Wojna na Ukrainie zakłóciła rosyjskie programy wojskowe

Od 2012 roku, czyli powrotu Władimira Putina na Kreml i przybycia Siergieja Szojgu do Ministerstwa Obrony, rosyjskie programowanie wojskowe, zorganizowane w ramach wieloletnich programów o nazwie GPV, leży u podstaw wysiłków na rzecz odbudowy moskiewskich armii . Ostatnia GPV, rozpoczęta w 2017 r., miała umożliwić rosyjskim armiom umocnienie przewagi cyfrowej i technologicznej nad potencjalnymi przeciwnikami, przy rocznym budżecie 2.000 mld rubli, czyli 30 mld euro przeznaczanych co roku na zakup nowego sprzętu i modernizację sprzętu w serwisie. I tak, ledwie ponad rok temu, podczas tradycyjnej oceny postępów w tej dziedzinie Siergiej Choïgou zapowiedział, że od teraz: armie rosyjskie miały ponad 70% „nowoczesnego” wyposażenia. Fakty na Ukrainie w dużej mierze zniuansowały jednak uwagi rosyjskiego ministra.

Otóż ​​na podstawie wizualnie potwierdzone zniszczenia rosyjskiego sprzętu od rozpoczęcia Specjalnej Operacji Wojskowej na Ukrainiewydaje się, że połowa czołgów bojowych zniszczonych, uszkodzonych lub zdobytych to niezmodernizowane radzieckie modele, takie jak T-72A/B/B-Obr1989, T-80BV lub różne zaginione T-62/64. To samo dotyczy bojowych wozów piechoty, gdzie 80% strat stanowiły niezmodernizowane BMP-1 lub 2, czy też systemów artyleryjskich, dla których 90% utraconych systemów to odziedziczone po czasach sowieckich. W rzeczywistości wskaźnik 70% nowoczesnego sprzętu obserwuje się w stratach tylko dla samolotów, okrętów i systemów obrony przeciwlotniczej i walki radioelektronicznej. Tak czy inaczej, w obliczu straszliwych strat, które w dużej mierze osłabiły możliwości armii rosyjskiej, Kreml ogłosił na początku listopada, że ​​uchyla obecne GPV, a także prace przygotowawcze do kolejnego GPV, aby przejąć bezpośrednią kontrolę nad rosyjskimi siłami obrony przemysłowej i skoncentrować inwestycje w ekonomiczny, wydajny i szybko produkowany sprzęt, próbując sprostać wyzwaniu stawianemu przez wspierane przez Zachód armie ukraińskie .

Decyzja Kremla, zresztą przyspieszona, bo powinna wejść w życie przed 14 listopada, ma w tej sytuacji sens. Podczas gdy większość rosyjskich elitarnych oddziałów została przemieszczona w pierwszych miesiącach walk, Moskwa zamierza teraz postawić na strategię obronną opartą jednocześnie na budowie rozległej sieci fortyfikacji blokujących ukraińskie natarcie oraz na masa wynikająca z obecnych i przyszłych wysiłków mobilizacyjnych uzbroić tę obronę. Jednak rosyjscy żołnierze, ze względu na szybkie wyszkolenie i brak wcześniejszego doświadczenia wojskowego, nie mogą skutecznie posługiwać się nowoczesną i wysoce zaawansowaną technologicznie bronią, zwłaszcza że materiały te nie świeciły dotychczas swoją skutecznością, nawet w rękach należycie wyszkolonych żołnierzy. Ponadto rosyjski przemysł obronny, narażony na zachodnie sankcje, z trudem produkuje ten nowoczesny sprzęt, podczas gdy jest w stanie tańszym kosztem wyprodukować ponownie sprzęt z lat 70. i 80., mniej wydajny, ale prostszy i pozbawiony importu składniki.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu