Hobart, Type 52D, Sejong the Great: Modern Destroyers - Part 1

Spadkobiercy niszczycieli, którzy pojawili się pod koniec XIX wieku, aby walczyć z łodziami torpedowymi, które zagrażały dużym statkom tej linii, takim jak krążowniki, a później pancerniki, nowoczesne niszczyciele to imponujące nawodne okręty bojowe, często o masie ponad 19 ton, wyposażone w potężne uzbrojenie, duża wszechstronność i możliwość eskortowania głównych jednostek, takich jak lotniskowce, a także przeprowadzania uderzeń w kierunku lądu lub misji przechwytujących

Jeśli klasyfikacja pozostaje niejasna i niesystematyczna, z jednej stronyLżejsze i bardziej wyspecjalizowane fregaty, a z drugiej strony cięższe krążowniki, które same mogą pełnić rolę głównych jednostek morskich, niszczyciele często reprezentują najpotężniejsze jednostki nawodne na służbie wielu wiodących marynarki wojennej i najczęściej specjalizują się w obronie przeciwlotniczej, przeciwrakietowej i nawet odmowa dostępu.

W tym dwuczęściowym podsumowaniu przedstawiono 8 głównych klas niszczycieli znajdujących się w służbie lub wkrótce w służbie głównych flot wojennych świata, aby ocenić ich wydajność, potencjał militarny i rolę, jaką te statki mogą odegrać w zmieniającej się globalnej geopolityce.

Niszczyciele typu Hobart (Australia, 3 jednostki)

Przeznaczony do wymiany Fregaty klasy Adelaide, trzy niszczyciele klasy Hobart wywodzą się jednocześnie z hiszpańskich ciężkich fregat typu Alvaro de Bazan oraz amerykańskich niszczycieli Arleigh Burke, od których przejmują, podobnie jak wiele prezentowanych tu zachodnich niszczycieli, słynną systemu AEGIS obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej.

Przyznanie w 4000 roku kontraktu SEA 2007 hiszpańskiej Navantii stowarzyszonej z brytyjskim BAe nastąpiło łącznie z zamówieniem na 2 lotniskowce śmigłowców szturmowych lub Landing Helicopter Dock (LHD) o masie 27.500 75 ton klasy Canberra, również zamówionym od Navantia, której ochronę mieli częściowo zapewnić. Niszczyciele klasy Hobart, prawie o 147% większe od fregat Adelaide, które zastępują, mają długość 7.000 m i tonaż z ładunkiem XNUMX ton.

Są napędzane przez system CODOG (Combined Diesel or Gas), wykorzystujący dwa silniki wysokoprężne o mocy 2 KM do tranzytu z normalną prędkością oraz dwie turbiny gazowe General Electric o mocy 7.500 23.500 KM każda dla dużych prędkości, co zapewnia im maksymalną prędkość 28 węzłów i autonomia na morzu 5.000 mil morskich przy 15 węzłach.

Uzbrojenie Hobart oferuje szeroki zakres możliwości, z predyspozycjami do obrony przeciwlotniczej dzięki 48 silosy pionowe Mk41 gościnny Pociski SM2 ou OBRĘCZ-166ESSM, przy czym ten ostatni jest potencjalnie załadowany 4 rakietami na silos, co zapewnia australijskiemu niszczycielowi dużą siłę ognia w tym obszarze. Jest również uzbrojony w armatę Mk45 kal. 127 mm, rakiety przeciwokrętowe 2x4 Harpoon, system bliskiej ochrony CIWS Phalanx, dwie zdalnie sterowane armaty M25 Bushmaster kal. 242 mm i 2 podwójne wyrzutnie torpedowe do lekkich torped przeciw okrętom podwodnym Mu90. Helikopter MH-60R Romeo uzupełnia ofensywną ofertę budynku.

Detekcja jest powierzona z radarem płaskiej twarzy AN / SPY-1D identyczny z tym, w który wyposażone są amerykańskie niszczyciele klasy Arleigh Burke Flight I, II i IIa, uzupełniony o podczerwony system elektrooptyczny Vampir francuskiej firmy SAGEM. Do wykrywania okrętów podwodnych jest wyposażony w sonar kadłubowy połączony z sonarem holowanym, co daje mu zaawansowane możliwości, w tym na obszarach oceanicznych.

Choć budowę pierwszej jednostki tej klasy, HMAS Hobart, rozpoczęto w 2009 roku, wszedł on do służby dopiero w 2017 roku, czyli z niemal dwuletnim opóźnieniem. Dlatego też w 2014 r. program został zakwestionowany przez ANAO, australijski odpowiednik Trybunału Obrachunkowego, ze względu na kwestie terminów i przekroczeń kosztów, które ostatecznie wyniosły ponad 1,45 miliarda dolarów dla Australijczyków, czyli prawie 300 milionów euro na statek.

Pozostałe dwie jednostki tej klasy, HMAS Brisbane i HMAS Sidney, weszły do ​​służby odpowiednio w 2018 i 2020 roku i obecnie działają obok fregat klasy Anzac w Królewskiej Marynarce Wojennej Australii.

Niszczyciele typu 052D/DL (Chiny, zwodowano 25 jednostek)

Wywodzące się z niszczycieli Typ 052C, które weszły do ​​służby w latach 2004-2015 (6 jednostek) i których stanowią powiększoną i znacznie unowocześnioną wersję, chińskie niszczyciele Typ 052D stanowią dziś kręgosłup eskorty dużych jednostek morskich chińskiej marynarki wojennej , takie jak lotniskowce Typ 001/A, okręty szturmowe Typ 071 czy LHD Typ 075, szczególnie w zakresie obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej.

Jest to także obecnie najbardziej płodna klasa – planowanych jest co najmniej 25 jednostek, w tym dziewięć w wydłużonej wersji oznaczonej jako Typ 052DL, ale które z pewnością obejmą znacznie więcej statków.

Wraz z korwetami przeciw okrętom podwodnym Typ 056A, fregatami przeciw okrętom podwodnym Typ 054A i ciężkimi niszczycielami lub krążownikami Typ 055, niszczyciele Typu 052D reprezentują odrodzenie chińskiej marynarki nawodnej, której możliwości nie mają im nic do pozazdroszczenia. Zachodnie lub rosyjskie odpowiedniki.

Mający 161 m długości dla wersji DL (157 m dla wersji D), niszczyciel osiąga szacunkowy tonaż załadowanego 7500 ton. W odróżnieniu od Type 052C posiada napęd CODOG produkcji chińskiej, a nie licencjonowanego niemieckiego.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu