Członkostwo Szwecji w NATO otwiera ogromne możliwości współpracy z Francją w samolotach bojowych

Szwedzka neutralność, wynikająca z pozycji międzynarodowej sięgającej 1814 roku, była jeden z filarów polityki międzynarodowej państwa w XIX i XX wieku, dzięki czemu Sztokholm mógł zachować pokój na swoim terytorium przez ponad 19 lat. Jednak w ciągu tych lat kraj nigdy nie zaniedbał własnej obrony i strategicznej autonomii. Tak więc szwedzkie firmy lotnicze, takie jak ASJA i Saab, podejmowały od początku lat 20. XX wieku rozwój narodowych samolotów bojowych, takich jak dwupłatowiec Svenska Aero Jaktfalken, który wykonał swój pierwszy lot w 200 roku, czy bombowiec nurkujący Saab 30, pierwszy -samolot metalowy zaprojektowany w kraju, który swój pierwszy lot wykonał w 1929 roku. Saab 17 Tunnan, pierwszy myśliwiec wyposażony w turboodrzutowy samolot, którego pierwszy lot odbył się w 1940 roku i który zbudowano w 19 egzemplarzach, w tym 1948 dla austriackich sił powietrznych, innego państwa niebędącego sojusznikiem, następnie Saab 661 Lansen, dwumiejscowy myśliwiec-bombowiec dalekiego zasięgu, którego prototyp wzbił się w powietrze w 30 roku i który został wyprodukowany w 32 egzemplarzach dla Flygvapnet, szwedzkich sił powietrznych.

Jednak szwedzka wojskowa konstrukcja lotnicza zyskała prawdziwe międzynarodowe uznanie w 1960 r. wraz z wejściem do służby J35 Draken, wielozadaniowego jednosilnikowego myśliwca delta-skrzydła, zdolnego do osiągnięcia 2 Macha, i wyprodukowała 651 egzemplarzy w latach 1955-1974, w tym 24 dla austriackich sił powietrznych, 51 dla duńskich i 50 dla fińskich sił powietrznych, z których ostatni został wycofany ze służby w 2009 roku. W 1967 roku Saab wyprodukował kolejny bardzo udany samolot, Saab 37 Viggen, wielozadaniowy jednosilnik wysokowydajne samoloty delta wing i canard, które były produkowane w latach 1970-1990 w 321 egzemplarzach dla szwedzkich sił powietrznych, ale mimo znakomitych osiągów ucierpiały z powodu konkurencji ze strony F-16 i F-18 na scenie międzynarodowej. Od 1988 roku Saab wreszcie produkuje ostatnie urządzenie wysokiej jakości, JAS 39 Gripen, który wszedł do służby w 1996 roku i który został w szczególności wybrany przez Węgry (14 wynajętych samolotów), RPA (16 samolotów, w tym 9 dwumiejscowych), Czechy (14 wynajętych samolotów) i Tajlandię (12 samolotów, w tym 4 dwumiejscowe). miejsc siedzących). W 2013 roku Saab wygrał również kontrakt na 36 JAS 39 Next Generation Gripen E/F w Brazylii, jak ogłosił niedawno kraj. kolejne zamówienie na drugą partię urządzeń zbudowany na miejscu.

W rzeczywistości Szwecja jest dziś jednym z nielicznych krajów zachodnich, które wykazały swoją zdolność do projektowania i wdrażania samolotów bojowych w dłuższej perspektywie w sposób autonomiczny, nawet jeśli szwedzkie samoloty bojowe zawsze integrowały kluczowe technologie zachodnie, szczególnie w zakresie napędu. Sztokholm zamierzał kontynuować swoje wysiłki w tym obszarze, realizując program Flysystem 2020 mający na celu opracowanie następcy Gripen E/F do 2035 roku. W tym celu władze szwedzkie podeszły do ​​brytyjskiego programu FCAS w 2021 r., ale w ograniczony sposób i tylko do wspólnego opracowania pewnych wspólnych technologii, bez przyłączania się do samego programu Tempest. Sztokholm nadal chciał w tym czasie zachować neutralną postawę, a zatem mieć rozszerzoną autonomię strategiczną. Wniosek Szwecji i Finlandii o członkostwo w Sojuszu Atlantyckim, po rosyjskiej agresji na Ukrainę w lutym 2022 r. przetasowuje karty w tej dziedzinie, zarówno dla Sztokholmu, jak i dla Flygvapnet oraz producenta Saaba, z nowymi ograniczeniami interoperacyjności, ale także nowymi możliwościami współpracy, w szczególności z jednym z głównych konkurentów daleko na scenie międzynarodowej, Francja.

75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.

Subskrypcja biuletynu