GCAP: Italijanski Leonardo zahtijeva industrijsko rebalansiranje programa borbenih aviona 6. generacije

U neobičnom izletu, izvršni direktor Leonarda, Roberto Cingolani, zatražio je da se GCAP program rebalansira sa industrijske tačke gledišta, kako bi se omogućilo Italiji i njegovoj kompaniji da zauzmu svoje puno mjesto, suočavajući se sa sveprisutnošću formiranog para od strane Londona i Tokija od dolaska potonjeg. Ovom prilikom iznio je detalje o organizaciji industrijske podjele programa, dao zanimljive naznake o razlozima prividnog sklada koji vlada između njegova tri učesnika.

Od integracije Japana, GCAP programa (Global Combat Air Program) koji je do tada okupljao Veliku Britaniju i Italiju, činilo se da napreduje na mnogo uređeniji i mirniji način od svog evropskog kolege, FCAS program koji čine Francuska, Njemačka i Španija.

Zaista, tamo gdje je FCAS prije nekoliko mjeseci gotovo iskočio iz kolosijeka zbog problema industrijske podjele između francuske Dassault Aviation i njemačkog Airbusa DS, program je dao sliku harmonije i saradnje sugerirajući industrijsko, budžetsko podjelu i politiku koju mnogo bolje kontrolira London, Rim i Tokio.

Roberto Cingolani traži više mjesta za Italiju i Leonarda u GCAP programu

Stoga je izjava koju je prije nekoliko dana objavio Roberto Cingolani, izvršni direktor Leonarda, partnera programa od njegovog pokretanja, iznenadila više od jednog. Zaista, za italijanskog industrijalca, tjSada je vrijeme da se program suštinski izbalansira, i da to bude pravi tripartitni program, a ne više britansko-japanska saradnja sa Italijom kao gledaocem.

Izvršni direktor je tako zahtijevao značajniju ulogu svoje kompanije u projektu i organizaciju pravog plana industrijske podjele, o kojem danas, čini se, još nisu pregovarali tri partnera.

Prema njegovim riječima, GCAP program se, zapravo, do sada zasnivao na udruživanju ideja i vještina, te industrijskoj podjeli, što je tema koja je, ma koliko bila vrlo složena i teška, s vremenom ne bi bila pregovarana, što bi dovelo do očigledne neravnoteže, uključujući i glavne pravce programa.

Zaista, već nekoliko mjeseci, ovo je dalo mnogo više imidža bilateralnog programa između Londona i Tokija, a ne trilateralnog s Rimom, barem u javnoj slici.

Međutim, zahtjevi industrijalaca riskiraju da se suoče sa realnošću koju je teško zaobići, a to je nisko učešće italijanske države u finansiranju programa.

Niska budžetska obaveza Italije do 2035

Zaista, do danas, Rim se obavezao da će potrošiti samo 3,8 milijardi eura i to do 2035. godine, odnosno na dan ulaska u industrijsku proizvodnju. Ovaj iznos predstavlja 35% od 10 milijardi funti koje će London potrošiti u istom periodu, baš kao i Japan.

Ostaje da se pročita 75% ovog članka,
Pretplatite se za pristup!

Les Klasične pretplate omogućiti pristup
članci u njihovoj punoj verzijii bez reklamiranja,
od 6,90 €.

Prijava za bilten