Η απόσυρση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας από τη συνθήκη INF σχετικά με την απαγόρευση ανάπτυξης και κατοχής πυρηνικών πυραύλων με εμβέλεια μεταξύ 500 και 5000 χλμ., Προκάλεσε οδυνηρές ανησυχίες στην Ευρώπη. Μόλις δημοσιεύθηκε η ανακοίνωση της απόσυρσης, η Ρωσία άρχισε να εργάζεται για να προσαρμόσει το σημερινό οπλοστάσιό της σε αυτήν τη νέα κατάσταση. Σε γρήγορη διαδοχή, ανακοίνωσε την επέκταση της γκάμας των πυραύλων Novator, την ανάπτυξη μιας χερσαίας έκδοσης του ναυτικού πυραύλου Kalibr και τον σχεδιασμό μιας γης παραλλαγής του υπερηχητικού βαλλιστικού πυραύλου Kinjal.
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο κύριος στόχος αυτής της απόσυρσης ήταν να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν κινεζικά βαλλιστικά όπλα, όπως το DF21 ή το DF26, που χρησιμοποιούνται ευρέως από το PLA.
Οι Ευρωπαίοι, από την πλευρά τους, βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στερημένοι από αυτήν την απόφαση, ακόμη κι αν δεν ήταν μέρος αυτής. Ως εκ τούτου, αν οι Ευρωπαίοι υποστήριξαν ομόφωνα την αμερικανική απόφαση, επίσης γρήγορα άνοιξε ευκαιρίες διαπραγμάτευσηςμε τη Μόσχα, σε έναν διάλογο που θα είναι επομένως διμερής.
Έτσι, η Ευρώπη θα μπορούσε να προτείνει στη Μόσχα την εφαρμογή ενός διατηρητέου ευρωπαϊκού καθεστώτος, δηλαδή την απαγόρευση της ανάπτυξης πυραύλων μέσου βεληνεκούς σε όλη την επικράτειά της, με αντάλλαγμα τη δέσμευση της Ρωσίας να μην αναπτύξει αυτά τα συστήματα όπλων στην ανατολική της ζώνη που ορίζεται από τα Ουράλια . Χωρίς ουσιαστική εγγύηση έναντι αυτών των όπλων, αυτό θα επέτρεπε πάνω απ' όλα να ξεκινήσει ένας άμεσος διάλογος Ευρώπης-Ρωσίας ώστε να αφαιρεθεί η Ευρώπη από το καθεστώς της ως πιθανής ζώνης αντιπαράθεσης.