Teçhizata sahip olma doktrininin evrimi, orduların formatının genişletilmesini nasıl mümkün kılabilir?

Orduların formatı bir sonraki LPM'de bütçeyle ilgili nedenlerden dolayı değişmeden kalacak olsa da, yeni bir savunma ekipmanına sahip olma modeli potansiyel olarak gelecekteki zorluklara yanıt verebilir.

60'lı yılların sonunda ve araç içi elektronik sistemlerin başlangıcında, askeri teçhizatın performans ve yeteneklerinde çok hızlı bir büyüme yaşandı. Aynı zamanda, satın alma ve uygulama maliyetlerinde de askeri bütçelerdeki artışın çok üzerinde bir büyüme yaşandı.

Formatları ve özellikle operasyonel yetenekleri korumak için ordu ve sanayiciler, elektronik ve bilgisayarların katkıları sayesinde mümkün olan iki özelliğe, yani ekipmanın çok yönlülüğüne ve kuvvetlerin etkili hizmet ömrünü uzatmak için ölçeklenebilirliğine güvenmeyi üstlendiler.

Un Rafale hepsini değiştirmek için

Bu nasıl Rafale 80'li yılların başından itibaren tasarlanan Fransızca, yalnızca hizmetteki sekiz savaş uçağı modelinin yerini alacak Fransız orduları içinde, uçak hem Mirage 2000C ve Crusader gibi bir hava üstünlüğü savaşçısı, Jaguar, F1CT, 2000D ve Super Étendard gibi bir saldırı uçağı, F1CR ve Étendard IVP gibi bir keşif uçağıdır ve Mirage 2000N gibi stratejik bir saldırı uçağı.

Ölçeklenebilirlik açısından, hizmete girdikten sonra 20 yılı aşkın süre boyunca ihracat siparişleri almaya devam eden Dassault uçağı, uçak içi hava üstünlüğüne yönelik F5'den F -1R'ye kadar bugüne kadar en az 3 yinelenen standartla karşılaştı. Çok yönlü, çok amaçlı ve sonraki F4 ve F5 standartlarıyla daha da gelişerek cihazı 5. neslin eşiğine getirecek.

Ölçeklenebilirlik ve çok yönlülük sayesinde ekipman ömrünün uzatılması, askeri planlamacıların format ve kapasite sorunlarına bütçe kısıtlamaları altında yanıt vermelerine olanak tanıdı; bu, Sovyet bloğunun çöküşünün ardından meşhur "barışın faydaları" ile daha da güçlendirildi.

İngiliz ve Amerikalılarınki gibi Fransız hava kuvvetlerinin boyutunda da derin bir küçülme yaşandı; bu üç ülke için %65'e, Almanya ve Belçika gibi ülkeler için ise daha fazlasına ulaştı.

Ancak acil bir soruna verilen yanıt, zamanla yalnızca formatları değil aynı zamanda ekipman sahipliği politikalarını da yöneten bir paradigmaya dönüştü. Böylece neslin uçakları RafaleOlarak Typhoon Avrupalı ​​veya İsveçli Gripen'in, hizmete girdikten 2060 yıldan fazla bir süre sonra, 60'ın ötesinde hizmette kalması planlanıyor.

FCAS programının NGF'si, Tempest veya NGAD gibi halefleri ise 2100'e kadar hattı tutmak zorunda kalacaklar, 2035 veya 2040'tan itibaren hizmete girecekler. Saha zırhlı araçlarında da aynı durum geçerli, ve daha az bir ölçüde de savaş gemileri alanında, hepsi artık gelişmiş ölçeklenebilirlik sayesinde daha uzun bir operasyonel ömür için tasarlandı.

Mevcut Mülkiyet Doktrininin Sınırları

Sezgisel olarak bu strateji mantıklıdır. Bir evrimin maliyeti, yeni bir cihazı satın almaktan ve dolayısıyla geliştirmekten çok daha azdır; birbirini izleyen gelişmeler sayesinde ekipmanın ömrünü ne kadar uzatırsak, uygulanmasının da o kadar ekonomik olması gerekir.

Bu makalenin geri kalanı yalnızca aboneler içindir

Klasik abonelikler erişim sağlamak
reklamsız tüm makaleler1,99 €'dan başlayan fiyatlarla.

Bülten aboneliği