4 kraje tworzące Skandynawię, Danię, Finlandię, Norwegię i Szwecję, poza swoją historią i chłodną pogodą, łączy wiele cech geograficznych, demograficznych i ekonomicznych. Mają więc stosunkowo małą populację, 5,8 mln w Danii, 5,5 mln w Finlandii, 5,5 mln w Norwegii i 10,5 mln w Szwecji, przy bardzo dużym terytorium, 2,2 mln km2 w Danii (dzięki Grenlandii), 340.000 2 km385.000 w Finlandii , 2 450.000 km2 dla Norwegii i 3 16 km23 dla Szwecji. W rzeczywistości te 2 z tych krajów mają bardzo niską gęstość zaludnienia, od 160 do 2 mieszkańców na km105 w przypadku Finlandii, Norwegii i Szwecji, ale 2 mieszkańców na km230 w duńskiej metropolii, podczas gdy na przykład 2 mieszkańców na km53.000 we Francji i 100.000 mieszkańców/km42.000 w Niemczech. Mają też nominalny PKB na mieszkańca znacznie wyższy niż średnia europejska, od XNUMX XNUMX USD w Finlandii do prawie XNUMX XNUMX USD na mieszkańca rocznie w Norwegii, która korzysta ze znacznych zasobów węglowodorów, w porównaniu ze średnią europejską wynoszącą XNUMX XNUMX USD.
Oprócz podobnych języków zakorzenionych w ich historii wikingów i pewnego apetytu na zestawy mebli, Skandynawowie mają również cechę nie do pozazdroszczenia, polegającą na tym, że znajdują się na linii frontu przeciwko rosyjskiej potędze militarnej. Tylko dwa z 4 krajów mają granicę lądową z Federacją Rosyjską, Finlandia na 1340 km i Norwegia na 196 km, ale wszystkie wybrzeża Skandynawii, czy to na Morzu Bałtyckim (Finlandia, Szwecja i Dania), na Morzu Północnym ( Norwegia, Dania) lub na Morzu Norweskim (Norwegia) są bezpośrednio dostępne dla wszystkich rosyjskich flot bałtyckich lub północnych, podczas gdy przestrzeń powietrzna Skandynawii ma bezpośredni kontakt z przestrzenią powietrzną Rosji. Do tej pory, pomimo więzi gospodarczych, społecznych i kulturowych, które łączyły te kraje, obierały one rozbieżne trajektorie: Dania, Finlandia i Szwecja wstąpiły do Unii Europejskiej w przeciwieństwie do Norwegii, a Dania i Norwegia wstąpiły do NATO, w przeciwieństwie do Finlandii i Szwecji, dwa kraje tradycyjnie przywiązany do postawy tym bardziej neutralnej, że chęć zbliżenia się do NATO natychmiast wywoływała zdecydowaną reakcję i liczne groźby ze strony Moskwy.
Kiedy jednak siły rosyjskie rozpoczęły ofensywę przeciwko Ukrainie w lutym 2023 r., postrzegany poziom zagrożenia w całej Europie wzrósł o kilka stopni, zwłaszcza w przypadku krajów, które czuły się najbardziej zagrożone, takich jak kraje bałtyckie i ich skandynawskie odpowiedniki. W rzeczywistości po nieco ponad 3 miesiącach wojny Helsinki i Sztokholm wspólnie ogłosiły swoją kandydaturę do NATO, wykorzystując zarówno wyraźną zmianę opinii publicznej, jak i fakt, że Moskwa nie była wówczas i pozostaje do dziś niezdolna do skutecznego zagrożenia obu krajów, a jej wojska są skoncentrowane na Ukrainie. Chociaż podejście to okaże się ostatecznie bardziej złożone niż przewidywano, w szczególności ze względu na instrumentalizację ze strony Węgier i Turcji, umożliwi jednocześnie podjęcie bezpośrednich dyskusji na rzecz lepszej współpracy i integracji sił armii 4. Państwa. To już jest zrobione, przynajmniej jeśli chodzi o siły powietrzne. W efekcie, donosi norweska prasaszefowie sztabów skandynawskich sił powietrznych ogłosili, że odtąd będą działać jako jedna siła zbrojna.
Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień
[…] […]
Finlandia nie jest krajem skandynawskim.
(Tylko Dania, Norwegia, Szwecja.)
Z poważaniem.
Masz całkowitą rację
To niewiarygodne, mój kraj Kanada blednie w porównaniu z wojskowymi zasobami lotniczymi, którymi dysponują kraje skandynawskie.. / Jestem zdumiony.