Włochy dają sobie środki, ale walczą o znalezienie wojska dla swoich nowych ambicji obronnych

Podczas gdy Włochy pracują nad zwiększeniem zasobów wojskowych, zarówno pod względem wyposażenia, jak i budżetu, napotykają poważne trudności w realizacji celów rekrutacyjnych, co zagraża ich ambicjom obronnym.

Zwiększenie środków przeznaczonych na obronę było jednym ze zobowiązań wyborczych Giorgii Meloni, z deklarowaną ambicją zwiększenia włoskich wysiłków obronnych do 2% do końca dekady, wobec 1,51% w 2023 r. I faktycznie, rozmawiał z senatem na początku tego tygodnia, obecna premier kraju potwierdziła, że ​​zamierza ściśle realizować swoje kampanijne zobowiązania w tej dziedzinie, i to w sposób całkowicie otwarty i zakładany.

Miała tu na myśli przyznane przez poprzednią koalicję zwiększenie budżetu armii, które odbyło się w jak najbardziej dyskretny sposób, aby uniknąć krytyki ze strony bardzo wówczas przeciwnego włoskiemu Kościołowi katolickiemu. Prawdą jest, że od tego czasu sytuacja międzynarodowa znacznie się zmieniła wraz z powrotem wojny w Europie, chińsko-amerykańskimi napięciami na Pacyfiku i mnożeniem się punktów napięć zagrażających wielu europejskim i włoskim interesom.

Wojska włoskie wracają z daleka. Tym samym w 2015 r. trzecia co do wielkości gospodarka w Europie kontynentalnej nie przeznaczyła na armie nawet 1% swojego PKB, dysponując budżetem obronnym w wysokości nieco ponad 13 mld euro.

Jednak w przeciwieństwie do swoich francuskich czy brytyjskich odpowiedników armie włoskie miały wówczas budżet przeznaczony na przejęcia, odpowiednik we Francji programów efektów głównych (PEM), stosunkowo duży od tego czasu sięgający 4,87 mld euro, podczas gdy na przykład Francja miała budżet 31,4 mld euro, z czego tylko 5 mld euro przeznaczono na PEM, tj. nakład przemysłowy na budżet obronny wynoszący 15,9% we Francji w porównaniu z 37,5% we Włoszech.

Prawdą jest, że w tej dziedzinie Rzym może polegać na dwóch cechach charakterystycznych dla tego kraju. Pierwsza dotyczy budowy włoskiego budżetu, ponieważ wydatki na sprzęt Ministerstwa Obrony są pokrywane przez Ministerstwo Przemysłu. Tak więc z 4,87 mld euro kredytów na sprzęt dla armii w 2015 r. tylko 2,37 mld euro zostało wypłacone przez Ministerstwo Obrony, a pozostała część, czyli 2,5 mld euro, została sfinansowana przez Ministerstwo Przemysłu na wsparcie włoskiego przemysłu obronnego działalność.

Jeśli ten pierwszy punkt stanowi zdecydowaną korzyść zarówno dla sił zbrojnych, jak i dla włoskiego przemysłu obronnego, to drugi stanowi z drugiej strony bardzo poważną przeszkodę, dziś iw przyszłości. Rzeczywiście, podobnie jak wszystkie sprofesjonalizowane armie zachodnie, armie włoskie mają trudności z rekrutacją.

Z nieco ponad 160.000 207.000 aktywnych żołnierzy kraj pozostaje proporcjonalnie zbliżony do 60 XNUMX francuskich żołnierzy w stosunku do XNUMX-milionowej populacji. Z drugiej strony znaczna część tych żołnierzy odmawia przyjęcia pozycji ograniczających, np. abordażu fregat i projekcji siły.

W istocie, w rozmowie z włoskimi parlamentarzystami, szef sztabu Marina Militare, admirał Enrico Credendino, potwierdził, że nie jest dziś w stanie zapewnić pełnej załogi dla wszystkich swoich fregat, wskazując dla porównania, że ​​francuska marynarka wojenna miała dwie rotacyjne załogi na statek, co daje im znacznie większą dyspozycyjność na morzu francuskiej marynarki wojennej, a nie całej floty.

Pozostała część tego artykułu jest przeznaczona tylko dla subskrybentów

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
wszystkie artykuły bez reklam, od 1,99 €.

Subskrypcja biuletynu