4 argumenty przemawiające za opracowaniem nowego francuskiego myśliwca Mirage

Filar sukcesu francuskiego eksportu sprzętu wojskowego przez ponad 60 lat po wojnie, jednosilnikowa rodzina Mirage zakończyła się na początku lat 2000-tych wraz z myśliwcem Mirage 2010. Jednak obserwacja potrzeb armii i oczekiwań rynku międzynarodowym pokazuje, że istnieje kilka argumentów przemawiających za tym, aby Francja i Dassault Aviation wygenerowały nowego członka tej wspaniałej rodziny, wykraczającej poza Rafale i FCAS.

Niezależnie od tego, czy program samolotów bojowych nowej generacji FCAS, łączący Niemcy, Hiszpanię i Francję, dobiegnie końca, czy nie, ujrzy światło dzienne przed końcem lat czterdziestych XXI wieku, a nawet prawdopodobnie na początku lat pięćdziesiątych XXI wieku – twierdzi Eric Trappier, dyrektor generalny Dassault Aviation. Trzeba przyznać, że dla francuskiego producenta samolotów, ale także dla jego niemieckiego odpowiednika Airbusa DS, ta nowa data nie jest pozbawiona znaczenia.

Tak naprawdę to w 2050 roku nastąpi wymiana większości Rafale et Typhoon, ale także niedawno sprzedane F-35A, zaczną być brane pod uwagę. Jednakże myśliwiec nowej generacji FCAS będzie ewoluował w zakresie dostosowanym do wymiany tych samolotów, początkowo Rafale francuski i Typhoon Niemiecki i hiszpański w pierwszej dekadzie, następnie urządzenia eksportowane dalej.

Oczywiście zarówno dla Dassault, jak i dla Airbusa DS nie jest interesujące zbyt wczesne pojawienie się na rynku, ryzykując powtórzeniem zjawiska, które w wielu konkursach preferowało F-35A, z argumentem, że Rafale et Typhoon to samoloty zaprojektowane w latach 80. XX wieku, natomiast F-35 zaprojektowano 20 lat później.

Jeśli jednak taki harmonogram prawdopodobnie satysfakcjonuje producentów samolotów i ich akcjonariuszy, zwłaszcza że do 2040 roku będą mieli wystarczającą działalność przemysłową, produkując ostatnie zamówione samoloty i zapewniając modernizację floty, jest to znacznie bardziej problematyczne dla sił powietrznych , w szczególności dla Sił Powietrznych i Kosmicznych.

Rzeczywiście, cokolwiek mówi Dassault Aviation, Rafale, nawet w swoich przyszłych iteracyjnych wersjach, nie będzie w stanie utrzymać wyraźnej przewagi technologicznej na urządzeniach, które wejdą do służby pod koniec obecnej dekady, chyba że opracuje nową ewolucyjną gałąź urządzenia, nie wspominając nawet o możliwościach eksportowych która prawdopodobnie będzie znacznie niższa w latach 2030–2050.

W tym kontekście istotne dla francuskich sił powietrznych, ale także dla całego krajowego przemysłu lotniczego, mogłoby być opracowanie samolotu uzupełniającego Rafale, ale także w NGF/FCAS, zajmującej pozycję w tradycyjnym segmencie doskonałości we francuskim przemyśle obrony powietrznej, jako wysokowydajny jednosilnikowy myśliwiec będący spadkobiercą słynnej rodziny Mirage. W tym artykule przeanalizujemy tę hipotezę poprzez cztery uzupełniające się argumenty przemawiające za takim podejściem.

1- Pojawienie się nowej generacji samolotów bojowych od 2030

Obecnie na świecie istnieje co najmniej 6 programów mających na celu opracowanie do roku 2030 samolotów bojowych nowej generacji oferujących osiągi co najmniej tak wysokie, jak można oczekiwać od przyszłych wersji samolotów bojowych. Rafale. W Stanach Zjednoczonych tak jest Program NGAD Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych która dotyczy opracowania myśliwca przewagi powietrznej, który ma zastąpić F-22 Raptor, samolot do dziś uważany za najlepszy obecnie samolot bojowy.

Wyposażony w bardzo zaawansowane technologie i równie wysoką cenę, prawdopodobne jest, że podobnie jak F-22, NGAD nie będzie oferowany na arenie międzynarodowej, z wyjątkiem być może niektórych bardzo uprzywilejowanych sojuszników, takich jak Izrael czy Japonia. Prawdopodobnie nie będzie zatem reprezentował konkurenta dla Rafaleani z komercyjnego, ani operacyjnego punktu widzenia, ryzyko, że NGAD znajdzie się w obliczu: Rafale jest bardzo ograniczony.

Prawdopodobnie nie będzie tak w przypadku F/A-XX Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, programu mającego zastąpić F/A-18 E/F Super Hornet i który prawdopodobnie będzie oferowany na eksport, podobnie jak Super Hornet i Hornet przed tym. Wreszcie F-35 i jego konstrukcje, które do tego czasu będą mogły być napędzane silnikiem, będą nadal zyskiwać na wielu rynkach.

Najważniejsi konkurenci, komercyjni i operacyjni, Rafale a jego opracowania po 2030 r. prawdopodobnie nie będą jednak produkowane przez Atlantyk. Są wśród nich takie samoloty, jak południowokoreański myśliwiec średni KF-21 Boramae, który wejdzie do służby pod koniec dekady, a także rosyjski Su-5e, będący eksportową wersją wyznaczonego następcy tego myśliwca. Rodzina Flankerów.

Inne programy są na różnym etapie rozwoju, np. turecki T-FX, pod warunkiem, że uda mu się rozwiązać pewne krytyczne aspekty technologiczne, czy rosyjski Su-75 Checkmate, przy założeniu, że program będzie rzeczywiście kontynuowany, dopóki rosyjski przemysł obronny, jak cały kraj, pogrąża się w poważnych trudnościach. Chiny ze swojej strony opracowują J-35, dwusilnikowy pokładowy myśliwiec piątej generacji, który jest lżejszy i tańszy od J-5 i który mógłby służyć jako podstawa do zastąpienia J-20 w siłach powietrznych APL i faktycznie zostać zaoferowane na eksport w stosunkowo niedalekiej przyszłości.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu