Dlaczego rosyjski okręt podwodny Biełgorod i torpeda atomowa 2M39 Posejdon niczego nie zmieniają?

Przy okazji kampanii przed rosyjskimi wyborami prezydenckimi w 2018 roku ustępujący prezydent Władimir Putin wywołał na Zachodzie pewne otępienie. poprzez publiczne przedstawienie kilku „rewolucyjnych” programów wojskowych, co miało dać decydującą przewagę wojskom rosyjskim na nadchodzącą dekadę.

Wśród tych programów, pociski międzykontynentalne międzykontynentalne międzykontynentalne rakiety balistyczne RS-28 SARMAT i szybowiec hipersoniczny Avangard mają wejść do służby w tym roku, a powietrzny pocisk hipersoniczny Kinzhal jest już na wyposażeniu niektórych Mig-31K zmodyfikowanych od 2019 r. Jądrowy pocisk manewrujący Buriewiestnik ma więcej lub mniej popadł w zapomnienie.

Jeśli chodzi o bezzałogową ciężką torpedę atomową 2M39 Kanyon, oznaczoną też jako Poseidon lub Status-6, powinna ona wkrótce wejść do czynnej służby, a okręt podwodny Biełgorod, który ma ją obsługiwać, trafił do rosyjskiej marynarki wojennej. 2022.

Torpeda Kanyon o długości 24 metrów i średnicy 2 metrów jest w rzeczywistości autonomicznym dronem napędzanym przez zminiaturyzowany reaktor jądrowy, pozwalający na osiąganie bardzo dużych prędkości około 100 węzłów i wyposażony w autonomię większą niż 6000 km, wystarczającą do pokonania Atlantyk z jednej strony na drugą, na głębokości do 1000 metrów.

Ponadto Kanion przenosi ładunek nuklearny o masie 100 kiloton, równoważny z tym, który jest realizowany przez poszczególne systemy wejścia w atmosferę MIRV, o zdolności do strategicznego niszczenia.

Scenariusz użycia tej broni opiera się na wstępnym wystrzeleniu przez zmodyfikowany atomowy okręt podwodny Biełgorod lub przez zmodyfikowany do tego celu Chabarowsk, pozwalający torpedie uderzyć w port lub przybrzeżne instalacje przeciwnika, takie jak port wojskowy Norfolk.

Ze względu na swoją strukturę taka eksplozja spowodowałaby bardzo duże uszkodzenia zadokowanej floty, zniszczenie nadbrzeżnej infrastruktury wojskowej i cywilnej oraz skażenie rozległego obszaru przybrzeżnego wymagającego ostatecznej ewakuacji tej przestrzeni.

Aby przetransportować Kanion, rosyjska marynarka wojenna specjalnie zmodyfikowała okręt podwodny z pociskami manewrującymi Biełgorod. Budowę statku rozpoczęto w 1992 roku, a kilka lat później porzucono z powodu braku funduszy.

W 2012 roku Sztab Marynarki Wojennej Rosji wznowił budowę okrętu podwodnego, według zmodyfikowanych planów w stosunku do okrętów projektu 949AM Antey (Oscar 2 w wyznaczeniu NATO), zwiększając jego długość ze 154 do 184 metrów i wyporność w zanurzeniu od 20.000 30.000 ton do XNUMX XNUMX ton, co czyni go największym okrętem podwodnym w służbie na świecie po umieszczeniu ostatniego w rezerwie. Typhoon Rosyjski.

W ten sposób nowy okręt będzie w stanie wystrzelić do 6 torped Kanion, jednocześnie korzystając ze zwiększonej dyskrecji Anteya, znacznie większej niż w przypadku starszych rosyjskich okrętów podwodnych.

W rzeczywistości, zgodnie z rosyjskimi komunikatami, często powtarzanymi na Zachodzie, przybycie pary Biełgorod/Kanyon powinno głęboko zaburzyć równowagę strategiczną na Atlantyku, stwarzając bezpośrednie zagrożenie dla portów amerykańskich, zwłaszcza że ze względu na swoją prędkość, głębokość i zasięg , Kanion byłby niemożliwy do przechwycenia.

Mamy tam wszystkie cechy tego, co lubili projektować Niemcy pod nazwą Wunderwaffen, czyli cudowna broń. Rzeczywistość jest jednak zgoła inna...

Rzeczywiście, użycie Kanionu lub jego proste rozmieszczenie w pobliżu wybrzeży amerykańskich na pokładzie Biełgorodu stanowiłoby dla Stanów Zjednoczonych niedopuszczalny casus belli, równoważny rozmieszczeniu rakiet SS-4 na Kubie w 1962 r., zwłaszcza ponieważ okręt podwodny będzie przedmiotem całej uwagi Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych i flot sprzymierzonych, a Kanyon z założenia nie jest najprawdopodobniej dyskretny akustycznie.

Innymi słowy, jest bardzo mało prawdopodobne, aby para Biełgorod/Kanyon była w stanie przekroczyć granicę ochrony akustycznej, która otacza wschodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych i Kanady. Pozostaje możliwość wystrzelenia torped z dużej odległości, aby wykorzystać jego autonomię, stawiając na jego prędkość dla ochrony.

Trzeba przyznać, że żadna zachodnia torpeda nie przekracza obecnie 60 węzłów, co utrudnia przechwycenie Kanionu. Trudne, ale nie niemożliwe.

Przypomnijmy, że pod koniec lat 80. radziecka marynarka wojenna dysponowała już atomowymi okrętami podwodnymi Alphas, zdolnymi do osiągania prędkości większych niż zachodnie torpedy. Rozwiązaniem było więc zaatakowanie celu od przodu, a nie od tyłu, co pozwoliło również na detonację torpedy w pobliżu wyrzutni torpedowych okrętu podwodnego.

Nawet bez zderzenia fala uderzeniowa mogłaby spowodować eksplozję torped w ich wyrzutniach, a tym samym utratę okrętu podwodnego, który poruszając się z prędkością 35 węzłów, podobnie jak Alfa, byłby wtedy ślepy i głuchy, a zatem niezdolny do uniknięcia zagrożenia .

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu