W jaki sposób współpracujące drony zakłócą rynek samolotów bojowych?

Nowe możliwości oferowane przez współpracujące drony bojowe zmienią nie tylko strategie i doktryny, ale także rynek samolotów bojowych w nadchodzących latach.

Od chwili pojawienia się na międzynarodowym rynku samolotów bojowych około piętnastu lat temu, Lwią część przypadł w dużej mierze na F-35 Lighting II firmy Lockheed-Martin w zawodach międzynarodowych, na stałe zamówienia od co najmniej 14 sił powietrznych spoza Stanów Zjednoczonych.

Nie wydaje się jednak, aby dynamika ta miała słabnąć, gdyż wiele innych krajów, w tym pięć krajów europejskich (Niemcy, Hiszpania, Grecja, Czechy i Rumunia), ogłosiło zamiar wyposażenia się w nią w perspektywie krótko- lub średnioterminowej.

W wielu przypadkach amerykański samolot wygrywał pod koniec zawodów, stawiając go przeciwko innym amerykańskim i europejskim myśliwcom, zwłaszcza Rafale Francuski, szwedzki Gripen, Typhoon Europejski czy nawet Boeing Super Hornet.

W każdym z nich Lighting II został ogłoszony zwycięzcą, w szczególności ze względu na nowszą konstrukcję, ale także na swoją dyskrecję, wiedząc również, że w wielu przypadkach w grę wchodziła polityczna i militarna waga Stanów Zjednoczonych.

Jednakże hierarchia ta, choć dobrze ugruntowana, może zostać zakwestionowana w ciągu kilku lat wraz z pojawieniem się nowe tzw. kooperacyjne drony bojowe, tych dronów, które będą mogły ewoluować równolegle i na korzyść pilotowanych samolotów bojowych i które są aktywnie rozwijane na całym świecie w ramach amerykańskich i australijskich programów Skyborg i Loyal Wingman lub europejskich przewoźników zdalnych.

Rzeczywiście, te nowe urządzenia, które będą działać jako dodatki do samolotów bojowych, zwiększając ich możliwości wykrywania i działania, głęboko zmienią sposób prowadzenia operacji wojny powietrznej, a wraz z nimi samą rolę samolotów bojowych w tym przyszłym urządzeniu.

Jednak przy takiej hipotezie kluczowe argumenty, które zadecydowały o sukcesie F-35 w ciągu ostatnich 15 lat, prawdopodobnie nie okażą się już decydujące w obliczu cech, jakie mogą oferować inne, czasem starsze samoloty, takie jak the Rafale z Dassault Aviation.

Drony współpracujące, czy to Loyal Wingmen, czy Remote Carrier, reprezentują nową generację dronów bojowych przeznaczonych do sterowania przez samolot bojowy w celu rozszerzenia jego możliwości. W przeciwieństwie do obecnych dronów, takich jak drony MALE, te nie będą pilotowane zdalnie, a po prostu kontrolowane przez załogę samolotu bojowego, a funkcją pilotażu zarządza sztuczna inteligencja.

Te nowe drony będą miały różne rozmiary, kształty i możliwości, w zależności od ich misji i będą mogły przenosić czujniki i efektory (pociski, bomby, zakłócacze itp.), aby zwiększyć możliwości bojowe, a także opcje taktyczne drona, sterowanego urządzenia, zwłaszcza, że ​​jeden myśliwiec będzie mógł sterować kilkoma takimi dronami jednocześnie.

Rozumiemy zatem, w jakim stopniu pojawienie się tych nowych systemów zakłóci prowadzenie działań wojny powietrznej, wprowadzając je, tym razem w bardzo znaczący sposób, w prawdziwie nową generację, znacznie pewniej, niż miało to miejsce dotychczas. byli pojawienie się słynnego samolotu bojowego piątej generacji.

Transformacja ta radykalnie zmieni także rolę myśliwców w tym nowym środowisku, ostatecznie prowadząc do redystrybucji kart pod względem ich możliwości o wysokiej wartości dodanej, decydujących o kryteriach zarówno w walce, jak i podczas przekazywania rynków.

Rzeczywiście, główna rola myśliwca ewoluuje z funkcji wektorowej do funkcji koordynatora. Obecnie samolot bojowy stanowi przede wszystkim scentralizowaną platformę zdolną do przechowywania, transportu i wdrażania systemów wykrywania, a także amunicji, zarówno do celów przewagi powietrznej, jak i uderzeń, czy też informacji.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu