Hobart, Type 52D, Sejong the Great: Modern Destroyers - Part 1

Héritiers des contre-torpilleurs apparus à la fin du 19ᵉ siècle pour lutter contre les vedettes lance-torpilles qui menaçaient les grands navires de ligne comme les croiseurs et plus tard les cuirassés, les destroyers modernes sont d’imposants navires de combat de surface, souvent plus de 7000 tonnes, dotés d’un puissant armement, d’une grande polyvalence, et capables aussi bien d’escorter des unités majeures comme des porte-avions que de mener des frappes vers la terre ou des missions d’interdiction

Si la classification reste floue et non systématique, avec d’une part lLżejsze i bardziej wyspecjalizowane fregaty, et d’autre part les croiseurs plus lourds et aptes à jouer eux-mêmes le rôle d’unité navale majeure, les destroyers représentent fréquemment les plus puissantes unités de surface en service dans de nombreuses marines de premier plan, et sont le plus souvent spécialisés dans la défense anti-aérienne, anti-missiles voire le déni d’accès.

W tym dwuczęściowym podsumowaniu przedstawiono 8 głównych klas niszczycieli znajdujących się w służbie lub wkrótce w służbie głównych flot wojennych świata, aby ocenić ich wydajność, potencjał militarny i rolę, jaką te statki mogą odegrać w zmieniającej się globalnej geopolityce.

Niszczyciele typu Hobart (Australia, 3 jednostki)

Przeznaczony do wymiany Fregaty klasy Adelaide, trzy niszczyciele klasy Hobart wywodzą się jednocześnie z hiszpańskich ciężkich fregat typu Alvaro de Bazan oraz amerykańskich niszczycieli Arleigh Burke, od których przejmują, podobnie jak wiele prezentowanych tu zachodnich niszczycieli, słynną systemu AEGIS obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej.

L’attribution du marché SEA 4000, en 2007, à l’espagnol Navantia associé au britannique BAe, s’est faite conjointement à la commande de 2 porte-hélicoptères d’assaut ou Landing Helicopter Dock (LHD) de 27.500 tonnes de la classe Canberra, eux aussi commandés auprès de Navantia, dont ils devaient en partie assurer la protection. Presque 75% plus imposants que les frégates Adelaide qu’ils remplacent, les destroyers de la classe Hobart ont une longueur de 147 m pour une jauge en charge de 7.000 tonnes.

Są napędzane przez system CODOG (Combined Diesel or Gas), wykorzystujący dwa silniki wysokoprężne o mocy 2 KM do tranzytu z normalną prędkością oraz dwie turbiny gazowe General Electric o mocy 7.500 23.500 KM każda dla dużych prędkości, co zapewnia im maksymalną prędkość 28 węzłów i autonomia na morzu 5.000 mil morskich przy 15 węzłach.

Uzbrojenie Hobart oferuje szeroki zakres możliwości, z predyspozycjami do obrony przeciwlotniczej dzięki 48 silosy pionowe Mk41 gościnny Pociski SM2 ou OBRĘCZ-166ESSM, ce dernier étant potentiellement chargé à 4 missiles par silo, offrant une grande puissance de feu dans ce domaine au destroyer australien. Il emporte également un canon Mk45 de 127 mm, 2×4 missiles anti-navires Harpoon, un système de protection rapprochée CIWS Phalanx, deux canons téléopérés de 25 mm M242 Bushmaster et 2 tubes lance-torpilles doubles pour des torpilles anti-sous-marines légères Mu90. Un hélicoptère MH-60R Romeo complète la panoplie offensive du bâtiment.

Detekcja jest powierzona z radarem płaskiej twarzy AN / SPY-1D identyczny z tym, w który wyposażone są amerykańskie niszczyciele klasy Arleigh Burke Flight I, II i IIa, uzupełniony o podczerwony system elektrooptyczny Vampir francuskiej firmy SAGEM. Do wykrywania okrętów podwodnych jest wyposażony w sonar kadłubowy połączony z sonarem holowanym, co daje mu zaawansowane możliwości, w tym na obszarach oceanicznych.

Bien que la construction de la première unité de la classe, le HMAS Hobart, ait débuté en 2009, celui-ci n’entra en service qu’en 2017, avec près de deux années de retard sur le calendrier initial. Le programme fut à ce titre retoqué par l’ANAO en 2014, l’équivalent australien de la Cour des Comptes, pour ces questions de délais et un dépassement des couts qui s’élèvera, au final, à plus de 1,45 Md$ australiens, soit près de 300 m€ par navire.

Pozostałe dwie jednostki tej klasy, HMAS Brisbane i HMAS Sidney, weszły do ​​służby odpowiednio w 2018 i 2020 roku i obecnie działają obok fregat klasy Anzac w Królewskiej Marynarce Wojennej Australii.

Niszczyciele typu 052D/DL (Chiny, zwodowano 25 jednostek)

Dérivés des destroyers Type 052C entrés en service entre 2004 et 2015 (6 unités), et dont ils sont une version agrandie et sensiblement modernisée, les destroyers chinois du Type 052D représentent aujourd’hui la colonne vertébrale de l’escorte des grandes unités navales de la marine chinoise, comme les porte-avions Type 001/A, les navires d’assaut Type 071 ou les LHD Type 075, notamment pour ce qui concerne la défense anti-aérienne et anti-missile.

C’est également la classe la plus prolifique du moment, au moins 25 unités prévues dont neuf dans une version allongée désignée Type 052DL, mais qui comprendra très certainement bien davantage de navires.

Avec les corvettes de lutte anti-sous-marine Type 056A, les frégates de lutte anti-sous-marine Type 054A, et les destroyers lourds, ou croiseurs, Type 055, les destroyers Type 052D représentent le renouveau de la marine chinoise de surface, avec des capacités qui n’ont guère à envier à leurs homologues occidentaux ou russes.

Long de 161 mètres pour la version DL (157 m pour la version D), le destroyer atteint une jauge estimée à 7500 tonnes en charge. Contrairement aux Type 052C, il dispose d’une propulsion CODOG de facture chinoise, et non allemande sous licence.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu