Ποιες θα ήταν οι συνέπειες μιας αποτυχίας του προγράμματος MGCS;

Από την αποτυχία του τη συνάντηση μεταξύ του Sébastien Lecornu και του Boris Pistorius στο Βερολίνο τον περασμένο Ιούλιοr, σε μια προσπάθεια να παραδώσει το πρόγραμμα MGCS για το Main Ground Combat System, οι φήμες φουντώνουν ότι τώρα θα απειλούνταν.

Αυτή η φήμη απέκτησε δυναμική την περασμένη εβδομάδα, όταν η Γαλλία ανακοίνωσε ότι άκουγε τώρα επιβάλλουν την ένταξη της Ιταλίας στο πρόγραμμα. Για τη Γαλλία, η άφιξη της Ιταλίας ως ισοδυναμικού εταίρου θα αναθεώρησε τον βιομηχανικό επιμερισμό και τη χρηματοδότηση του προγράμματος, το οποίο δεν έχει πλέον δομηθεί από την άφιξη της Rheinmetall το 2019.

Για τη Γερμανία, από την άλλη πλευρά, θα αντιπροσώπευε σημαντική απειλή για τη δραστηριότητα των δύο βιομηχάνων της, Krauss-Maffei Wegmann και Rheinmetall, αλλά και την κυρίαρχη θέση της εντός του ίδιου του προγράμματος, λόγω της μη ισορροπημένης ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των δύο Γερμανοί παίκτες και η μοναδική γαλλική εταιρεία Nexter.

Ένα υποβαθμισμένο κλίμα πέρα ​​από το MGCS μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου

Πέρα από αυτές τις εσωτερικές εντάσεις στο πρόγραμμα, οι σχέσεις μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου έχουν αποδυναμωθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες, σε ένα πλαίσιο ριζικών διαφορών σε πολλά θέματα, όπως η ενέργεια και η πυρηνική ενέργεια, που διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική, ιδιαίτερα στην Αφρική και έναντι - έναντι της Ουκρανίας, ή για τη βιομηχανική πολιτική, ιδίως στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Σε αυτό το εξαιρετικά τεταμένο πλαίσιο ο Sébastien Lecornu και ο Boris Pistorius συμφώνησαν να συναντηθούν ξανά τον Σεπτέμβριο, ακριβώς για να διαιτητεύσουν το μέλλον του προγράμματος MGCS. Για πολλούς παρατηρητές, ιδιαίτερα ευρωπαϊκή, αυτή η συνάντηση θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει στο τέλος αυτής της συνεργασίας, με τη συμμετοχή της στη συνέχεια στα MAWS, CIFS και Tigre III στο βωμό των ματαιωμένων γαλλογερμανικών έργων του 2017.

Μια τέτοια αποτυχία θα είχε πολλές συνέπειες, πέρα ​​από την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου. Πιο συγκεκριμένα, τρία θέματα θα πρέπει στη συνέχεια να διευθετηθούν γρήγορα από τη Γαλλία και τη Γερμανία: το μέλλον των προγραμμάτων μάχης αρμάτων μάχης νέας γενιάς των δύο χωρών, αυτό του προγράμματος μάχης αεροσκαφών FCAS 6ης γενιάς, καθώς και το μέλλον της κοινής επιχείρησης KNDS .

Προς δύο ευρωπαϊκά προγράμματα μάχης αρμάτων μάχης επόμενης γενιάς;

Εάν το MGCS αποτύγχανε, η ανάγκη για ένα νέο άρμα μάχης για να αντικαταστήσει την πανοπλία που βρίσκεται σε υπηρεσία όπως αυτή Leopard 2, ο Challenger 3, ο Leclerc ή ο Ariete, θα παραμείνει. Η πιο πιθανή υπόθεση μέχρι σήμερα θα ήταν ότι στη συνέχεια θα την αντικαθιστούσαν δύο ευρωπαϊκά προγράμματα.

Ο Γάλλος διάδοχος της MGCS

Από τη γαλλική πλευρά, μπορούμε εύκολα να σκεφτούμε ότι το Παρίσι και η Ρώμη θα αναλάβουν από κοινού να αναπτύξουν ένα νέο άρμα μάχης. Πράγματι, σε αντίθεση με τη Γερμανία, μοιράζονται το ίδιο χρονοδιάγραμμα για την αντικατάσταση του Γάλλου Leclerc και του ιταλικού Ariete, έως το 2035.

Επιπλέον, οι στρατοί των δύο χωρών τείνουν να εκμεταλλεύονται παρόμοια δόγματα, ευνοώντας τους ελιγμούς και την κινητικότητα έναντι της δύναμης πυρός και των τεθωρακισμένων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσο το Leclerc όσο και το Ariete ήταν αισθητά ελαφρύτερα και πιο ευκίνητα από τα αντίστοιχα γερμανικά, βρετανικά ή αμερικανικά.

Το Βέλγιο θα ήταν επίσης ένας σημαντικός πιθανός εταίρος για ένα νέο γαλλικό τανκ σε συνεργασία, βάσει του προγράμματος CaMo που οδήγησε τις Βρυξέλλες να παραγγείλουν τις VBMR, EBRC και Caesar Mk2 για τη βελτιστοποίηση της διαλειτουργικότητας με τον Γαλλικό Στρατό. Σημειώστε, ωστόσο, ότι οι βελγικές αρχές δεν έχουν δηλώσει ότι σκοπεύουν να (επαν)εξοπλίσουν τους στρατούς τους με άρματα μάχης μέχρι σήμερα.

Άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα πιθανό γαλλο-ιταλικό πρόγραμμα μάχης μάχης νέας γενιάς. Έτσι, η Ισπανία, η οποία επενδύει μαζικά για να στηρίξει την ανάπτυξη της αμυντικής της βιομηχανίας, θα μπορούσε να δελεαστεί από την περιπέτεια, να λάβει μεγαλύτερη συμμετοχή από ό,τι στο γερμανικό πρόγραμμα.

Και η Ελλάδα θα μπορούσε να δει ενδιαφέρον για αυτό, ειδικά από τη στιγμή που το Παρίσι, όπως και η Ρώμη, διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με την Αθήνα, ιδιαίτερα σε θέματα άμυνας. Ομοίως, η Πορτογαλία, ακόμη και η Κροατία ή η Σερβία, θα έβρισκαν σίγουρα ανταπόκριση στις προσδοκίες τους.

Το Παρίσι θα μπορούσε επίσης να στραφεί σε μη ευρωπαίους εταίρους για να αναπτύξει το πρόγραμμά του, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος ή ακόμα και η Σαουδική Αραβία στη Μέση Ανατολή. Αυτό ισχύει επίσης για την Ινδία, η οποία γνωρίζουμε ότι θέλει να αναπτύξει έναν αντικαταστάτη για τον επιβλητικό στόλο των T-72, και η οποία επίσης ευνοεί τα ελαφρύτερα και πιο κινητά τεθωρακισμένα οχήματα.

Πράγματι, τα ινδικά τανκς πρέπει να μπορούν να επιχειρούν στο δύσκολο και απότομο έδαφος των οροπεδίων των Ιμαλαΐων που βλέπουν την Κίνα, καθώς και στις στέπες και τις κοιλάδες της Κεντρικής Ασίας που αντιμετωπίζουν το Πακιστάν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Νέο Δελχί επιβάλλει μια μάζα μάχης κάτω των 60 τόνων στην πρόσκληση υποβολής προσφορών για την αντικατάσταση των T-72.

Στην πραγματικότητα, το Παρίσι θα είχε, εάν χρειαζόταν, πολλές διαφορετικές επιλογές για να αναπτύξει ένα νέο πρόγραμμα βαρέων αρμάτων μάχης σε διεθνή συνεργασία, ίσως ακόμη πιο προσαρμοσμένο στις γαλλικές προσδοκίες τόσο από βιομηχανική όσο και από πολιτική άποψη.

Ο Γερμανός διάδοχος της MGCS

Όπως η Γαλλία, έτσι και η Γερμανία δεν θα είχε έλλειψη πιθανών εταίρων για να αναπτύξει έναν διάδοχο Leopard 2. Αναφερόμαστε ιδιαίτερα σε δηλωμένους πελάτες του Leopard 2A8 ή A7HU (Νορβηγία, Τσεχία, Ουγγαρία και Ιταλία), αλλά και σε άλλους εταίρους κοντά στο Βερολίνο, όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Φινλανδία, ακόμη και η Πολωνία.

Σε μια τέτοια υπόθεση, το νέο πρόγραμμα, με επικεφαλής το Βερολίνο, θα ανταποκρινόταν στις τρέχουσες προκλήσεις της γερμανικής βιομηχανίας, αυτές ακριβώς που σήμερα έχουν δημιουργήσει τις εσωτερικές εντάσεις που απειλούν τη γαλλογερμανική συνεργασία. Ειδικότερα, είναι πιθανό ότι θα στόχευε σε ένα πιο καθυστερημένο χρονοδιάγραμμα, γύρω στο 2045 ή ακόμα και το 2050, έτσι ώστε να ελευθερωθεί εμπορικός χώρος για Leopard 2A8, το KF51 Panther και το Leopard Το 2AX έρχεται σύντομα.

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο