Hipoteza czołgu KF-51 Panther zbudowany na Ukrainie wprawia specjalistów w zakłopotanie

Na początku marca bulgoczący prezes niemieckiego giganta przemysłowego Rheinmetall wywołał niespodziankę, ogłaszając, że trwają negocjacje z Kijowem w celu wybudować na Ukrainie fabrykę zdolną do montażu 400 czołgów KF-51 Panther rocznie, aby dać ukraińskim armiom nie tylko znaczną przewagę technologiczną i operacyjną nad siłami rosyjskimi, ale także ujednolicić i zracjonalizować flotę pancerną ukraińskich sił zbrojnych, która dziś nie ma czego zazdrościć przebiegowi Cudów tak istnieje wiele referencji i mikroflot. Ponadto Kijów miałby możliwość pozyskania równolegle floty nowoczesnych bojowych wozów piechoty KF-41 Lynx, które mogą być produkowane na węgierska linia montażowa zbudowana na zamówienie Budapesztu na 218 tych pojazdów opancerzonych we wrześniu 2020 r. A dodajmy, że budowa tej fabryki, która według niemieckiego przedsiębiorcy miałaby kosztować 200 mln euro, musiała rozpocząć się jak najszybciej, aby zaspokoić ukraińskie potrzeby operacyjne.

Od tego czasu kierownictwo Rheinmetall, podobnie jak władze Kijowa, nie zaprzeczając wypowiedziom Armina Pappergera, zachowało w tej sprawie szczególną dyskrecję. Oficjalnie temat jest tak drażliwy, że nie można go ujawnić publicznie, dopóki nie zostanie osiągnięte ostateczne porozumienie. Jednak dla wielu specjalistów zapowiedzi prezesa Rheinmetall rodzą więcej pytań niż odpowiedzi. W efekcie, wiele elementów „nie trzyma się” istniejącej lub dającej się przewidzieć rzeczywistości, tak wielu jest otwarcie sceptycznych co do istotności tego ogłoszenia. Prawdą jest, że to ogłoszenie, nawet bardzo krótkie, nie ma sensu.

Po pierwsze, budowa obiektu przemysłowego, który umożliwiłby montaż 400 nowoczesnych czołgów m.in Panther, zajęłoby dużo czasu i znacznie więcej niż 200 milionów euro, o których wspomniał pan poseł Papperger. Nawet gdyby teren był przeznaczony wyłącznie do montażu pojazdów opancerzonych, musiałby posiadać bardzo rozbudowaną infrastrukturę przemysłową i transportową, aby wchłonąć wygenerowany w ten sposób przepływ przemysłu i produkować więcej niż jeden nowy czołg dziennie. Z drugiej strony poza infrastrukturą montażową taki przepływ wymagałby istotnej zmiany mocy produkcyjnych wszystkich podwykonawców biorących udział w programie, szczególnie w ramach niemieckiego BITD, co wiąże się i tutaj ponownie z licznymi inwestycjami, ale także przeszkoleniem wielu nowi operatorzy. I tu pojawia się drugi, bardzo zaskakujący punkt tej deklaracji. Rzeczywiście, armia ukraińska jest w stanie rozmieścić od 800 do 1200 czołgów ciężkich, co wymaga produkcji w ciągu zaledwie 3 lat. Nawet biorąc pod uwagę możliwe rynki eksportowe, a także możliwe wyczerpanie bojowe ukraińskiej floty, trudno przewidzieć produkcję na okres dłuższy niż 5 do 6 lat, co stanowi okres aktywnej produkcji zdecydowanie za krótki w świetle inwestycji wymaganych na Ukrainie, podobnie jak w Niemczech. Tak naprawdę z czysto przemysłowego i ekonomicznego punktu widzenia model opisany przez Armina Pappergera, co prawda na kilka tygodni przed publikacją wyników spółki, wydaje się bardzo niespójny.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu