Japonia i Korea Południowa planują zbliżenie w obliczu rosnących napięć regionalnych

Aby poradzić sobie ze wzrostem potęgi armii chińskiej, ale także północnokoreańskiej i rosyjskiej na zachodnim Pacyfiku, Waszyngton może polegać na 3 potężnych sojusznikach, skutecznych militarnie i nowoczesnych: Japonii, Korei Południowej i Tajwanie. Na nieszczęście dla Stanów Zjednoczonych i w przeciwieństwie do sytuacji w Europie, gdzie wczorajsi przeciwnicy byli w stanie położyć kres dawnym napięciom w obliczu Związku Radzieckiego od końca lat czterdziestych XX wieku, ryzyko na Pacyfiku było, jeśli nie mniejsze, w każdym razie bardziej zlokalizowane, na całej zimnej wojnie. W rzeczywistości Tokio, Tajpej i Seul, dalekie od bycia zmuszonymi do podjęcia wspólnej sprawy w obliczu większego zagrożenia, podążały rozbieżnymi ścieżkami w zakresie współpracy obronnej, podczas gdy napięcia odziedziczone po nadużyciach popełnianych przez cesarskie armie japońskie w pierwszej XX wieku wobec tych dwóch sąsiadów, były regularnie zaostrzane przez ruchy nacjonalistyczne dla wewnętrznych celów politycznych.

Tak więc w 2020 r., podczas gdy 3 kraje są bezpośrednio zależne od Stanów Zjednoczonych w zakresie obrony, dzielą wspólne główne zagrożenia i istnieją między nimi znaczące zależności gospodarcze, ich siły zbrojne nie współpracowały ani nawet nie wymieniały informacji, które były krytyczne dla wszystkich, takich jak wykrywanie wystrzeliwanych przez Koreę Północną pocisków rakietowych. Od tego czasu, w szczególności w związku z dojściem do władzy nowych przywódców w Japonii i Korei Południowej, a przede wszystkim bardzo znaczącym wzrostem postrzegania zagrożenia ze strony Chin i Korei Północnej, stosunki między państwami zaczęły ewoluować. Tak było w szczególności w marcu 2021 r., podczas wizyty amerykańskiego sekretarza obrony Lloyda Austina, kiedy japoński minister obrony Nobuo Kishi potwierdził, że siły amerykańskie stacjonujące w Japonii mogą wykorzystać japońskie bazy do wsparcia tajwańskich sił zbrojnych, te zbliżają się do chińskiego ataku. Od tego czasu sprawy potoczyły się dalej, szczególnie przy okazji publikacja nowej Białej Księgi Obrony Japonii latem 2022 r., które określają Chiny, ale także Rosję jako główne zagrożenie, oraz de facto autonomię Tajwanu jako krytyczną kwestię bezpieczeństwa dla kraju.

Jednak sytuacja była bardziej złożona między Tokio a Seulem. Rzeczywiście, pod wpływem rządu Moona Jae-ina, stosunki między dwoma krajami znacznie się pogorszyły w 2019 r., po tym, jak Sąd Najwyższy Korei Południowej utrzymał w mocy decyzję rządu nakazującą Japonii zapłacenie Korei Południowej odszkodowania za pracę przymusową jej ludności w okresie japońskiej okupacji półwyspu od 1910 do 1945 roku, natomiast w przypadku Tokio kwestię tę rozstrzygnęły porozumienia i rekompensaty ekonomiczne przyznane w 1965, a następnie w 1998 roku. Napięcia te, początkowo gospodarcze, doprowadziły do ​​znacznego pogorszenia sytuacji militarnej współpracy, która nie była bardzo zaawansowana między obydwoma krajami, w szczególności z zakończenie współpracy w wykrywaniu rakiet balistycznych wystrzelonych przez Koreę Północną. Najbardziej prawdopodobne jest przywrócenie współpracy, która jest obecnie niezbędna dla obu krajów w obliczu rozprzestrzeniania się pocisków rakietowych ze strony Pjongjangu, ale także współpraca w obliczu coraz liczniejszych i znaczących najazdów chińskiej, a czasem rosyjskiej marynarki wojennej i floty powietrznej, o czym poinformował minister spraw zagranicznych Korei Południowej Park Jin na konferencji prasowej w ten weekend rząd Korei Południowej pracował nad nowym planem, który potencjalnie pozwoliłby obu krajom odnowić więzi gospodarcze, a zwłaszcza wojskowe bardziej dogłębne.

75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.

Subskrypcja biuletynu