Jakie są 3 główne zagrożenia związane z europejsko-amerykańsko-centryzmem w zakresie obrony?

Przez wiele lat, na długo przed przybyciem prezydenta Macrona do Pałacu Elizejskiego, stanowisko Francji w kwestiach obronności było zawsze bardziej niezależne niż stanowisko jej sąsiadów w zakresie amerykańskiej ochrony.

W 2017 r., kiedy napięcie między Berlinem a Waszyngtonem osiągnęło szczyt, Emmanuel Macron i Engels Merkel uruchomili kilka inicjatyw przemysłowych i politycznych, aby nadać treść bardzo ambitnemu i dość staremu projektowi Defense Europe.

Jednakże chociaż od następnego roku stosunki między Niemcami a Stanami Zjednoczonymi uległy normalizacji, francusko-niemieckie programy współpracy stopniowo osłabły, głównie ze względu na znaczną zmianę i szybkie działania Niemiec zmierzające do powrotu do ich tradycyjnej postawy opartej na amerykańskiej ochronie w zakresie Obrony.

Przybycie Joe Bidena do Białego Domu w 2020 roku, a tym bardziej rosyjska agresja na Ukrainę, ostatecznie przekonały Berlin, ale także wszystkich Europejczyków, w tym niepodległe kraje, takie jak Szwecja i Finlandia, że ​​ochrona USA i NATO to alfa i omega europejskiej obronności.

Wyjdź z Defense Europe, niech żyje przesunięcie sił amerykańskich w Europie i zakup amerykańskiego sprzętu wojskowego w celu lepszej współpracy z nimi.

Trzeba przyznać, że stanowisko to, cieszące się uznaniem wszystkich stolic europejskich od Lizbony po Wilno i Budapeszt, nie brakuje dziś aktualności. Ze względu na 20 lat krytycznego niedoinwestowania europejskich narzędzi obronnych, pomimo nieśmiałego wzrostu od 2015 r. i wyraźnego przyspieszenia od 2022 r. i powrotu wojny w Europie, ale także brak przewidywania Sztabów Generalnych w zakresie ryzyka geopolitycznego, koncentracja słabe zasługi w modernizacji środków projekcji władzy przy jednoczesnym zaniedbaniu zaangażowania o dużej intensywności, czyli środka, jakim dysponowały armie europejskie na początku rosyjskiej agresji na sąsiada, były więcej niż ograniczone.

Bez masowej i dobrowolnej interwencji Stanów Zjednoczonych, które same przejmą ponad 2/3 dostaw broni i amunicji do Kijowa oraz połowę pomocy gospodarczej, nie mówiąc już o pomocy wywiadowczej i prowadzeniu operacji prawdopodobne jest, że pomoc europejska nie umożliwiłaby siłom ukraińskim zneutralizowania rosyjskiej potęgi militarnej.

Możemy także szczerze kwestionować fakt, że Europejczycy, zwłaszcza z Europy Zachodniej, faktycznie wspieraliby Ukrainę militarnie w takim stopniu bez amerykańskiego przywództwa?

W rzeczywistości stanowisko przyjęte przez wszystkie kraje europejskie polegające na amerykańskiej sile militarnej i odstraszaniu w celu zapewnienia sobie ochrony, w szczególności przed Rosją, nie wydaje się dziś przedmiotem debaty, nawet jeśli ponownie Francja, która jako środek odstraszający, raz po raz oferuje bardziej niezależną postawę, o czym kilka tygodni temu przypomniał nam prezydent Macron. Jednak nawet jeśli Europejczycy w większości zapowiedzieli znaczny wzrost środków przeznaczanych na ich armie w nadchodzących latach, to postawa ta nie jest pozbawiona ryzyka, wręcz przeciwnie. W niniejszym artykule przyjrzymy się trzem z tych głównych zagrożeń związanych z odnowionym, a nawet zwiększonym amerykańskocentryzmem europejskich stolic w zakresie obronności po wojnie na Ukrainie: ryzyko chińskie, ryzyko rozszerzenia konfliktu oraz ryzyko przemian politycznych za Atlantykiem.

1- Aby powstrzymać chińskie zagrożenie, Stany Zjednoczone będą musiały skoncentrować całą swoją siłę militarną na Pacyfiku

Niezależnie od tego, czy jest to zastosowanie pułapki Tukidydesa, która przeciwstawiłaby wschodzącemu mocarstwu, Chinom, dominującemu mocarstwu, Stanom Zjednoczonym, konsekwencję dwóch rozbieżnych wizji historycznych i politycznych, czy też wizję chińskiego przywódcy, który chce opuścić jego imię w historii na tym samym poziomie, co Mao Zedong i cesarz Qin Shi Huang, ryzyko zbliżającej się poważnej konfrontacji między Chinami a Stanami Zjednoczonymi i ich sojusznikami na Pacyfiku stanowi obecnie najważniejszy przedmiot troski armii amerykańskich. Faktem jest, symulacje związane ze zdobyciem Tajwanu, szacunki wyrażone przez wyższych urzędników wojskowych i politycznych Australiilub analiz opublikowanych na naszej stroniewszystko wskazuje na to, że po 2027 r. armie amerykańskie będą mogły co najwyżej uzyskać strategiczną przewagę nad Armią Ludowo-Wyzwoleńczą w stanie pełnej modernizacji, a po 2035 r. Chiny będą mogły podsycać poważne nadzieje na zwycięstwo nad Zjednoczonymi Stany.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu