Chociaż helikoptery były używane w walce od końca lat czterdziestych XX wieku, zwłaszcza podczas wojny koreańskiej, podczas której po raz pierwszy odegrały decydującą rolę w misjach ewakuacji ofiar i odzyskiwania wyrzuconych pilotów, dopiero w 1967 r. uzbrojony helikopter zaprojektowany specjalnie do misji szturmowych wziął udział w konflikcie zbrojnym. Był to amerykański helikopter Bell AH-1 Cobra armii amerykańskiej podczas wojny w Wietnamie.
Od tego czasu helikoptery szturmowe stały się niezbędnym narzędziem na wyposażeniu współczesnych armii, a Mi-24 Hind, AH-64 Apache i inne Tygrysy aktywnie uczestniczyły w licznych konfliktach, począwszy od interwencji radzieckiej po Afganistan po pierwszą wojnę światową. wojny w Zatoce Perskiej, od interwencji w Libii w 2011 r. po napięcia między Ukrainą a Rosją zaledwie kilka tygodni temu.
Szybkie, zwrotne i potężnie uzbrojone urządzenia te wiedzą, jak wykorzystać maskowanie terenu, aby zbliżyć się do celu i zniszczyć go, zanim otrzymają odpowiedź. Stopniowo zastępowały w wielu armiach samoloty bliskiego wsparcia powietrznego.
Wraz z pojawieniem się nowej amunicji, takiej jak amunicja krążąca, oraz nowych czujników i narzędzi komunikacyjnych, w nadchodzących latach skuteczność nowoczesnych helikopterów bojowych będzie jeszcze większa, aby nadal stanowić kluczowy element walka powietrzna.
AH-64E Apache (Boeing - Stany Zjednoczone)
Gwoli uczciwości, musieliśmy rozpocząć ten panel od niekwestionowanego króla tej kategorii samolotów, Boeinga AH-64 Apache, który dziś pozostaje najczęściej produkowanym zachodnim śmigłowcem bojowym na świecie, z 2400 egzemplarzami, nieznacznie ustępując jedynie radzieckiemu Mi-24, który osiągnął szczytową liczbę 2650 wyprodukowanych samolotów.
Jednak początkowo Apache nigdy nie powinien był ujrzeć światła dziennego. Rzeczywiście, został opracowany dopiero na prośbę armii amerykańskiej w ramach jej superprogramu BIG 5 w 1972 r., po porzuceniu programu AH-56 Cheyenne, podczas gdy Siły Powietrzne USA wzięły udział w opracowaniu A-10 Thunderbolt II i Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych Harrier II, pozostawiając armię amerykańską w izolacji w celu opracowania własnego śmigłowca.
W konkursie doszło do starcia prototypu Bell YAH-63 i Hughes YAH-64, który zwyciężył niemal we wszystkich obszarach na szkodę konkurenta. Przedprodukcja Apache rozpoczęła się w 1981 r., a pierwszy samolot przybył do Europy w 1984 r., w szczytowym okresie kryzysu eurorakietowego.
Od tego czasu sukces komercyjny i operacyjny AH-64 nie zachwiał się i pomimo 40 lat istnienia nadal otrzymuje zamówienia na najbardziej zaawansowaną wersję AH-64E.
Trzeba przyznać, że „bestia” ma poważne argumenty do wysunięcia, z maksymalną masą startową przekraczającą 10 ton, w pełni opancerzonym tandemowym kokpitem Glass-cockpit i dwiema turbinami GE T-700, każda rozwijająca ponad 1900 KM mocy, umożliwiającej przewóz pięciu ton ładunku, w tym pilotów, paliwa i amunicji.
Od strony uzbrojenia wyposażony jest w bardzo skuteczną armatę M30 kal. 230 mm zasilaną na 1200 naboi, sprzężoną z celownikiem na hełmie oficera systemu uzbrojenia umieszczoną na przednim siedzeniu samolotu, a także szereg rakiet, rakiet, a nawet dodatkowych czołgi zamontowane w 2 punktach ataku każdego z pniaków skrzydeł.
W konfiguracji przeciwpancernej AH-64E, wyposażony w radar AN/APG-78 na maszcie, może przenosić do 16 rakiet AGM-114 Hellfire II, co zapewnia mu potężną siłę ognia. Oprócz Hellfire Apache może strzelać izraelskimi rakietami przeciwpancernymi Spike, rakietami powietrze-powietrze Stinger, a także rakietami 70 mm.
Pomimo swojego wieku AH-64 Apache pozostaje liderem sił powietrznych armii amerykańskiej, a także 16 sił zbrojnych na całym świecie, w tym Wielkiej Brytanii, Holandii i Grecji w NATO, Japonii i Korei Południowej na Pacyfiku. Arabia Saudyjska, Izrael, Katar i Egipt na Bliskim Wschodzie. Te ostatnie lata, Samoloty Boeinga zamówiły także Wielka Brytania, Australia i Maroko, który będzie służył jeszcze przez kilkadziesiąt lat.
AH-1Z Viper (Bell – Stany Zjednoczone)
Ostateczna wersja AH-1 Cobra, który był pierwszym helikopterem szturmowym biorącym udział w konflikcie w 1967 roku, Ah-1Z Viper firmy Bell nie ma już wiele wspólnego z pierwszymi wersjami swojego przodka. Koniec z konfiguracją jednosilnikową i dwułopatowym wirnikiem, Viper jest teraz wyposażony w 2 turbiny General Electric T-700-GE-401C o mocy 1800 KM każda, co zapewnia maksymalną masę startową 8,8 tony, oraz czterołopatowy wirnik o jak większość nowoczesnych helikopterów.
Jednakże Viper nie zaprzecza swemu dziedzictwu, w szczególności zachowuje przednią część o długości zaledwie jednego metra, co sprawia, że jest szczególnie trudny do wykrycia i namierzenia, gdy stoi twarzą w twarz z przeciwnikiem.
Ta funkcja umożliwia także głównemu użytkownikowi, korpusowi piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych, zmniejszenie powierzchni samolotu po złożeniu wirnika i wypuszczeniu go z amerykańskich okrętów szturmowych.
75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień