Symulacje pokazują, że roje dronów byłyby rozwiązaniem do obrony Tajwanu

Jeśli wsparcie dla Ukrainy leży u podstaw strategicznych obaw amerykańskiej egzekutywy, to obrona Tajwanu od kilku lat przyprawia o koszmary strategów i planistów amerykańskich sił zbrojnych. Rzeczywiście, większość symulacji i gier wojennych przeprowadzonych w ostatnich latach pokazuje, że ochrona niepodległej wyspy od 1949 roku przed zmasowanym atakiem Armii Ludowo-Wyzwoleńczej za kilka lat będzie zarówno bardzo trudnym przedsięwzięciem, jak i najbardziej niebezpiecznym dla sił USA. . Pomiędzy hipotezami masowych uderzeń prewencyjnych na wyspę i na amerykańskie bazy wojskowe obecne na tym teatrze (Japonia, Guam itp.), wzrastające możliwości odmowy dostępu systemów przeciwokrętowych i przeciwlotniczych PLA oraz ogromne możliwości projekcji sił morskich i powietrznych, jakie może zmobilizować Pekin, scenariusze pokazują, że przy stanie amerykańskich i tajwańskich zdolności wojskowych i technologicznych zapobieżenie upadkowi wyspy w mniej niż 15 dni okaże się bardzo trudne.

Ponieważ armie amerykańskie nie mogą prewencyjnie rozmieszczać zdolności obronnych na wyspie Tajwan bez wywołania masowej i natychmiastowej reakcji ze strony Pekinu, a zdolności rozmieszczania i ochrony istniejących środków na okolicznych bazach amerykańskich są już w punkcie nasycenia, jedyne rozwiązanie, które mogłoby pozwolić Pentagonowi na odparcie takiej ofensywy może polegać jedynie na nowych podejściach technologicznych i możliwościach. W związku z tym Marynarka Wojenna USA stawia na rozbudowę i modernizację swojej floty nuklearnych okrętów podwodnych, a także na wzmocnienie zasięgu i ochronę grup bojowych przewoźników, w szczególności przed nowymi zagrożeniami przeciwokrętowymi. jego przekształcenie w flotę mieszaną złożoną z tradycyjnych statków i statków bezzałogowych. W przypadku Korpusu Piechoty Morskiej USA oznacza to poleganie na nowej doktrynie i nowych możliwościach współpracy w celu zwiększenia mobilności, przeżywalności i śmiercionośności jego jednostek. Jeśli chodzi o armię amerykańską, rozpoczęła nowy superprogram BIG 6, którego celem jest radykalna zmiana jej zdolności bojowych w nadchodzącej dekadzie.

Ze swojej strony Siły Powietrzne USA napotykają na bardzo poważne ograniczenia w próbach odpowiedzi na te hipotezy. W rzeczywistości jej regionalne bazy lotnicze są bardzo narażone na chińskie ataki prewencyjne, a jednocześnie znajdują się w odległości od Tajwanu na granicy zasięgu myśliwców taktycznych, podczas gdy możliwości odmowy dostępu chińskiej floty i sił powietrznych mogą potencjalnie temu zapobiec od przejęcia przewagi powietrznej na tym teatrze działań, w tym dla najnowocześniejszych myśliwców stealth. Aby odpowiedzieć na ten taktyczny impas, Siły Powietrzne USA zamierzają również polegać na nowych możliwościach technologicznych. Jednym z nich będzie Next Generation Air Dominance Program, czyli NGAD, który do końca dekady ma dostarczyć samolot bojowy 6. generacji, który zastąpi starzejące się F-22. Z drugiej strony zamierza polegać na swoich nowych zdolnościach bojowych, w szczególności na przyszłych powietrznych pociskach hipersonicznych, aby zniszczyć chińskie zdolności ofensywne. Ale obaj będą w stanie wykorzystać swój pełny potencjał tylko wtedy, gdy będą dysponować danymi wywiadowczymi do lokalizowania i identyfikowania chińskich sił w czasie rzeczywistym. Dla tego, symulacje wykazały, że najlepszą reakcją jest właśnie rój dronów.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu