O ile dzisiejsza struktura armii francuskiej jest odziedziczona po ocenie zagrożeń z 2013 r., o tyle obecnie konieczne jest dostosowanie jej do obserwowanego dziś rozwoju zagrożeń i równowagi sił.
streszczenie
Plan Z 2013: błędna diagnoza, ale właściwe podejście do rozbudowy struktury armii
W trakcie prac nad Białą Księgą Obronności i Bezpieczeństwa Narodowego z 2013 r. Ministerstwo Finansów zaproponowało projekt mający na celu ograniczenie wydatków na obronność. Strategia ta, lepiej znana pod nazwą Plan Z, miała na celu reorganizację struktury armii francuskiej zgodnie z realnością dostrzeganego wówczas zagrożenia, co prawda, z dużą dozą krótkowzroczności, gdyż ignorowała trajektorię wzrostu władzy Armie rosyjskie lub chińskie.
Bercy zaproponował zredukowanie francuskich sił lądowych do sił ekspedycyjnych liczących 60.000 XNUMX ludzi, powierzając całą obronę terytorium jedynemu odstraszaniu wspieranemu przez siły morskie i powietrzne, również zrestrukturyzowane na tę okazję, aby odpowiedzieć na tę logikę.
Na szczęście projekt został porzucony, głównie z powodu buntu Ministra Obrony Narodowej i ówczesnych czterech Szefów Sztabów, z których wszyscy złożyli na szalę swoje rezygnacje.
Plan ten nie był jednak pozbawiony pewnej logiki, a mianowicie strukturalnego dostosowania armii do realiów zagrożenia, jakie wówczas (źle) postrzegano, ale został zaprojektowany wyłącznie na podstawach budżetowych i pozaoperacyjnych.
Radykalna ewolucja zagrożenia militarnego w Europie w ciągu ostatnich dziesięciu lat
Faktem pozostaje, że jeśli Bercy chciał w 2013 r. dostosować armię francuską do ewolucji zagrożenia, aby lepiej reagować na ówczesne zobowiązania antyterrorystyczne, np. w Afganistanie, a później w Mali, to to samo zagrożenie znacznie ewoluowało od tego czasu następnie w punkcie zakwestionować zasadność obecnej struktury armii.
Tak więc, przemawiając na konferencji poświęconej wojnie lądowej Royal United Services Institute (RUSI) na początku tego tygodnia, szef sztabu armii brytyjskiej generał Patrick Sander wystosował w ten sposób szczery apel o przywrócenie mszy aby sprostać przyszłym wyzwaniom, w przeciwieństwie do trajektorii, którą obrała obecnie armia brytyjska, której siła robocza powinna zostać zmniejszona z 82.000 2015 żołnierzy w 72.500 r. do 2025 XNUMX żołnierzy w XNUMX r.
Dla brytyjskiego generała ewolucja zagrożenia, ale także lekcje z wojny na Ukrainie pokazują, że obecnie niezbędne jest zapewnienie armiom wielkości wymaganej do zaangażowania się i stawienia czoła w dłuższej perspektywie przeciwnikowi tak licznemu, jak potężnie uzbrojonemu, jakim może być Rosja.
I dodać, że Wielkiej Brytanii nie wypada polegać na armiach jej sojuszników, którzy sami odważą się zmierzyć stawkę (odniesienie do Polski bez najmniejszej wątpliwości), i zadowalać się stawianiem na technologię, aby zrekompensować jej głodującą masę.
Generał Sander zajął tutaj zupełnie odmienne stanowisko konkluzji brytyjskiej Białej Księgi z 2021 r który w podejściu zbliżonym do zastosowanego osiem lat wcześniej przez francuski Plan Z wziął to pod uwagę technologia była alternatywą dla masyoraz że armia brytyjska mogłaby się „wyspecjalizować” w niektórych misjach wsparcia i wsparcia na rzecz sił alianckich przeznaczonych do dużych i intensywnych starć.
Dla Londynu chodziło wtedy o odpowiedź na niemożliwe równanie budżetowe generowane przez znaczne zużycie potencjału wojskowego armii brytyjskiej, ale także Królewskiej Marynarki Wojennej i Królewskich Sił Powietrznych, aby sprostać ograniczeniom i kosztom swoich zobowiązań w Iraku i Afganistanie.
Paradygmaty uważane za spójne w marcu 2021 r. zostały jednak w dużej mierze zmiecione realiami obserwowanymi na Ukrainiedo tego stopnia, że Sekretarz Obrony Ben Wallace musiał niedawno przyznać w Izbie Lordów, że armie Jej Królewskiej Mości miałyby dziś trudności z stawieniem poważnego oporu bez wsparcia swoich sojuszników, gdyby Rosja podjęła znaczące działania militarne przeciwko Wyspom Brytyjskim.
Jednak nie wystarczy zadekretować masowego zwiększenia armii, aby stało się to rzeczywistością. Armie brytyjskie, podobnie jak francuska, niemiecka, włoska czy hiszpańska, dokonując wyboru profesjonalizacji, napotykają wiele ograniczeń, aby to osiągnąć, w szczególności na poziomie budżetowym, podczas gdy kraje europejskie już teraz walczą o sfinansowanie swoich bieżących wysiłków.
Przede wszystkim, jak wielokrotnie poruszaliśmy ten temat w ostatnich tygodniach, wszystkie te armie napotykają znaczne trudności w rekrutacji wymaganych profili i odnawianiu kontraktów służących żołnierzy.
Armia poborowa, rezerwowa czy zawodowa: jak odpowiedzieć na wyzwanie niezbędnego zwiększenia masy armii francuskiej?
W tych warunkach można rozsądnie kwestionować znaczenie struktury zawodowej większości armii europejskich, która dokładnie łączy te dwa ograniczenia na najwyższym poziomie, z coraz wyższymi kosztami personelu w obliczu konkurencji ze strony ludności cywilnej oraz rosnącymi trudnościami w rekrutacji i zatrzymywaniu personelu, co sprawia, że cel, jakim jest przyrost masowy, jest w najlepszym przypadku bardzo trudny do osiągnięcia.
75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień