Kilka krytycznych słabości uderzających we francuskie armie zostały szczegółowo opisane kilka razy w Meta-Defense. Z informacji, które przedostały się do publicznej wiadomości, wynika, że w ramach prac nad ustawą o programowaniu wojskowym na lata 2024-2030 wydaje się, że obecnie bierze się pod uwagę kilka z nich, z rozwiązaniami przewidzianymi w stosunkowo krótkim terminie. Dotyczy to w szczególności zdolności niszczenia obrony przeciwlotniczej wroga i środków walki elektronicznej Rafale, po ogłoszeniu przez Szefa Sztabu Sił Powietrznych i Kosmicznych podczas przesłuchania przed komisją obrony Zgromadzenia Narodowego, że zdolność ta, pierwotnie planowana w ramach FCAS, ma zostać przyspieszona w ramach kolejnego LPM . Dotyczy to również systemu wyrzutni SYLVER VERtical Launch System, służącego do uzbrojenia fregat francuskiej marynarki wojennej. Naval Group ogłosiła, że podjęto prace nad zapewnieniem większej elastyczności systemu, aby w razie potrzeby móc przenosić różne rakiety. Jeśli chodzi o szefa sztabu armii, ogłosił on w tym samym kontekście, co jego odpowiednik z AAE, że celem jest teraz wyposażenie pojazdów opancerzonych, takich jak Griffon i Jaguar, w aktywny system ochrony twardej, podczas gdy na tym obszarze , Thales i Nexter ogłosiły w zeszłym roku rozwój systemu PROMETHEUS.
Jest jeszcze jeden obszar, w którym armie francuskie są bardzo narażone, szczególnie w przypadku intensywnego starcia, a mianowicie bliska ochrona przeciwlotnicza, przeciwrakietowa i przeciw dronom, oznaczona akronimem SHORAD (Short Range Air- Defence) dla systemów lądowych i akronimem CIWS (Close-In Weapon System) dla statków. Wobec braku zagrożenia powietrznego, ale także poważnego zagrożenia artyleryjskiego lub rakietowego podczas starć w ciągu ostatnich 25 lat, zdolność ta była długo ignorowana przez armie francuskie, a ponadto przez prawie 3 dekady narażona na bolesne arbitraże budżetowe. Wojna na Ukrainie pokazała nie tylko decydującą rolę tego typu systemów w ochronie sił bojowych, ale także nieadekwatność konwencjonalnych systemów przeciwlotniczych i przeciwrakietowych do zwalczania nowych zagrożeń, takich jak wędrujące drony, amunicja tania i łatwa w użyciu , a jednocześnie może wyrządzić znaczne szkody, zwłaszcza w infrastrukturze cywilnej.
Do tej pory armie francuskie rzeczywiście dysponują bardzo skutecznymi środkami tworzenia strefy przechwytywania/ochrony powietrza za pomocą systemów Mamba i PAAMS opartych na pocisku przeciwlotniczym Aster 30 oraz pocisku przeciwlotniczego o dużej nośności z pociskiem Aster 15, tzw. Crotale i Mistral-3. Systemy te nie są jednak przeznaczone do przeciwdziałania atakom dronów, których sam pocisk kosztuje od 3 do 10 razy więcej niż jego cel, ani do przeciwdziałania masowym atakom tzw. obrony. Brakuje oczywiście systemu, który byłby w stanie zapewnić obronę bliską i końcową jednostek lub infrastruktury krytycznej w celu zwalczania i niszczenia zagrożeń, które uniknęły obrony dalekiego i średniego zasięgu, dlatego też, w związku z zauważalnym zaostrzeniem napięć, ta potrzeba jest teraz priorytetem dla armii francuskiej w ramach następnego LPM. A grupa Thales wydaje się doskonale przygotowana do zaspokojenia tej potrzeby, zarówno pod względem zdolności operacyjnych, jak i terminów.
Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień
[…] […]