Dlaczego pomimo wzrostu budżetu o 11 miliardów euro rocznie od 2017 r. armie francuskie są nadal bezkrwawe?

Dotychczasowe wykonanie francuskiej ustawy o programowaniu wojskowym na lata 2019–2025 jest w opinii wszystkich obserwatorów wzorowe. Rzeczywiście skrupulatnie przestrzegała planowanych podwyżek budżetu, co było pierwszym od czasu wprowadzenia tego działania.

Tym samym budżet armii w 2017 r. wyniósł zaledwie 32,7 mld euro, po około piętnastu latach krytycznego niedoinwestowania, które doprowadziło armię francuską na skraj implozji. Faktycznie przyznane dodatkowe środki pozwoliły zwiększyć budżet armii do 43,9 mld euro w 2023 r., co stanowi wzrost o 11,2 mld euro, czyli o 34% w porównaniu z budżetem na 2017 r.

A jeśli następny LPM na lata 2024–2030 będzie zgodny z ogłoszonymi założeniami, budżet na 2024 r. osiągnie wówczas 46,9 mld euro, czyli o 43% więcej niż w momencie przybycia prezydenta Macrona do Pałacu Elizejskiego.

Jeśli jednak morale wojska najwyraźniej poprawiło się w tym okresie charakteryzującym się znacznym wysiłkiem na rzecz kondycji militarnej, format armii wydaje się ulegać stagnacji, a nawet wymiana określonego sprzętu, który już w dużej mierze odegrał już rolę rozszerzenia, jak np. przybrzeżne łodzie patrolowe A69 francuskiej marynarki wojennej, KC-135 Sił Powietrznych i Kosmicznych lub działa samobieżne AUF1 i helikoptery Gazelle armii, nadal wydają się napotkać pewne trudności podczas następnego LPM.

Dlaczego przy takim wzroście budżetu armie wciąż usiłują zainicjować programy odnowienia przestarzałego sprzętu i odrzucają jakąkolwiek koncepcję znaczącego zwiększenia formatu w następnym LPM, co jednak powinno to umożliwić poprzez zastosowanie wzrostu liniowego budżetu tak jak poprzednio, aby osiągnąć roczny budżet w wysokości 68–69 miliardów euro w 2030 r., co oznacza wzrost o prawie 108% w ciągu 13 lat?

Jak to często bywa, przyczyna takiego stanu rzeczy nie jest tylko jedna, lecz opiera się ona głównie na dwóch czynnikach znacząco pogarszających skuteczność wysiłków podejmowanych na rzecz przywrócenia armiom kredytów i środków niezbędnych do ich misji. Pierwsza jest niczym innym jak bezpośrednią konsekwencją 20 lat niedoinwestowania w odnowę sprzętu, częściowo zrekompensowaną, ale tylko częściowo, poważną rewizją w dół formatu armii.

Drugie wynika bezpośrednio ze sposobu, w jaki zaprojektowano LPM, a mianowicie z wieloletniego programowania wyrażonego w bieżących euro, a zatem niezdolnego do absorpcji poważnych wahań gospodarczych, takich jak powrót inflacji obserwowany w latach 2022 i 2023, co – mając , że tak powiem, zneutralizował wysiłek budżetowy poczyniony od 2017 roku.

Konsekwencje chronicznie niedoinwestowanego budżetu Sił Zbrojnych

Średnio żywotność głównego sprzętu wojskowego, takiego jak ten nabywany w ramach programów skutków poważnych, w armiach wynosi od 30 do 35 lat. W ten sposób wszystkie okręty francuskiej marynarki wojennej, ale także samoloty 3 armii, czy pojazdy opancerzone armii, pozostają w służbie przez okres przekraczający 30 lat.

Jednakże na podstawie formatu armii określonego w Białej Księdze z 2013 r. łączna wartość sprzętu będącego na wyposażeniu 3 armii, pomimo nowej redukcji liczebności, jednostek i w konsekwencji w sprzęt wymagany do realizacji umowy operacyjnej wynosi około 240 miliardów euro wyrażonych w roku 2023.

