Japonia chce uzbroić swoje okręty podwodne w pociski manewrujące o średniej zmianie kierunku lotu

Stosunkowo zachowana podczas zimnej wojny Japonia, w przeciwieństwie do Niemiec, zachowała do dziś surowe ograniczenia swojej powojennej konstytucji w zakresie sił zbrojnych. Tym samym, dla Tokio, japońskie siły zbrojne, określane mianem sił samoobrony, mają za zadanie jedynie zapewnić natychmiastową obronę kraju. W rzeczywistości, nawet jeśli siły japońskie są dalekie od znikomych, w szczególności siły powietrzne dysponujące 240 samolotami bojowymi w tym 150 F-15J, oraz silne siły morskie składające się z 20 okrętów podwodnych, 36 niszczycieli (w tym 8 AEGIS), 8 fregat (docelowo 22) oraz 2 lekkie lotniskowce, które do niedawna, zgodnie z konstytucją kraju, nie były wyposażone w zdolność rażenia dalekiego zasięgu i projekcji siły.

Jednak w ostatnich latach w obliczu zaostrzenia zagrożenia ze strony działań wojennych Chin, ale także Korei Północnej i Rosji, stanowiska władz japońskich uległy istotnej zmianie. Tym samym w 2019 roku rząd Shinzo Abe zobowiązał się do złagodzenia surowych ograniczeń nałożonych na japońskie siły samoobrony w zakresie reagowania na kwestie bezpieczeństwa, torując sobie drogę od następnego roku do przekształcenie dwóch lotniskowców śmigłowcowych klasy Izumo w celu umożliwienia wdrożenia myśliwsko-bombowego F-35B z pionowym lub krótkim startem i lądowaniem, co pozwoliło marynarce wojennej po raz pierwszy od 1945 roku wyposażyć się w dwa lotniskowce. Podobnie japońskie siły powietrzne były w stanie wyposażyć się w pociski średniego i dalekiego zasięgu, zgodnie z logiką uderzenia wyprzedzające w celu przeciwdziałania zagrożeniu stwarzanemu obecnie przez pociski półbalistyczne i inne pociski hipersoniczne, które wymykają się tradycyjnym możliwościom przechwytywania systemu AEGIS.

Od tego czasu Tokio kontynuuje powolny, ale nieubłagany spadek, aby wyposażyć się w kompletny arsenał obronny, tak jak Niemcy federalne w latach pięćdziesiątych. Nowa Biała Księga, opublikowana w sierpniu, potwierdza tę transformację, mając w zasięgu wzroku zidentyfikowane chińskie i rosyjskie zagrożenie, jest to pierwsze dla Tokio jako „główne zagrożenie” dla Japonii. Jednocześnie uruchomiono wiele programów zbrojeniowych, czy to nowej generacji samolotów FX, które miały zastąpić F-2, ukierunkowane systemy broni energetycznej et elektromagnetycznas, lub bardziej tradycyjnie, wraz z modernizacją floty japońskiej wraz z pojawieniem się okrętów podwodnych klasy Taigei i fregat klasy Mogami. Aby odpowiedzieć na zagrożenie balistyczne i rozszerzyć możliwości kraju w zakresie uderzeń dalekiego zasięgu, Japońskie Siły Samoobrony podjęły również ewolucję jego system przeciw okrętom typu 12, który obecnie uzbraja jego baterie nabrzeżne, aby uczynić go pociskiem manewrującym o zasięgu 1000 km, zdolny do rażenia celów naziemnych. Pierwotnie planowany jako uzbrojenie japońskich okrętów bojowych i samolotów, ta ewolucja Type-12 będzie w przyszłości również uzbrojona w japońskie okręty podwodne, średnio zmieniająca się wersja, która zostanie opracowana w nadchodzących latach.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu