Rosja przetestowała hipersoniczny pocisk przeciwokrętowy 3M22 Tzirkon przy maksymalnym zasięgu 1000 km

Broń naddźwiękowa, a zwłaszcza rosyjskie armie naddźwiękowe, od kilku lat podsyca wiele debat, czy dotyczy ona wrażliwości dużych jednostek morskich, takich jak systemy zdolne lub nie do przeciwstawienia się takim pociskom, ewolucja przekraczająca 5 machów. Od momentu ogłoszenia w 2019 r. wprowadzenia do użytku pocisku balistycznego Kinzhal w 3 r. Moskwa wykorzystuje tę bardzo wyczuwalną na Zachodzie niepokój, często przekazywaną przez media nie mające perspektywicznego spojrzenia na ten temat. Jednak rosyjska marynarka wojenna właśnie rozwiała jedną z wątpliwości, która pojawiała się od kilku miesięcy w związku z ogłoszonymi osiągami hipersonicznego pocisku przeciwokrętowego 22MXNUMX Tzirkon, ogłaszając sukces ostrzału walidacyjnego przeprowadzonego w ten weekend na Morzu Białym. przy maksymalnym zasięgu systemu tj. 1000 km odległość od celu.

Jak dotąd wszystko zapowiedziane przez Rosyjską Marynarkę Wojenną testy odbywały się na krótszych dystansach, w zakresie od 200 do 450 km, co pozostawiło pewne wątpliwości co do reklamowanego zasięgu Tzirkon na 1000 km. W ten weekend fregata Admirał Gorszkow usunęła zatem niejasność, wystrzeliwując swój nowy pocisk na maksymalny zasięg ze swoich standardowych silosów UKSK. W zeszłym tygodniu władze rosyjskie potwierdziły również zamiar zapewnienia Rosyjskie baterie brzegowe K-300 Bastion nowego pocisku hipersonicznego wraz z naddźwiękowym P800 Onyx już będącym na uzbrojeniu, aby zapewnić im zdolność uderzeń dalekiego zasięgu i bardzo skuteczny środek odstraszający floty wroga.

Jednak wiele pytań dotyczących tej nowej rakiety pozostaje bez odpowiedzi. Rzeczywiście, jeśli przyzna się, że jest wyposażony w solidny wzmacniacz rakietowy do wyrzutu i prędkości początkowej oraz Scramjet lub superstatorreaktor do utrzymania hipersonicznego lotu przelotowego między Mach 5 a Mach 8 , na wysokości do 28 km, jego zdolność trafienie ruchomych celów, nawet dużych, takich jak lotniskowiec, jest nadal przedmiotem debaty. Rzeczywiście, pocisk ewoluujący między Mach 5 i Mach 10 generuje znaczne wydzielanie ciepła na swoich wystających częściach, w szczególności na owiewce, w której ma znajdować się końcowy system naprowadzania. Aby oprzeć się temu ekstremalnemu upałowi, konieczne jest zatem użycie specjalnych stopów, które okazują się szczególnie nieprzepuszczalne dla fal radarowych, nie wspominając już o systemach naprowadzania na podczerwień, które są obecnie używane, aby umożliwić pociskom przeciwokrętowym zlokalizowanie celu i identyfikację w razie potrzeby.

75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.

Subskrypcja biuletynu