Chociaż helikoptery były używane w walce od końca lat czterdziestych XX wieku, zwłaszcza podczas wojny koreańskiej, podczas której po raz pierwszy odegrały decydującą rolę w misjach ewakuacji ofiar i odzyskiwania wyrzuconych pilotów, dopiero w 1967 r. uzbrojony helikopter zaprojektowany specjalnie do misji szturmowych wziął udział w konflikcie zbrojnym. Był to amerykański helikopter Bell AH-1 Cobra armii amerykańskiej podczas wojny w Wietnamie.
Od tego czasu helikoptery szturmowe stały się niezbędnym narzędziem na wyposażeniu współczesnych armii, a Mi-24 Hind, AH-64 Apache i inne Tygrysy aktywnie uczestniczyły w licznych konfliktach, począwszy od interwencji radzieckiej po Afganistan po pierwszą wojnę światową. wojny w Zatoce Perskiej, od interwencji w Libii w 2011 r. po napięcia między Ukrainą a Rosją zaledwie kilka tygodni temu.
Szybkie, zwrotne i potężnie uzbrojone urządzenia te wiedzą, jak wykorzystać maskowanie terenu, aby zbliżyć się do celu i zniszczyć go, zanim otrzymają odpowiedź. Stopniowo zastępowały w wielu armiach samoloty bliskiego wsparcia powietrznego.
Wraz z pojawieniem się nowej amunicji, takiej jak amunicja krążąca, oraz nowych czujników i narzędzi komunikacyjnych, w nadchodzących latach skuteczność nowoczesnych helikopterów bojowych będzie jeszcze większa, aby nadal stanowić kluczowy element walka powietrzna.
AH-64E Apache (Boeing - Stany Zjednoczone)
Gwoli uczciwości, musieliśmy rozpocząć ten panel od niekwestionowanego króla tej kategorii samolotów, Boeinga AH-64 Apache, który dziś pozostaje najczęściej produkowanym zachodnim śmigłowcem bojowym na świecie, z 2400 egzemplarzami, nieznacznie ustępując jedynie radzieckiemu Mi-24, który osiągnął szczytową liczbę 2650 wyprodukowanych samolotów.
Jednak początkowo Apache nigdy nie powinien był ujrzeć światła dziennego. Rzeczywiście, został opracowany dopiero na prośbę armii amerykańskiej w ramach jej superprogramu BIG 5 w 1972 r., po porzuceniu programu AH-56 Cheyenne, podczas gdy Siły Powietrzne USA wzięły udział w opracowaniu A-10 Thunderbolt II i Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych Harrier II, pozostawiając armię amerykańską w izolacji w celu opracowania własnego śmigłowca.
W konkursie doszło do starcia prototypu Bell YAH-63 i Hughes YAH-64, który zwyciężył niemal we wszystkich obszarach na szkodę konkurenta. Przedprodukcja Apache rozpoczęła się w 1981 r., a pierwszy samolot przybył do Europy w 1984 r., w szczytowym okresie kryzysu eurorakietowego.
Od tego czasu sukces komercyjny i operacyjny AH-64 nie zachwiał się i pomimo 40 lat istnienia nadal otrzymuje zamówienia na najbardziej zaawansowaną wersję AH-64E.
Trzeba przyznać, że „bestia” ma poważne argumenty do wysunięcia, z maksymalną masą startową przekraczającą 10 ton, w pełni opancerzonym tandemowym kokpitem Glass-cockpit i dwiema turbinami GE T-700, każda rozwijająca ponad 1900 KM mocy, umożliwiającej przewóz pięciu ton ładunku, w tym pilotów, paliwa i amunicji.
Od strony uzbrojenia wyposażony jest w bardzo skuteczną armatę M30 kal. 230 mm zasilaną na 1200 naboi, sprzężoną z celownikiem na hełmie oficera systemu uzbrojenia umieszczoną na przednim siedzeniu samolotu, a także szereg rakiet, rakiet, a nawet dodatkowych czołgi zamontowane w 2 punktach ataku każdego z pniaków skrzydeł.
W konfiguracji przeciwpancernej AH-64E, wyposażony w radar AN/APG-78 na maszcie, może przenosić do 16 rakiet AGM-114 Hellfire II, co zapewnia mu potężną siłę ognia. Oprócz Hellfire Apache może strzelać izraelskimi rakietami przeciwpancernymi Spike, rakietami powietrze-powietrze Stinger, a także rakietami 70 mm.
Pomimo swojego wieku AH-64 Apache pozostaje liderem sił powietrznych armii amerykańskiej, a także 16 sił zbrojnych na całym świecie, w tym Wielkiej Brytanii, Holandii i Grecji w NATO, Japonii i Korei Południowej na Pacyfiku. Arabia Saudyjska, Izrael, Katar i Egipt na Bliskim Wschodzie. Te ostatnie lata, Samoloty Boeinga zamówiły także Wielka Brytania, Australia i Maroko, który będzie służył jeszcze przez kilkadziesiąt lat.
AH-1Z Viper (Bell – Stany Zjednoczone)
Ostateczna wersja AH-1 Cobra, który był pierwszym helikopterem szturmowym biorącym udział w konflikcie w 1967 roku, Ah-1Z Viper firmy Bell nie ma już wiele wspólnego z pierwszymi wersjami swojego przodka. Koniec z konfiguracją jednosilnikową i dwułopatowym wirnikiem, Viper jest teraz wyposażony w 2 turbiny General Electric T-700-GE-401C o mocy 1800 KM każda, co zapewnia maksymalną masę startową 8,8 tony, oraz czterołopatowy wirnik o jak większość nowoczesnych helikopterów.
Jednakże Viper nie zaprzecza swemu dziedzictwu, w szczególności zachowuje przednią część o długości zaledwie jednego metra, co sprawia, że jest szczególnie trudny do wykrycia i namierzenia, gdy stoi twarzą w twarz z przeciwnikiem.
Ta funkcja umożliwia także głównemu użytkownikowi, korpusowi piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych, zmniejszenie powierzchni samolotu po złożeniu wirnika i wypuszczeniu go z amerykańskich okrętów szturmowych.
Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień