Prezydent Erdogan podnosi stawkę dla członkostwa Szwecji w NATO

Kilka dni temu prezydent Joe Biden publicznie ogłosił, że oczekuje zgody Kongresu Stanów Zjednoczonych na zakup 40 nowych myśliwców F-16V Viper, a także 80 zestawów modernizacyjnych, które umożliwią tureckim siłom powietrznym przenoszenie części samolotów F-16V Viper. 83 C/D do tego nowego standardu, który jest znacznie wydajniejszy, w szczególności dzięki radarowi AESA AN/APG-400. Dla Białego Domu chodziło o uzyskanie od prezydenta Erdogana wycofania weta w sprawie przystąpienia Szwecji i Finlandii do NATO, na prośbę tych krajów po rosyjskiej agresji na Ukrainę. Można by pomyśleć, że ten zdecydowany gest ze strony amerykańskiej władzy wykonawczej, w czasie gdy Turcja pozostaje pod jarzmem amerykańskich sankcji po zakupie przez Ankarę rosyjskiej baterii przeciwlotniczej dalekiego zasięgu S-XNUMX, wystarczy, aby uspokoić tureckiego przywódcę. To się nie wydarzyło.

Rzeczywiście, już następnego dnia po ogłoszeniu przez prezydenta USA, prezydent Erdogan ogłosił, że nie zezwoli Szwecji na przystąpienie do Sojuszu Atlantyckiego, chyba że Sztokholm zgodzi się na ekstradycję do Turcji 130 kurdyjskich uchodźców i tureckich przeciwników. Dla tureckiego prezydenta ci uchodźcy są rzeczywiście zidentyfikowani jako terroryści i faktycznie muszą zostać dostarczeni wymiarowi sprawiedliwości w jego kraju. Co więcej, użyte przez RT Erdogana sformułowanie „Musimy zacząć od ekstradycji 130 terrorystów…” sugeruje, że nakaz ten jest tylko pierwszym z długiej listy, która może dotyczyć innych członków NATO, którym udzielali schronienia także uchodźcy oskarżeni o terroryzmu w Ankarze. W tym względzie należy przypomnieć, że jedyny jak dotąd oficjalny wniosek o ekstradycję przesłany przez Ankarę do Sztokholmu, chodziło o Bulenta Kenesa, byłego redaktora naczelnego dziennika Today's Zamanoskarżonego przez Ankarę o przynależność do partii politycznej kaznodziei Fetullaha Gulena, przeciwnika Erdogana, który schronił się w Stanach Zjednoczonych, a przez tego ostatniego o współudział w zamachu stanu z 2016 roku.

Jest oczywiście nie do pomyślenia, aby Sztokholm wydał 130 uchodźców tureckiemu wymiarowi sprawiedliwości, tym bardziej, że akta oskarżenia przekazane przez Ankarę są bardzo ograniczone, jak w przypadku Bulenta Kenesa, którego wniosek o ekstradycję został odrzucony przez szwedzki Sąd Najwyższy. W zasadzie nie ma wątpliwości, że formułując takie żądanie, prezydent Erdogan doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że szwedzkie władze nie będą w stanie odpowiedzieć przychylnie, choćby częściowo. De facto, zajmując takie stanowisko, ten ostatni musi także liczyć się z tym, że całkowicie zablokuje proces akcesji Szwecji do NATO, i to w okresie najbardziej napiętych w Skandynawii, podczas gdy Rosja nasila prowokacje i demonstracje siły, i że wniosek o członkostwo obu krajów skandynawskich musiał od początku uzyskać pozytywną odpowiedź i niezwykle skrócony proces członkostwa, aby uniknąć działań odwetowych ze strony Moskwy. Więc czego dokładnie chce Erdogan, robiąc to?

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu