W artykule w „La Croix” na temat strategicznej roli La Défense w gospodarce kraju dwóch mówców, Yannick Quéau i Paul Sarfati, zostało odniesionych do przedstawiania „prawd”, które nie są prawdami, ale które jednak pozostawiają wrażenie .
Pierwsza utrzymuje, że przemysł obronny, BITD, zatrudniłby we Francji jedynie „120.000 20” bezpośrednich i pośrednich stanowisk pracy, co jest liczbą wysoce fantazyjną. Rzeczywiście, BITD osiąga średni roczny obrót w wysokości 7 miliardów euro, w podziale na 8 miliardów euro na programy o poważnych skutkach, 5 miliardów euro na eksport i 100.000 miliardów euro pomiędzy badaniami i rozwojem a MCO. Gdyby bezpośrednie zatrudnienie obejmowało jedynie 85.000 200.000 miejsc pracy we Francji, oznaczałoby to, że produktywność przemysłu obronnego byłaby dwa i pół razy wyższa niż w przemyśle francuskim, włączając przemysł lotniczy. Rzeczywiście, francuski przemysł osiąga produktywność na poziomie XNUMX XNUMX euro rocznie, podczas gdy w przytoczonym przypadku byłoby to XNUMX XNUMX euro rocznie….
Ponadto stosunek miejsc pracy bezpośrednich do miejsc pracy pośrednich jest również w dużym stopniu niedoszacowany. Rzeczywiście, płace stanowią około 50% wydatków BITD, przy 10 miejscach pracy na każdy milion euro. Pozostałe 500 milionów euro przeznacza się na finansowanie podatków, dywidend, a zwłaszcza podwykonawstwa za kwotę 350.000 5 euro. W oparciu o średni koszt zatrudnienia we Francji takie podwykonawstwo generuje zatem 2,5 bezpośrednich stanowisk pracy, następnie 1,5 dodatkowych stanowisk pracy dla podwykonawców i 9 stanowisk pracy dla podwykonawców na poziomie wyższym itd. Na każdy milion euro zainwestowany w BITD powstaje zatem 8 pośrednich miejsc pracy. Co zaskakujące, liczba ta odpowiada wnioskom z kilku badań terenowych w obszarach zatrudnienia w Bourges, Lorient-Brest i Tulon. Wreszcie utworzone miejsca pracy, zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie, stworzyły miejsca pracy indukowane, powiązane z konsumpcją, co oznacza, na podstawie ustaleń terenowych, 19 stanowisk pracy na 30 utworzonych miejsc pracy w przemyśle. Wartość ta jest również zgodna z zastrzykiem do lokalnej gospodarki 50% rozproszonych wynagrodzeń, biorąc pod uwagę efekt progowy wynoszący 27%. Do tych 15 miejsc pracy generowanych przez inwestycje państwowe dodano miejsca pracy związane z eksportem, tj. 8 dodatkowych miejsc pracy w oparciu o eksport o wartości 12 miliardów euro w zamian za 6 miliardów euro na poziomie lokalnym, w tym 5 w BITD, 4 w ramach podwykonawstwa i 42 indukowane miejsc pracy, co daje łącznie XNUMX miejsca pracy na każdy milion euro zainwestowanych środków.
Drugi punkt dotyczy równie ryzykownego porównania „1 euro zainwestowanego w edukację i 1 euro zainwestowanego w zbrojenie”. Wnioski, według których 1 euro zainwestowane w edukację wygeneruje więcej miejsc pracy niż w przemyśle obronnym, budzą duże wątpliwości. W każdym razie nie dlatego, że jest to fałszywe. Rzeczywiście, przy budżecie wynoszącym 50 miliardów euro Edukacja Narodowa zatrudnia 1 milion osób, w tym 837.000 400.000 nauczycieli, tworząc 100.000 1,5 indukowanych miejsc pracy i 50 850.000 indukowanych miejsc pracy dla podwykonawców, według tych samych siatek obliczeniowych. W rzeczywistości Ministerstwo Edukacji Narodowej zapewnia ekosystem 35 miliona miejsc pracy za 33 miliardów euro, podczas gdy Ministerstwo Obrony Narodowej tworzy ekosystem 27 XNUMX miejsc pracy za XNUMX miliardów euro; tj. XNUMX miejsca pracy na milion euro w edukacji narodowej i XNUMX w Ministerstwie Sił Zbrojnych.
Tam, gdzie demonstracja jest w dużej mierze podatna na krytykę, znajduje się w opozycji między dwiema inwestycjami. Rzeczywiście, przy 27 miejscach pracy na milion euro Ministerstwo Obrony wnosi do budżetu państwa 1,1 mln euro, biorąc pod uwagę składki na ubezpieczenia społeczne opłacane przez te miejsca pracy, z których 70% to podmioty prywatne, oraz 1,45 mln euro, jeśli uwzględnimy uwzględnić oszczędności poczynione na zasiłku dla bezrobotnych. Wręcz przeciwnie, 33 miejsca pracy powstałe w ramach edukacji przynoszą jedynie, przy zaledwie 35% miejsc pracy w sektorze prywatnym, przychody i opłaty w wysokości 700 900 euro (składki i podatki w szkolnictwie krajowym są znacznie niższe niż w Industry de Défense), co zwiększa się do XNUMX tys. euro, biorąc pod uwagę uwzględnić wpływ na bezrobocie.
W rzeczywistości, gdy porównanie liczby utworzonych miejsc pracy chce wykazać większe znaczenie inwestycji w edukację narodową niż w La Défense, rozszerzenie tej demonstracji na budżet państwa odwraca ten proces, a nawet pokazuje, że inwestycje w przemysł obronny generuje znacznie więcej dochodów i oszczędności budżetowych niż kosztuje, do tego stopnia, że jest w stanie w dużej mierze zrekompensować koszty wynagrodzeń wojskowych w celu uzyskania budżetu ogólnego równoważącego dochody budżetowe i wydatki państwa dla Ministerstwa Obrony Narodowej, co jest czymś, czego Ministerstwu Edukacji Narodowej nie byłoby łatwo...
Ale przede wszystkim porównanie tych dwóch pozycji budżetowych jest śmieszne. Edukacja narodowa jest pozycją budżetową równie istotną jak pozycja La Défense dla zapewnienia stabilności państwa. Sprzeciwianie się tym dwóm wydatkom jest zatem równoznaczne z zaprzeczaniem konieczności istnienia jednego w porównaniu z drugim, co, biorąc pod uwagę współczesne realia geopolityczne i gospodarcze, byłoby nie tylko niebezpieczne, ale także przyniosłoby efekt przeciwny do zamierzonego. Ponadto, gdy tylko budżet armii osiągnie poziom równowagi między wydatkami a dochodami, mieszczący się w granicach budżetowych ustalonych dla państwa, nie ma powodu go obniżać, a nawet nie zmniejszać.zwiększać proporcjonalnie do potrzeb armii, ponieważ efekt wypierania, mianowicie zmniejszenie kredytów jednej w celu zaopatrywania drugiej, zostaje zneutralizowany.
Innymi słowy, te porównania i głoszone wartości nie wynikają z obiektywnej analizy, ale z pracy mającej na celu wsparcie danego dyskursu. A z pewnością nie tego potrzebuje dziś ten kraj, ani Europa!