Członkostwo Szwecji w NATO otwiera ogromne możliwości współpracy z Francją w samolotach bojowych

Szwedzka neutralność, wynikająca z pozycji międzynarodowej sięgającej 1814 roku, była jeden z filarów polityki międzynarodowej państwa w XIX i XX wieku, dzięki czemu Sztokholm mógł zachować pokój na swoim terytorium przez ponad 19 lat. Jednak w ciągu tych lat kraj nigdy nie zaniedbał własnej obrony i strategicznej autonomii. Tak więc szwedzkie firmy lotnicze, takie jak ASJA i Saab, podejmowały od początku lat 20. XX wieku rozwój narodowych samolotów bojowych, takich jak dwupłatowiec Svenska Aero Jaktfalken, który wykonał swój pierwszy lot w 200 roku, czy bombowiec nurkujący Saab 30, pierwszy -samolot metalowy zaprojektowany w kraju, który swój pierwszy lot wykonał w 1929 roku. Saab 17 Tunnan, pierwszy myśliwiec wyposażony w turboodrzutowy samolot, którego pierwszy lot odbył się w 1940 roku i który zbudowano w 19 egzemplarzach, w tym 1948 dla austriackich sił powietrznych, innego państwa niebędącego sojusznikiem, następnie Saab 661 Lansen, dwumiejscowy myśliwiec-bombowiec dalekiego zasięgu, którego prototyp wzbił się w powietrze w 30 roku i który został wyprodukowany w 32 egzemplarzach dla Flygvapnet, szwedzkich sił powietrznych.

Jednak szwedzka wojskowa konstrukcja lotnicza zyskała prawdziwe międzynarodowe uznanie w 1960 r. wraz z wejściem do służby J35 Draken, wielozadaniowego jednosilnikowego myśliwca delta-skrzydła, zdolnego do osiągnięcia 2 Macha, i wyprodukowała 651 egzemplarzy w latach 1955-1974, w tym 24 dla austriackich sił powietrznych, 51 dla duńskich i 50 dla fińskich sił powietrznych, z których ostatni został wycofany ze służby w 2009 roku. W 1967 roku Saab wyprodukował kolejny bardzo udany samolot, Saab 37 Viggen, wielozadaniowy jednosilnik wysokowydajne samoloty delta wing i canard, które były produkowane w latach 1970-1990 w 321 egzemplarzach dla szwedzkich sił powietrznych, ale mimo znakomitych osiągów ucierpiały z powodu konkurencji ze strony F-16 i F-18 na scenie międzynarodowej. Od 1988 roku Saab wreszcie produkuje ostatnie urządzenie wysokiej jakości, JAS 39 Gripen, który wszedł do służby w 1996 roku i który został w szczególności wybrany przez Węgry (14 wynajętych samolotów), RPA (16 samolotów, w tym 9 dwumiejscowych), Czechy (14 wynajętych samolotów) i Tajlandię (12 samolotów, w tym 4 dwumiejscowe). miejsc siedzących). W 2013 roku Saab wygrał również kontrakt na 36 JAS 39 Next Generation Gripen E/F w Brazylii, jak ogłosił niedawno kraj. kolejne zamówienie na drugą partię urządzeń zbudowany na miejscu.

W rzeczywistości Szwecja jest dziś jednym z nielicznych krajów zachodnich, które wykazały swoją zdolność do projektowania i wdrażania samolotów bojowych w dłuższej perspektywie w sposób autonomiczny, nawet jeśli szwedzkie samoloty bojowe zawsze integrowały kluczowe technologie zachodnie, szczególnie w zakresie napędu. Sztokholm zamierzał kontynuować swoje wysiłki w tym obszarze, realizując program Flysystem 2020 mający na celu opracowanie następcy Gripen E/F do 2035 roku. W tym celu władze szwedzkie podeszły do ​​brytyjskiego programu FCAS w 2021 r., ale w ograniczony sposób i tylko do wspólnego opracowania pewnych wspólnych technologii, bez przyłączania się do samego programu Tempest. Sztokholm nadal chciał w tym czasie zachować neutralną postawę, a zatem mieć rozszerzoną autonomię strategiczną. Wniosek Szwecji i Finlandii o członkostwo w Sojuszu Atlantyckim, po rosyjskiej agresji na Ukrainę w lutym 2022 r. przetasowuje karty w tej dziedzinie, zarówno dla Sztokholmu, jak i dla Flygvapnet oraz producenta Saaba, z nowymi ograniczeniami interoperacyjności, ale także nowymi możliwościami współpracy, w szczególności z jednym z głównych konkurentów daleko na scenie międzynarodowej, Francja.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu