Digital Twins teknolojisi FCAS ve MGCS programlarını kaydedebilir mi?

2022'nin başından bu yana, Almanya, İspanya ve Fransa'yı bir araya getiren Geleceğin Hava Muharebe Sistemi FCAS programı, Rafale Fransız ve Typhoon Avrupa, bir arka plan karşısında durma noktasına gelmiş durumda. NGF'nin (Yeni Nesil Savaş Uçağı) tasarlanmasını amaçlayan programın ilk ayağı etrafında endüstriyel paylaşım konusunda derin anlaşmazlıklar, bu programın kalbindeki savaş uçağı. Aslında programın iki büyük üreticisi olan Fransız Dassault Aviation ve Alman Airbus Defence & Space, başlangıçta Dassault'a atfedilen ancak şu anki haliyle Airbus tarafından tartışılan bu sütunun yönetimi konusunda bir uzlaşma üzerinde anlaşamıyor. Aslında bu gerilimler, Angela Merkel ve Emmanuel Macron tarafından başlatıldığında bu çabanın kalbini temsil etmesi amaçlanan bu Avrupa programının sorunsuz ilerlemesini engelleyen derin görüş ayrılıklarının kamuoyunda ortaya çıkan kısmıdır. güçlendirilmiş bir Avrupa savunmasına doğru.

Birkaç hafta öncesine kadar gerilimler yalnızca Dassault ve Airbus DS'i ilgilendiriyor gibi görünse de, son günlerde Alman ordularının bir raporda, çıkmaza girilmesi durumunda, gerilimin tamamen endüstriyel çerçevenin çok ötesine geçtiği görülüyor. Programa son verilmesi uygun oldu. Geçtiğimiz hafta Senato'da Fransa Silahlı Kuvvetler Bakanı Sebastien Lecornu da, senatörlere Fransız sanayisini ve Fransız sanayicilerinin pozisyonlarını desteklediğini söylerken, bu konuda Eylül ayında Alman ve İspanyol mevkidaşlarıyla bir araya gelmeyi planladığını belirtmişti. Dassault Havacılık. Dassault Aviation, bu çirkin tabloya bir son vermek için, programın 2 yıllık işbirliği sonucunda 3 yıllık ek gecikmeler kaydettiğini, programın sona ermesi durumunda bu durumun artık çok düşük bir ihtimal olduğunu belirtti. 2045'ten, hatta 2050'den önce operasyonel bir savaş uçağı teslim edebilir; bu da, bu hipoteze göre kendilerini 3-2040 döneminde operasyonel zayıflık durumunda bulma riski taşıyan 2050 ülkenin hava kuvvetleri için önemli sorunlar doğurmaktadır. Her ne kadar her şey 2030 ile 2040 arasındaki yirmi yılın Avrupa da dahil olmak üzere dünyada jeopolitik istikrarsızlığın zirvesine sahne olacağını gösteriyor.

Gerçekten FCAS'ı kurtarmaya çalışmalı mıyız?

FCAS programının karşılaştığı artan zorluklar ve Alman ve Fransız savunma sanayileri arasındaki yaygın güvensizlik, birçok askeri, endüstriyel ve hatta siyasi aktörün bu işbirliğine ilişkin tutumlarının belirli bir biçimde radikalleşmesine yol açtı. Aslında, Ren Nehri'nin her iki yakasında da giderek daha fazla ses, ister Büyük Britanya veya İtalya gibi diğer Avrupa ortaklıklarına, ister tarihi Amerikan ortaklığına yönelmeyi içersin, bu programa son verilmesi çağrısında bulunuyor. Hedeflerini azaltmayı düşünmek anlamına gelse bile, ortak olmaya veya programı bağımsız olarak geliştirmeye karar verin. Şaşırtıcı bir şekilde, her iki taraf da programı düzenleyen anlaşmaların dengeli olmadığını ve diğerinin yararına olmadığını, bunun "En İyi Sporcu" ilkesine saygı göstermeyecek ve Alman lehine çok fazla olacak bir endüstriyel paylaşım olup olmadığını düşünüyor. Fransa tarafında şirketler veya endüstriyel ve teknolojik işbirliğinin çok şeffaf olmadığı düşünülmesi ve Almanya tarafında yalnızca Fransa'nın talep ettiği yetenekleri (Caydırıcılık, Gömülü Havacılık) geliştirmek için yalnızca para çekmecesini temsil etme korkusu. Dahası, MGCS'nin yeni nesil muharebe tankı programı gibi, Fransız ve Alman hava kuvvetlerinin operasyonel beklentilerinin kozmetik görünümün çok ötesine giderek daha fazla farklılaştığı görülüyor ve bu da her birinin uçağı geliştirmekten korkmasına neden oluyor. hava kuvvetlerinin ihtiyacı var.

Bu koşullar altında, jeostratejik durumun ve silahlanma yarışının artık böyle bir tereddüte izin vermediği bir dönemde, FCAS'ın vaktinden önce sona erdirilmesi çağrısı, değerli zamanın boşa harcanmasını önlemek için en iyi çözüm gibi görünebilir. Ancak programlar bölünecek olursa, her biri kendi savaş uçağını geliştirecek. Rafale/Typhoon 90'larda ve 2000'lerdeki Tornado/Mirage 70'de, küresel bir varlık olarak Avrupa havacılık endüstrisi, en iyi ihtimalle bugün sahip olduğu konumla aynı konumu koruyacaktır ve buradan hareketle, küresel bir varlık karşısında zayıf yönleri görebiliriz. Avrupa'da F-35 gelgit dalgası. Aslında, Büyük Britanya, İtalya ve Hollanda gibi başlangıçtaki endüstriyel işbirliğine dayanan ilk siparişlerin ötesinde, F-35'in bugün Avrupa'daki başarısı büyük ölçüde artık bir havacılık savunma standardını temsil etmesiyle açıklanabilir. Avrupa'da ise eski kıtanın 12 ülkesi kendilerini Amerikan uçaklarıyla donatmaya karar verdi. Aslında tankın başarısı gibi Leopard Kendi zamanlarında 1&2 veya F-16 gibi birçok hava kuvveti, temsil ettiği ve hiçbir Avrupa uçağının meydan okuyamadığı endüstriyel ve ticari dinamik nedeniyle son yıllarda Lighting 2'yi tercih etti.

Programların bölünmesiyle aynı durum Avrupa'da yeni nesil savaş uçakları için de devam edecek; bu alanda Avrupa'nın endüstriyel teklifinin azalması, Amerika'nın her yerde bulunması ve ekstra maliyetleri azaltacak yeni oyuncuların ortaya çıkması riskiyle karşı karşıya kalınacak. Avrupa ihracat pazarları hayatta kalması için hayati öneme sahiptir. Öte yandan, Almanya, Fransa ve İspanya'yı bir araya getiren ortak bir program, yalnızca 600 ila 700 uçaklık bir başlangıç ​​filosunu hedeflemeyi mümkün kılmakla kalmayacak, aynı zamanda teklifin Avrupa ve uluslararası sahnedeki çekiciliğini de güçlendirecek. Lockheed-Martin'in bu alanda mükemmel bir şekilde ustalaştığı stratejik strateji kapsamında, F-35'in bugün temsil ettiği gibi, bu sistemin kendisini operasyonel bir standart olarak kurmasına olanak tanıyan eşiği aşmak. Aslında bir cihaz ne kadar çok dağıtılırsa, yalnızca uzun vadede daha düşük risk gören müşteriler için değil, aynı zamanda silah gibi çevresel sistemler geliştiren ve içinde büyük bir potansiyel pazar gören üreticiler için de o kadar çekici olur. F-35'te olduğu gibi çok sayıda özel teknolojiye dayansa bile cihazı standart, hatta norm haline getirerek erişilebilir hale getiriyor. Aslında FCAS programını bölmek kısa vadede ülkelerin endüstriyel ve operasyonel çıkarlarını korumak adına akılcı ve etkili bir karar gibi görünse de, sürdürülebilirliği garanti altına almak isteyenler için programın hayatta kalmasına izin vermek şüphesiz en makul karardır. Avrupa askeri havacılık endüstrisi.

Dijital İkiz Teknolojisi

Ancak bugün FCAS'ı kurtarmak, 3'lü kolordu sorununu çözmek kadar zor görünüyor. Aslında, Fransa ile Almanya arasındaki hem endüstriyel hem de operasyonel açıdan farklılıklar ve Ren Nehri'nin iki yakası arasındaki güvensizlik o kadar fazladır ki, bu programı sonuca ulaştırmak ve fiilen tasarlamak imkansız görünmektedir. bir savaş uçağı ve sistem sistemi Paris ve Berlin arasında ortak. Sanayicilerin reddedilmesine karşı çıkacağı ve yalnızca seçim dönemi boyunca süreceği için kesin bir siyasi karar bile artık önemsiz görünüyor. Bunu başarmak için, programın kendi içinde derin bir kavramsal değişiklik başlatmak, bir yandan görüş ayrılıklarının ifade edilmesine izin verecek gerekli esnekliği sunarken, bir yandan da en fazla sayıda yakınlaşmadan faydalanmak uygun olacaktır. Bu bağlamda çözüm, artık tamamen olgunlaşmış ve havacılık endüstrisi tarafından yirmi yıldır kullanılan bir teknolojiden, Digital Twins'den gelebilir.

Bu makalenin geri kalanı yalnızca aboneler içindir

Klasik abonelikler erişim sağlamak
reklamsız tüm makaleler1,99 €'dan başlayan fiyatlarla.

Bülten aboneliği