Με αμυντική προσπάθεια στο 2% του ΑΕΠ, η Γαλλία εγκαταλείπει τον ρόλο της στη διεθνή σκηνή;

Ενώ θα ξεκινήσουν οι κοινοβουλευτικές συζητήσεις στην Εθνοσυνέλευση γύρω από το προσχέδιο Στρατιωτικός Προγραμματιστικός Νόμος για την περίοδο 2024-2030, οι αμυντικές φιλοδοξίες της χώρας είναι πλέον γνωστές και λεπτομερείς.

ως εκ τούτου, του ανακοινωθέντος στόχου αυτού του LPM Το επόμενο θα είναι να επιτευχθεί και να διατηρηθεί η αμυντική προσπάθεια της χώρας σε επίπεδο περισσότερο από 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, για να φτάσει στα 68 δισεκατομμύρια ευρώ το 2030, έναντι 43 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2023.

Από πολλές απόψεις, αυτό το νέο LPM θα το επιτρέψει παρατείνει την ανασυγκρότηση των στρατών που ξεκίνησε το 2017, μετά από είκοσι χρόνια υποεπενδύσεων έχοντας πλήξει σοβαρά το γαλλικό στρατιωτικό εργαλείο, όπως παντού στην Ευρώπη.

Μάλιστα, αν το 2019, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου χαρακτήρισε δημοσίως τους γαλλικούς στρατούς ως «τους καλύτερους στρατούς στην Ευρώπη», ήταν πάνω από όλα μια νίκη λόγω έλλειψης μαχητών, ενώ οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είχαν τότε μια προσπάθεια να αμυνθούν. κάτω του 1,5% του ΑΕΠ τους.

Ωστόσο, εν όψει της δημοσιονομικής τροχιάς που ορίζει το επόμενο γαλλικό LPM, αλλά και εκείνων που ακολουθούν οι άλλες χώρες που περιβάλλουν τη χώρα, είτε είναι σύμμαχοι είτε πιθανοί αντίπαλοι, είναι εύλογο να φοβόμαστε ότι το 2030 η Γαλλία θα έχει ξεκινήσει σε μεγάλο βαθμό την επιρροή και τον ρόλο του στη διεθνή σκηνή.

Τα όρια μιας γαλλικής αμυντικής προσπάθειας στο 2% του ΑΕΠ

Ωστόσο, μια αμυντική προσπάθεια 2% ΑΕΠ είναι σύμφωνη με τις δεσμεύσεις του Παρισιού στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας, όπως ορίστηκαν κατά τις συμφωνίες του Κάρντιφ το 2014. Ως εκ τούτου, η πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών, ή πιο συγκεκριμένα οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης, που μοιράζονται Το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο της Γαλλίας δεν στοχεύει επί του παρόντος σε αμυντική προσπάθεια πέρα ​​από αυτό το όριο.

Επιπλέον, η Γαλλία έχει και αναπτύσσει μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, συμβάλλοντας πολύ σημαντικά στην ευρωπαϊκή ασφάλεια και δικαιολογώντας το καθεστώς της χώρας στους μεγάλους παγκόσμιους θεσμούς, ιδίως στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ως μόνιμο μέλος, με δικαίωμα αρνησικυρίας, όπως Ηνωμένες Πολιτείες, Κίνα, Ρωσία και Μεγάλη Βρετανία.

Ωστόσο, αυτή η αντίληψη της κατάστασης, όπως έχει συχνά τονιστεί στα ΜΜΕ, ανταποκρίνεται μόνο σε ένα μέρος της πραγματικότητας που αναδεικνύεται σήμερα.

Μία από τις πιο αδύναμες προσπάθειες συμβατικής άμυνας στην Ευρώπη

Πράγματι, η Γαλλία θα είναι, το 2030, πιθανότατα μια από τις χώρες που θα συνεισφέρουν τα λιγότερα στη συλλογική αμυντική προσπάθεια εντός του ΝΑΤΟ, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που, φυσικά, έρχεται σε αντίθεση με τις φιλοδοξίες που επιδεικνύει το Παρίσι σε αυτούς τους δύο τομείς.

Διότι εάν η γαλλική αμυντική προσπάθεια είναι πράγματι 2%, όπως η πλειοψηφία των ευρωπαίων γειτόνων της, μεταξύ 0,4% και 0,5% του ΑΕΠ αυτού του προϋπολογισμού θα αφιερωθεί στη γαλλική προσπάθεια αποτροπής, η οποία, αν και συμβάλλει έμμεσα στην ασφάλεια του η γηραιά ήπειρος, δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα εργαλείο αφιερωμένο στη συλλογική άμυνα εντός του ΝΑΤΟ ή ακόμη και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιπλέον, με τα πολλά υπερπόντια εδάφη της και μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη 10 εκατομμυρίων km² για προστασία, μέρος του αμυντικού προϋπολογισμού θα πρέπει να διατεθεί για την προστασία αυτών των εδαφών και επομένως θα λείπει από την ευρωπαϊκή συλλογική άμυνα.

Με άλλα λόγια, η πραγματικότητα της γαλλικής αμυντικής προσπάθειας, από τη σκοπιά του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα των μελών του, με συνολική αμυντική προσπάθεια στο 2% του ΑΕΠ, θα ήταν μεταξύ 1,35 και 1,5% του ΑΕΠ, ένα από τα χαμηλότερα στη Συμμαχία σήμερα με το Βέλγιο.

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο