Przejęcie okrętów podwodnych do ataku nuklearnego (SSN) przez Królewską Australijską Marynarkę Wojenną (RAN), ogłoszone 18 miesięcy temu w ramach tworzenia sojuszu AUKUS między Australią, Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi, wywołało wiele pytań o rzeczywiste wykonalności takiego programu, ale także o kosztach, które bez wątpienia będą bardzo wysokie, aby umożliwić RAN przejście z 6 konwencjonalnych okrętów podwodnych typu Collins do 8 SSN projektu amerykańskiego lub brytyjskiego, mimo że kraj ten nie mieć cywilny przemysł jądrowy. Prezentacja, z okazji wydarzenia AUKUS w San Diego 13 marca, w obecności premiera Australii Anthony'ego Albanese, premiera Wielkiej Brytanii Richi Sunaka i prezydenta USA Joe Bidena, planu, który zostanie zastosowany, aby to osiągnąć, była zatem bardzo oczekiwany, zwłaszcza we Francji, która wciąż jest zirytowana odwołaniem 12 okrętów podwodnych klasy Attack w warunkach rzeczywiście bardzo lekceważących w stosunku do partnera i sojusznika. Jednak przedstawiony wczoraj plan jest prawdopodobnie najbardziej solidną i wyważoną opcją, jaką mogłyby przyjąć 3 narody, aby zagwarantować skuteczność tej umowy na jak najlepszych warunkach.
Przedstawiony formalny Plan jest bardzo zbliżony ten, który był przedmiotem niedyskrecji kilka dni temu. Australia zwróci się do Wielkiej Brytanii o zaprojektowanie nowej klasy SSN oznaczonych jako SSN AUKUS, która prawie wspólnie wejdzie do służby z Royal Navy pod koniec lat 2030. XX wieku, aby rozpocząć wymianę SSN klasy Astute, aw 2040 r. w Australii. Ponadto 8 okrętów przeznaczonych dla Royal Navy zostanie zbudowanych w Australii i wyposażonych w amerykańskie technologie zapożyczone z okrętów typu Virginia. Aby zapewnić przejście wraz z wycofaniem okrętów podwodnych klasy Collins, które nie wykracza poza początek lat 2030. XX wieku, Canberra będzie mogła nabyć od marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych 3 SSN klasy Virginia, częściowo używane, a częściowo nowe. Ponadto Australia będzie miała możliwość pozyskania 2 dodatkowych statków tego typu, jeśli dodatkowe opóźnienia opóźnią dostawę australijskich SSN. Wreszcie, aby zapewnić ochronę Australii, wzmocnić obecność aliantów na Pacyfiku, ale także zwiększyć umiejętności załóg i personelu technicznego Królewskiej Marynarki Wojennej Australii, 5 sojuszniczych SSN, 4 Amerykanów i 1 Brytyjczyk, zostanie szybko rozmieszczonych z bazy morskiej Perth, w południowo-zachodniej części kraju, na wybrzeżu graniczącym z Oceanem Indyjskim.
Oczywiste jest, że przedstawione podejście ma sens i odpowiada na wiele pytań i wątpliwości, a czasem nawet na pewną krytykę. Zwracając się do Wielkiej Brytanii, Australia pozwoli sobie na odegranie większej roli w projektowaniu nowej klasy SSN, która ma zastąpić Astute, a wspólne zamówienie nie tylko obniży koszty rozwoju zgłaszane jednostce, ale także podzieli część kosztów produkcji przy większych seriach. Jednocześnie rozwiązanie to pozwala ograniczyć wpływ tego planu na wzrost potęgi amerykańskiej marynarki wojennej, dla której modernizacja i rozbudowa floty okrętów podwodnych jest priorytetem dla powstrzymania chińskiego zagrożenia. Jednak Waszyngton zgadza się sprzedać 3 okręty Virginia na początku następnej dekady, w tym prawdopodobnie 1 nowy okręt, co ogranicza wysiłki Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, prawdopodobnie równoważone rozmieszczeniem 4 okrętów podwodnych. idealne miejsce do kontrolowania południowego Pacyfiku i Oceanu Indyjskiego, aby zaoszczędzić dni na rozmieszczaniu floty okrętów podwodnych w tranzycie z San Diego lub Pearl Harbor na te dwa oceany. Obecność brytyjskiego SSN równoważy również wpływ tych środków na teatr Pacyfiku, który pozostaje głównym zmartwieniem Pentagonu.
Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień
szkoda, że liberalizacja sprzedaży broni jądrowej w ramach sojuszu zachodniego przyszła zbyt późno.
W przeciwnym razie znalazłoby się miejsce dla du Suffren 🙁
Wydawać by się mogło, że Naval Group proponowała Australijczykom Suffreny podczas rozmów tuż po sformalizowaniu zamówienia, a także w okolicach 2019 roku, jednak oni zawsze odrzucali tę opcję.
[…] na początku następnego. W krótszej perspektywie, jak pokazują ostatnie wiadomości z zapowiedziami z początku tygodnia o sojuszu Aukus, amerykańska, ale także sojusznicza flota okrętów podwodnych jest przedmiotem wszystkich […]