które przybywa coraz cięższy sprzęt, w szczególności systemy przeciwlotnicze wykraczające poza tradycyjne SA-7 przejęte z stare zapasy z czasów sowieckich.
Rzeczywiście radykalizacja napięć na świecie, szczególnie między Stanami Zjednoczonymi, Rosją, Chinami i Iranem, sprzyja dostarczaniu, mniej lub bardziej dyskretnie, znacznie skuteczniejszych systemów uzbrojenia siłom obecnym w konfliktach wtórnych. Kilka ostatnich przykładów podkreśla tę tendencję:
- w Jemenie rebelianci Houthi korzystają z coraz bardziej zaawansowanych systemów dostarczanych przez Iran, w szczególności rakiet balistycznych i dronów, korzystając z wiedzy specjalistycznej Gwardii Rewolucyjnej w tej dziedzinie. Wykorzystują także zrehabilitowane systemy przeciwlotnicze, ponownie przy pomocy sił irańskich.
- W Donbasie siły rebeliantów otrzymały od Rosji bardzo znaczące wsparcie w postaci ludzi i sprzętu, przy czym w szczególności systemy przeciwlotnicze uziemiły ukraińskie siły powietrzne, które nie były w stanie działać nad strefą bez natychmiastowego ataku ze strony rosyjskich systemów przeciwlotniczych .
- W Libii, gdzie każdy obóz otrzymuje od swoich zwolenników ciężki sprzęt, każda ze stron wojujących jest wyposażona w systemy przeciwlotnicze, a nawet w operacyjne lotnictwo bojowe.
Wydaje się, że wraz z radykalizacją stanowisk głównych narodów geopolitycznych na scenie międzynarodowej zaniknie era konfliktów o małej intensywności, w których siły powietrzne miały pełną swobodę manewru nad teatrem działań, a wraz z nią era urządzeń brak wystarczających systemów obronnych do działania w kwestionowanym środowisku. W tym przypadku również niedawne starcia, czy to na Ukrainie, czy w Syrii, pokazują, że „przestarzałe” samoloty, takie jak Mig-29, Su-22, F4 Phantom, Su-25 lub Su-24, które nie zostały zmodernizowane, są natychmiast atakowane i niszczone przez przeciwnika obrony przeciwlotniczej, gdy tylko wejdą na obszar sporny.
Rzeczywistość, która niestety nie została w rzeczywistości wzięta pod uwagę w decyzjach budżetowych dotyczących trwającej modernizacji 55 Mirage 2000D Sił Powietrznych, którym grozi szybkie ograniczenie ich rozmieszczenia w najbezpieczniejszych teatrach działań”.