Symulacje pokazują, że roje dronów byłyby rozwiązaniem do obrony Tajwanu

Jeśli wsparcie dla Ukrainy leży u podstaw strategicznych obaw amerykańskiej egzekutywy, to obrona Tajwanu od kilku lat przyprawia o koszmary strategów i planistów amerykańskich sił zbrojnych. Rzeczywiście, większość symulacji i gier wojennych przeprowadzonych w ostatnich latach pokazuje, że ochrona niepodległej wyspy od 1949 roku przed zmasowanym atakiem Armii Ludowo-Wyzwoleńczej za kilka lat będzie zarówno bardzo trudnym przedsięwzięciem, jak i najbardziej niebezpiecznym dla sił USA. . Pomiędzy hipotezami masowych uderzeń prewencyjnych na wyspę i na amerykańskie bazy wojskowe obecne na tym teatrze (Japonia, Guam itp.), wzrastające możliwości odmowy dostępu systemów przeciwokrętowych i przeciwlotniczych PLA oraz ogromne możliwości projekcji sił morskich i powietrznych, jakie może zmobilizować Pekin, scenariusze pokazują, że przy stanie amerykańskich i tajwańskich zdolności wojskowych i technologicznych zapobieżenie upadkowi wyspy w mniej niż 15 dni okaże się bardzo trudne.

Ponieważ armie amerykańskie nie mogą prewencyjnie rozmieszczać zdolności obronnych na wyspie Tajwan bez wywołania masowej i natychmiastowej reakcji ze strony Pekinu, a zdolności rozmieszczania i ochrony istniejących środków na okolicznych bazach amerykańskich są już w punkcie nasycenia, jedyne rozwiązanie, które mogłoby pozwolić Pentagonowi na odparcie takiej ofensywy może polegać jedynie na nowych podejściach technologicznych i możliwościach. W związku z tym Marynarka Wojenna USA stawia na rozbudowę i modernizację swojej floty nuklearnych okrętów podwodnych, a także na wzmocnienie zasięgu i ochronę grup bojowych przewoźników, w szczególności przed nowymi zagrożeniami przeciwokrętowymi. jego przekształcenie w flotę mieszaną złożoną z tradycyjnych statków i statków bezzałogowych. W przypadku Korpusu Piechoty Morskiej USA oznacza to poleganie na nowej doktrynie i nowych możliwościach współpracy w celu zwiększenia mobilności, przeżywalności i śmiercionośności jego jednostek. Jeśli chodzi o armię amerykańską, rozpoczęła nowy superprogram BIG 6, którego celem jest radykalna zmiana jej zdolności bojowych w nadchodzącej dekadzie.

Ze swojej strony Siły Powietrzne USA napotykają na bardzo poważne ograniczenia w próbach odpowiedzi na te hipotezy. W rzeczywistości jej regionalne bazy lotnicze są bardzo narażone na chińskie ataki prewencyjne, a jednocześnie znajdują się w odległości od Tajwanu na granicy zasięgu myśliwców taktycznych, podczas gdy możliwości odmowy dostępu chińskiej floty i sił powietrznych mogą potencjalnie temu zapobiec od przejęcia przewagi powietrznej na tym teatrze działań, w tym dla najnowocześniejszych myśliwców stealth. Aby odpowiedzieć na ten taktyczny impas, Siły Powietrzne USA zamierzają również polegać na nowych możliwościach technologicznych. Jednym z nich będzie Next Generation Air Dominance Program, czyli NGAD, który do końca dekady ma dostarczyć samolot bojowy 6. generacji, który zastąpi starzejące się F-22. Z drugiej strony zamierza polegać na swoich nowych zdolnościach bojowych, w szczególności na przyszłych powietrznych pociskach hipersonicznych, aby zniszczyć chińskie zdolności ofensywne. Ale obaj będą w stanie wykorzystać swój pełny potencjał tylko wtedy, gdy będą dysponować danymi wywiadowczymi do lokalizowania i identyfikowania chińskich sił w czasie rzeczywistym. Dla tego, symulacje wykazały, że najlepszą reakcją jest właśnie rój dronów.

75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.

Subskrypcja biuletynu