Ανεφοδιασμός ενός τάνκερ αεροπλάνου KC-10 κατά την πτήση: η νέα πρόκληση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ

Μπορεί ένα αεροσκάφος δεξαμενόπλοιο να ανεφοδιαστεί με καύσιμα, κατά την πτήση, από άλλο αεροσκάφος που δεν είναι το ίδιο δεξαμενόπλοιο; Είναι αυτή η πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι ομάδες της αεροπορικής βάσης Travis, στην Καλιφόρνια, πραγματοποιώντας έναν αντίστροφο ανεφοδιασμό μεταξύ ενός KC-10 Extender και ενός C-5M Super Galaxy, για να αυξήσουν το εύρος των επιχειρησιακών επιλογών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ , ιδιαίτερα στον Ειρηνικό.

Γνωρίζουμε ότι εάν οι δυτικές αεροπορικές δυνάμεις ξεπερνούν τους πιθανούς αντιπάλους τους στον κόσμο, όπως η Ρωσία και η Κίνα, δεν οφείλεται τόσο στην αποτελεσματικότητα ή στις προηγμένες τεχνολογίες του στόλου των μαχητικών της, ούτε σε σχέση με ένα ψηφιακό πλεονέκτημα μερικές φορές σημαντικό σε ορισμένα θέατρα. Αυτό είναι πάνω από όλα συνέπεια ενός πολύ αποδοτικού και πυκνά εφοδιασμένου στόλου αεροσκαφών υποστήριξης, όπως τα αεροσκάφη ανεφοδιασμού κατά την πτήση.

Μόνο η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ κατέχει τα τρία τέταρτα των αεροσκαφών τάνκερ στον κόσμο και περισσότερο από το 50% των συσκευών έγκαιρης εναέριας προειδοποίησης, τα περίφημα Awacs. Το δυτικό μπλοκ, στο σύνολό του, εκμεταλλεύεται το 90% του παγκόσμιου στόλου σε αυτούς τους δύο τομείς.

Το τάνκερ αεροπλάνο, ένας πολύ αποτελεσματικός πολλαπλασιαστής δυνάμεων

Ωστόσο, κάθε μία από αυτές τις συσκευές αποτελεί έναν πολύ αποτελεσματικό πολλαπλασιαστή δύναμης όταν λειτουργεί. Έτσι, ένα Awacs καθιστά δυνατή τη βελτιστοποίηση της απόκρισης του στόλου μαχητικών που αναπτύσσεται σε έναν τομέα, την ανταπόκριση σε εναέριες απειλές και τον συντονισμό των αιτημάτων για υποστήριξη και χτυπήματα. Όπου χρειάζονται κανονικά 8 ή 12 μαχητικά αεροσκάφη, ένας στόλος 4 ή 6 αεροσκαφών, που συντονίζεται από ένα Awacs, παρέχει την ίδια κάλυψη περιοχής.

Το ίδιο ισχύει και για τα αεροσκάφη τάνκερ. Πράγματι, σε μια επιχειρησιακή αποστολή, ο «χρόνος στην περιοχή» ενός μαχητικού αεροσκάφους αντιπροσωπεύει τη διαφορά μεταξύ της αυτονομίας του και των ταξιδιών επιστροφής προς και από τη βάση των επιχειρήσεων του. Πολύ συχνά, ένας κυνηγός έχει μόνο λίγα λεπτά ή δεκάδες λεπτά, πάνω από τη ζώνη μάχης του, για να φέρει εις πέρας την αποστολή του, ακόμη και όταν βαρύνεται από επιβλητικά κάνιστρα.

Ο ανεφοδιασμός κατά την πτήση καθιστά δυνατή την αποφυγή αυτών των διαδρομών διέλευσης, γεγονός που αυξάνει σημαντικά τον χρόνο που ένα αεροσκάφος βρίσκεται στην περιοχή ή, εάν είναι απαραίτητο, του επιτρέπει να προχωρήσει πολύ περισσότερο. Έτσι, ένα αεροσκάφος ανεφοδιασμού στην περιοχή επιτρέπει σε 8 ή 12 μαχητικά αεροσκάφη να σώσουν ένα ταξίδι μετ' επιστροφής στη βάση (μεταβλητό ανάλογα με την απόσταση από τη βάση και τον τύπο του δεξαμενόπλοιου ανεφοδιασμού), για να διατηρήσουν την ίδια επιχειρησιακή στάση. Το φαινόμενο πολλαπλασιαστή δύναμης είναι αρκετά προφανές.

Ένας ακριβός στόλος για την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, αλλά ευάλωτος και στοχοποιημένος από τον αντίπαλο

Αν ο πολλαπλασιαστής δύναμης του Awacs και των αεροσκαφών τάνκερ είναι αδιαμφισβήτητος, είναι επίσης αναμφισβήτητος για όσους πρέπει να τον αντιταχθούν. Στην πραγματικότητα, αυτά τα αεροσκάφη έγιναν, από τις αρχές της δεκαετίας του 70, ο στόχος προτεραιότητας της αντίπαλης αεροπορίας μαχητικών αεροσκαφών, ιδιαίτερα των Σοβιετικών, που ανέπτυξαν τακτικές και όπλα για την εξάλειψη αυτών των αεροσκαφών, ή τουλάχιστον, την απόκρουσή τους πέρα ​​από τη ζώνη αποτελεσματικότητάς τους.

Έτσι πύραυλοι πολύ μεγάλου βεληνεκούς, όπως ο πύραυλος αέρος-αέρος 9M83 του S-300V (SA-12 Gladiator) με βεληνεκές 250 km, ή ο πύραυλος αέρος-αέρος R-37 με εμβέλεια 300 km, αναπτύχθηκαν από σοβιετικούς μηχανικούς τη δεκαετία του 70, για να τεθούν σε λειτουργία στη δεκαετία του 80. Ο στόχος εδώ ήταν να αναγκαστούν οι εργάτες του ΝΑΤΟ και τα Awac να λειτουργήσουν αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη γραμμή εμπλοκής, μειώνοντας περαιτέρω την αποτελεσματικότητά τους Δυτική μαχητική αεροπορία.

Πρέπει να σημειωθεί, από αυτή την άποψη, ότι οι Σοβιετικοί, στη συνέχεια Ρώσοι και Κινέζοι, εξακολουθούν να ευνοούν, σήμερα, τη χρήση βαρέων μαχητικών με μεγάλη αυτονομία, όπως τα αεροσκάφη της οικογένειας Flanker (Su-27/30/33/34 /35 και J-11/15/16), αντί να επενδύσει σε μεγάλο στόλο εναέριων δεξαμενόπλοιων ανεφοδιασμού. Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι έχουν γίνει προσπάθειες, ιδιαίτερα στην Κίνα, για την ενίσχυση του συνόλου του στόλου υποστήριξης τα τελευταία δέκα χρόνια, με την ανάπτυξη νέων Awacs και την έναρξη λειτουργίας του αεροσκάφους T-tanker 20U.

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο