Jak wiemy, armia amerykańska, w tym Siły Powietrzne USA, borykają się z poważnymi problemami w zakresie zasobów ludzkich, utrudnionymi przez niewystarczającą rekrutację i nieprzedłużanie kontraktów, co powoduje trudny do zatamowania krwotok.
Problem ten dotyczy obecnie wszystkich specjalności, w tym najbardziej atrakcyjnej i symbolicznej funkcji Sił Powietrznych USA, czyli pilotów myśliwców. Rzeczywiście, w niedawno opublikowanej notatce wskazano, że obecnie brakuje jej ponad 1800 pilotów, w tym 1142 pilotów myśliwców, w porównaniu do planowanej siły roboczej.
A to zaczyna poważnie utrudniać samo funkcjonowanie szkolenia tych pilotów, co ostatecznie może skutkować możliwym zmniejszeniem potencjału operacyjnego najpotężniejszych sił powietrznych na świecie.
streszczenie
W 1848 r. Siłom Powietrznym Stanów Zjednoczonych brakuje 1142 pilotów, w tym 2024 pilotów myśliwców
Z notatki napisanej w sierpniu 2024 r., której autentyczność potwierdzili dziennikarze serwisu Defensenews.com, wynika, że Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych borykają się obecnie z deficytem 1848 wykwalifikowanych pilotów, w tym 1142 pilotów myśliwców, aby sprostać swoim celom kadrowym .
Dla porównania Siły Powietrzne i Kosmiczne mają nieco ponad 900 pilotów myśliwców na flotę 185 samolotów bojowych. W rzeczywistości deficyt 1100 pilotów odpowiada szacunkowemu całkowitemu deficytowi ponad 200 samolotów bojowych, czyli 10% floty myśliwców Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, która składa się z 11900 2000 pilotów myśliwców na XNUMX myśliwców w kolejce.
Młodzi piloci myśliwców USAF wysyłani na inne typy samolotów ze względu na brak możliwości szkolenia
Skutki deficytu pilotów myśliwców mogą mieć jeszcze poważniejsze skutki dla przepływu zasobów ludzkich w Siłach Powietrznych USA. Rzeczywiście wydaje się, że dzisiaj jest to ograniczone aby poprowadzić świeżo upieczonych pilotów myśliwców pod koniec szkolenia na T-38 Talon, w kierunku innych specjalizacji.
Ten niedobór pilotów nie dotyczy szczególnie młodych rekrutów, ale także i przede wszystkim doświadczonych pilotów, tych samych, którzy nadzorują i szkolą młodych makaroników na samolotach bojowych F-15, F-16, A-10, F-. 22 i F-35.
Czyniąc to, Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych zmuszone są do stworzenia bufora pomiędzy opuszczeniem początkowej szkoły myśliwskiej na T-38 a przekształceniem się w samolot bojowy, w szczególności poprzez kierowanie młodych pilotów do roli początkowego instruktora na T-6. 90, przez rok lub dłużej. Należy pamiętać, że jest to rozwiązanie, które armie francuskie wdrażały także, czasami w nadmiarze, w latach 2000. i XNUMX. XX wieku.
Innym świeżo upieczonym pilotom makaroników oferuje się potencjalnie tymczasową reorientację na inne specjalizacje, takie jak siły bombowe lub transportowe, wiedząc, że według USAF będą mieli możliwość powrotu do specjalizacji myśliwskiej, gdy pozwolą na to okoliczności.
Armia amerykańska i Gwardia Narodowa mają trudności z niewystarczającą rekrutacją i przedłużaniem kontraktów
Sytuacja, która dotyka dziś pilotów myśliwców Sił Powietrznych USA, dotyczy tak naprawdę wszystkich specjalności wszystkich armii amerykańskich, w tym rezerwy i Gwardii Narodowej.
Tym samym w 2023 r. armii amerykańskiej brakowało 41 000 nowych rekrutów, podczas gdy Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych osiągnęła w tym roku jedynie 65% swoich celów rekrutacyjnych. Paradoksalnie, po kilku trudnych latach, Siłom Powietrznym USA udało się w 2023 roku przywrócić równowagę w zakresie rekrutacji, podczas gdy Korpus Piechoty Morskiej USA i nowe Siły Kosmiczne USA pozostają w tym obszarze nadwyżką.
Jednak nawet te siły są narażone na poważne problemy kadrowe, związane z niskim wskaźnikiem przedłużania umów kadrowych, szczególnie pod koniec pierwszego kontraktu, co zmusza armię do głębokie reorganizacje i redukcje personelu, aby deficyty te nie zdestabilizowały zatrudnienia ani szkolenia sił zbrojnych, jak ma to miejsce obecnie w przypadku pilotów myśliwców Sił Powietrznych.
Zwolnienia medyczne, zwrot opłat uniwersyteckich, premie…: armia amerykańska zwiększa zachęty do ograniczenia kryzysu kadrowego
Aby stawić czoła temu głównemu wyzwaniu, armie amerykańskie zwiększają inicjatywy i zachęty, zarówno w celu zwiększenia ich atrakcyjności, jak i ułatwienia podpisywania umów. W rezultacie znacznie obniżono wymagania w zakresie sprawności fizycznej, zwłaszcza w przypadku tzw. specjalności „niebojowych”, dla których stworzono nawet mechanizm zwolnień lekarskich.
Tym samym zwiększono wymagany przez siły zbrojne USA wskaźnik masy ciała, co umożliwiło poszerzenie bazy rekrutacyjnej. Ponadto niektóre choroby, które do tej pory paraliżowały, jak cukrzyca czy endometrioza, mogą podlegać zwolnieniom, przyznawanym niemal systematycznie w zależności od specjalizacji.
Ponieważ w ciągu ostatnich dwudziestu lat poziom wykształcenia wymaganego od wojska znacznie wzrósł, armia amerykańska wprowadziła również mechanizm umożliwiający ochotnikom zaliczenie punktów studenckich przy podpisywaniu pierwszego kontraktu.
Podjęto także znaczne wysiłki, aby spróbować zatrzymać żołnierzy po wygaśnięciu kontraktu, zwłaszcza w przypadku specjalności znajdujących się pod presją. Zatem, w zależności od doświadczenia, specjalizacji i czasu trwania umowy o powtórnym zaciągnięciu, Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych zapewniają dziś pilotom: premię roczną w wysokości od 15.000 50 do 000 XNUMX dolarów, co może oznaczać kwotę do 600 000 dolarów oprócz zwiększonego wynagrodzenia w przypadku 12-letniego kontraktu.
Trudności HR, które dotykają wszystkich zachodnich armii
Trudności w rekrutacji i przedłużaniu kontraktów nie dotyczą wyłącznie armii amerykańskich. Więc, zdecydowanej większości europejskich sił zbrojnych, ale także Japończycy czy Australijczycy, są narażeni na te same problemy.
Dotyczy to zwłaszcza armii brytyjskiej. Dlatego kilka miesięcy temu wskazał na to londyński parlamentarzysta armie brytyjskie traciły swoje wojska trzy razy szybciej, niż były w stanie ich zwerbować. Problem polega na tym, że obecnie niektóre statki, takie jak dwa okręty szturmowe klasy Albion i kilka statków Królewskiej Floty Pomocniczej, są trzymane w dokach, ponieważ nie mogą mieć pełnej załogi.
To samo dotyczy Marina Militare, włoskiej marynarki wojennej. Według zeznań szefa jego sztabu, admirała Guiseppe Cavo Dragone, kilka miesięcy temu: dzisiaj zaginęło 10.000 XNUMX włoskich marynarzy skuteczne wdrożenie nowej włoskiej floty. Rok wcześniej jego poprzednik, admirał Enrico Credendino, przyznał się przed włoskimi parlamentarzystami, że jest nie jest w stanie zapewnić pełnej załogi dla wszystkich swoich fregat, co nie przeszkodziło Rzymowi w zamawianiu nowych statków w celu rozbudowy swojej floty.
Aby stawić czoła temu wyzwaniu, kilka krajów, zwłaszcza Skandynawia i kraje bałtyckie, po raz kolejny zdecydowało się na pobór według wzorca, który jest przedmiotem zainteresowania nawet dużych krajów Europy Wschodniej, w tym Niemiec , również bardzo narażonych na tego typu ograniczenia HR.
Na szczęście trudności te nie dotyczą tylko demokracji zachodnich. Zatem nawet bardzo potężna Armia Ludowo-Wyzwoleńcza napotyka dziś trudności w zakresie zasobów ludzkich, nawet jeśli w tym konkretnym przypadku jest to znacznie większa niezdolność zdrowotna, która dotyka ponad dwie trzecie młodych Chińczyków, co utrudnia procesy rekrutacyjne. Jednak w kraju liczącym 1,4 miliarda mieszkańców rezerwy, przynajmniej na razie, pozostają dla Pekinu znaczące.
Podsumowanie
Trudności kadrowe, na jakie napotyka wiele armii, stanowią obecnie jeden z najważniejszych i najbardziej złożonych problemów, które należy pokonać, aby zapewnić im skuteczną, a zatem odstraszającą siłę militarną.
Parametr ten, często ignorowany w obliczu innych kryteriów, takich jak wysiłek obronny czy arsenał sprzętu wojskowego, stanowi jednak sam zwrot umożliwiający przekształcenie administracji wojskowej w realną siłę zbrojną.
Zauważamy w tym względzie, że wdrażane strategie znacznie się różnią w zależności od tego, czy kraj ma silną tradycję operacyjną, czy też jest narażony na bezpośrednie zagrożenie, a także które kraje czują się – słusznie czy niesłusznie – mniej narażone.
Tak więc, jeśli pierwsi wykażą się pomysłowością i reaktywnością w celu przezwyciężenia deficytów kadrowych, drudzy wręcz przeciwnie, faworyzują armie „frontowe”, ściśle spełniając wymagania NATO, na przykład poprzez zwiększenie pozyskiwania sprzętu, bez szukania w celu usunięcia zaobserwowanych niedoborów kadrowych.
Jednak to właśnie ten obszar będzie skutecznie determinował skuteczność operacyjną tych armii, jeśli faktycznie miałyby one brać udział w walce. Prawdopodobnie nadszedł czas, aby – w obliczu realiów zagrożeń – przekształcić cele wyznaczone przez NATO wyłącznie w oparciu o kryteria budżetowe i sprzętowe, aby zapewnić, że sojusznicy rzeczywiście będą w stanie skutecznie zareagować, kiedy nastąpi kryzys nadchodzi czas.
[Armelse]Pozostało 75% tego artykułu do przeczytania. Zasubskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 1,99 €. Subskrypcje Premium zapewniają również dostęp do archiwum (artykuły starsze niż dwa lata)
[/ Arm_restrict_content]
