Pod wieloma względami główne programy morskie Królewskiej Marynarki Wojennej Australii przypominają filmy Quentina Tarantino. Zawsze zaczyna się spokojnie i w dobrze znanym wszechświecie, zanim przekształci się w nieopisany chaos.
Tak było w przypadku francuskich okrętów podwodnych, które miały zastąpić Collinsy, które same w sobie były już bardzo chaotyczne, i tak jest dzisiaj w przypadku dwóch głównych obecnie programów, okrętów podwodnych ataku nuklearnego w ramach programu SSN i ciężkiego Typ 26 fregaty klasy Hunter.
Właśnie po to, aby po części zrekompensować nadużycia tego ostatniego programu, Królewska Marynarka Wojenna Australii uruchomiła rok temu nowy, mniej ambitny program, mający na celu zakup 11 lekkich fregat, które mają zastąpić fregaty klasy Anzac, obecnie w służbie.
Pod koniec pierwszego etapu, który właśnie się zakończył, władze australijskie ujawniły dwa modele fregat, które zostaną poddane ocenie w końcowej fazie konkursu, która musi zakończyć się za rok, w 2025 r. i które powinny sprawić, że możliwość dostarczenia pierwszego statku w 2029 r.
streszczenie
Lekkie fregaty MEKO 200 i Mogami w finale zastąpią fregaty klasy Anzac należące do Królewskiej Marynarki Wojennej Australii
Po odrzuceniu propozycji Hiszpanii, Korei Południowej i Włoch, Royal Australian Navy w związku z tym zachowała w końcowej fazie konkursu dwa modele, lekka fregata MEKO 200 niemieckiego tKMS i fregata FFM 30 Mogami, od japońskiego Mitsubishi. Szczególnie ciekawy wybór, gdyż pod wieloma względami te dwa statki i oferta przemysłowa, jaką mogą przewozić, diametralnie się od siebie różnią.
Fregata MEKO 2000 niemieckiego tKMS, bezpieczna i znana wartość dla Królewskiej Marynarki Wojennej Australii
Zatrzymując Meko 200 z niemieckiego tKMS, RAN, że tak powiem, żegluje po jego wodach terytorialnych. Rzeczywiście, 8 fregat klasy Anzac, zamówionych w 1986 r. i dostarczonych w latach 1996–2006, których wymianę powinien umożliwić nowy program, pochodzi właśnie z tego modelu.
Co więcej, w przeciwieństwie do okrętów podwodnych klasy Collins, które weszły do służby w tym samym czasie, Anzacs dobrze spisał się w rękach australijskich marynarzy, a projekt zadowolił RAN, chociaż dwie z 10 początkowo zamówionych fregat zostały anulowane ze względów budżetowych.
Od tego czasu model tKMS odniósł znaczący sukces na scenie międzynarodowej, stając się najczęściej eksportowanym zachodnim modelem fregaty w ciągu ostatnich trzydziestu lat, z 34 egzemplarzami zamówionymi przez osiem marynarki wojennej.
Mimo że jest przestarzały, model ten przez lata ewoluował, a najnowszy Al-Aziz egipskiej marynarki wojennej, który wszedł do służby w 2024 roku, nie ma już wiele wspólnego z pierwszym greckim Yavuzem.
Model oferowany przez tKMS w Australii, nazwany MEKO A210, jest znacznie cięższy i dłuższy od Anzaca, osiągając tonaż załadowany na poziomie 4700 ton w porównaniu do 3600 ton w przypadku M200. Dzięki temu statek może przewozić 4 systemy MK41 VLS w 32 silosach pionowych, a także armatę 127 mm, CIWS, kilka zdalnie sterowanych lekkich armat i system laserowy wysokiej energii. Chociaż nie ma o tym wzmianki, możemy założyć, że okręt zachował dwie wyrzutnie torped kal. 324 mm na potrzeby misji zwalczania okrętów podwodnych.
Pozostało 75% tego artykułu do przeczytania. Zasubskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 1,99 €. Subskrypcje Premium zapewniają również dostęp do archiwum (artykuły starsze niż dwa lata)
Czarny Piątek : – 20% na nowe miesięczne i roczne subskrypcje Premium i Classic, z kodem MetaBF2024, do 03
Zatem RAN będzie musiała wybrać niemiecką fregatę „zmodernizowaną na papierze” ze sprawdzonymi możliwościami produkcyjnymi w Australii (i nadal kompetentną? Ostatni statek klasy Anzac wyprodukowany w Australii pochodzi z 2004 r.); czy wybrać fregatę w służbie, słabiej uzbrojoną (wiedząc, że wyspecjalizowana prasa australijska „chce więcej rakiet na swoich statkach”) i niewiadomą dotyczącą produkcji w Australii?
To wszystko. Przy dodatkowych naciskach politycznych i bardzo napiętym budżecie. Szybki
Dziękuję za analizę. Analogia do nieopisanego chaosu w stylu Tarantino, związanego z australijskimi „zakupami morskimi”, jest całkiem trafna!
„Znajdujemy ponadto te same uwagi dotyczące kanadyjskiego programu łodzi podwodnych, zwraca się także do Ottawy o przyłączenie się do drugiego filaru Aukus, podczas gdy niektórzy uważają, że Waszyngton mógłby wywrzeć presję na kanadyjską konkurencję na korzyść japońskiego Taigei. »
To samo pomyślałem czytając ten artykuł. Czytając jednak ostatnie wywiady z szefem Grupy Marynarki Wojennej, zdaje się, że nie wspomina on o jakichkolwiek podejrzeniach o zasadzkę z Kanadyjczykami.
powodzenia dla zwycięzcy tej rywalizacji, jeśli będzie na równi z poprzednimi, to zostają tylko ciosy do przyjęcia.
pytanie: czy pan Wolf ma jakieś wieści na temat poddania się Kanady, czy grupa marynarki wojennej złożyła propozycję, czy nie? koniec składania ofert nastąpił 18 jeśli się nie mylę i nic nie widziałem w tym kierunku. Miałbyś kogoś po swojej stronie?
dziękuję
NG powiedział, że jego udział będzie znany wkrótce kilka dni temu. Od tego czasu nic więcej.
dzięki tobie