Przy okresie obowiązywania wynoszącym 30 lat konieczne jest zatem inwestowanie średnio 8 miliardów euro rocznie w programy przynoszące istotne efekty i wysiłki rozwojowe, aby zapewnić płynną odnowę floty sprzętu sił zbrojnych. Obecnie tak się dzieje, ale w ciągu ostatnich dwudziestu lat wysiłki te wyniosły średnio zaledwie 4 miliardy euro rocznie, co oznacza deficyt na poziomie 40% i 4 miliardy euro rocznie przez około dwadzieścia lat. ołtarz dobrodziejstw pokoju.

W tym samym okresie, paradoksalnie, armie były często bardzo poszukiwane, a liczne interwencje z zewnątrz zmuszały je do nadmiernego wykorzystywania potencjału posiadanego sprzętu. W rzeczywistości armiom nie tylko nie udało się odnowić swojego wyposażenia w rozsądny sposób, ale musiały zareagować na poważne działania operacyjne, które jeszcze szybciej pogorszyły stan ich floty.

Ostatecznie doprowadziło to do deficytu inwestycyjnego w wysokości prawie 80 miliardów euro w 2020 r. w celu odnowienia całego sprzętu, który powinien był zostać wymieniony w ciągu ostatnich 20 lat, co w dużej mierze wyjaśnia brak odporności sił, zwłaszcza w przypadku zaangażowania o dużej intensywności, jak pokazuje kilka niedawnych sprawozdań parlamentarzystów, którzy obecnie znacznie bardziej upierają się przy tych niedociągnięciach ze względu na kontekst międzynarodowy.

Jeśli chodzi o wojsko, od połowy pierwszej dekady XXI w. nieustannie powtarzali, że są zmuszeni zużywać własne rezerwy, aby odpowiedzieć na presję operacyjną w przypadku braku wystarczających inwestycji, ale w rzeczywistości nie słuchano ich od momentu pojawienia się gróźb stała się znacznie bardziej nagląca i odczuwalna w opinii publicznej.

Rozumiemy, że w tych warunkach nadwyżka budżetowa przyznana podczas LPM na lata 2019–2024, nawet jeśli jest rzeczywiście znaczna, umożliwi jedynie do chwili obecnej przywrócenie pierwotnego stanu inwestycji w odnowienie sprzętu, czyli 8 euro. miliard rocznie.

Dlatego też pozwala obecnie jedynie na odnawianie sprzętu w normalnym tempie, to znaczy przez 30 lat, co wyjaśnia, że ​​pomimo ewolucji, dzisiejszy budżet armii nie pozwala ani nie uwzględnia zwiększenia formatu, ani nawet rehabilitację armii w perspektywie krótko- lub średnioterminowej.

Aby sprostać tej potrzebie, konieczne byłoby dalsze znaczne zwiększenie wysiłków budżetowych, pamiętając jednocześnie, że większość tych wysiłków zostanie początkowo skierowana na odnowienie przestarzałego sprzętu i naprawę szkód z okresu 2000 r. -2020, co będzie prawdopodobnie w dużej mierze celem następnego LPM, przynajmniej przez wojsko.

W jaki sposób inflacja poważnie utrudnia inwestycje wojskowe?

Jednakże pomimo tego, że koperta budżetowa ma się bardzo znacząco zmienić do 2030 r., może to okazać się niewystarczające ze względu na drugi ważny parametr, który niedawno ponownie się pojawił, czyli inflację. Rzeczywiście, tradycyjnie LPM są projektowane i wyrażane w bieżących euro, bez uwzględnienia innych parametrów ekonomicznych, takich jak ewolucja długu, wzrost gospodarczy i, co wydaje się bardziej kłopotliwe, inflacja.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu