Τις τελευταίες ημέρες, αρκετοί πολιτικοί ηγέτες από το ΝΑΤΟ, αλλά και από τη Φινλανδία, τη Γερμανία και την Πολωνία, κάνουν πολύ ανησυχητικές ομιλίες. Σύμφωνα με αυτούς, οι κίνδυνοι είναι πλέον σημαντικοί ότι η Ρωσία θα αποφασίσει να επιτεθεί σε μία από τις χώρες του ΝΑΤΟ εντός πέντε ετών, δηλαδή γύρω στο 2030.
Έκτοτε, οι απόψεις έχουν πολλαπλασιαστεί για το θέμα, στον Τύπο καθώς και στο Διαδίκτυο και στα ειδησεογραφικά κανάλια. Κάποιοι βλέπουν, στις δηλώσεις του Μπόρις Πιστόριους, έναν πολιτικό ελιγμό με εσωτερικό στόχο. Άλλοι το βλέπουν ως καταστροφολογία που δεν σχετίζεται με την πραγματικότητα, ιδιαίτερα όσον αφορά τη ρωσική στρατιωτική ισχύ. Οι τελευταίοι, τέλος, υποστηρίζουν την πραγματικότητα αυτής της ομιλίας.
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, είναι απαραίτητο να διατυπωθούν με σαφήνεια τα δεδομένα του προβλήματος, δηλαδή η πραγματικότητα για το ποια μπορεί να είναι η ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, αλλά και να αναλυθούν όλοι οι παράγοντες φθοράς, και οι πολιτικές δυνάμεις που τους κρύβουν. . Και όπως θα δούμε σε αυτό το άρθρο, για να παραφράσουμε ένα γνωστό status στο Facebook, είναι περίπλοκο!
περίληψη
Ποιο θα είναι το στρατιωτικό δυναμικό της Ρωσίας το 2030;
Το πρώτο ερώτημα, για την αξιολόγηση των κινδύνων ενός πολέμου στην Ευρώπη έως το 2030, είναι να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε το στρατιωτικό δυναμικό που θα έχει στην πραγματικότητα η Μόσχα αυτή τη στιγμή.
Για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο να έχουμε εξαιρετικές πηγές, συχνά πέρα από τις δυνατότητες των σχολιαστών, αν όχι απαραίτητα υπηρεσίες πληροφοριών, αλλά και μια καλή δόση μαντικών δυνάμεων. Πράγματι, αυτό το μελλοντικό δυναμικό βασίζεται σε τέσσερις παράγοντες, ο καθένας τόσο αβέβαιος όσο ο άλλος.
Ένα πολύ αβέβαιο σημείο προέλευσης και χρονοδιάγραμμα
Το πρώτο δεν είναι άλλο από το σημείο προέλευσής του, ποιες είναι δηλαδή οι στρατιωτικές δυνάμεις που έχει στην πραγματικότητα σήμερα στη διάθεσή του το ρωσικό γενικό επιτελείο. Αυτή η ερώτηση από μόνη της είναι μια πρόκληση. Οι πληροφορίες σχετικά με τις ρωσικές απώλειες, σε άνδρες και εξοπλισμό, είναι τις περισσότερες φορές πολύ μεταβλητές ανάλογα με τις πηγές, και η αξιόπιστη διαπίστωση της πραγματικότητας του επιχειρησιακού συστήματος της Μόσχας είναι ακόμη περισσότερο.
Εάν η φύση του σημείου προέλευσης είναι αβέβαιη, ο χρόνος του είναι εξίσου αβέβαιος. Πράγματι, κανείς σήμερα δεν είναι σε θέση να προβλέψει πότε θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ούτε τις παραμέτρους αυτής της πιθανής ειρήνης.
Προφανώς, μεταξύ μιας νικηφόρας Ρωσίας από τη μια, μιας Ουκρανίας που κατάφερε να απελευθερώσει ολόκληρη την επικράτειά της, από την άλλη, και της πιθανής υπόθεσης κορεατοποίησης του ουκρανικού θεάτρου, οι συνέπειες στο στρατιωτικό δυναμικό των ρωσικών στρατών μπορεί να είναι ριζικές. διαφορετικός.
Έτσι, μια ρωσική ήττα θα οδηγούσε πιθανώς σε σημαντικές εσωτερικές πολιτικές αναταραχές στη χώρα, με το μερίδιο των δυσκολιών στην ανοικοδόμηση ενός αποτελεσματικού στρατιωτικού εργαλείου.
Μια νίκη της Μόσχας, αντίθετα, θα έδινε στο Κρεμλίνο παγιωμένη εξουσία σε ένα έδαφος και έναν πληθυσμό που θα έχουν επεκταθεί σημαντικά και θα ενίσχυε την εμπιστοσύνη των αρχών στη στρατιωτική ισχύ.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
Οι χώρες της ΕΕ έχουν περίπου 450 εκατομμύρια κατοίκους ενώ η Ρωσία έχει μόνο 140.
Η δημογραφική ισορροπία δυνάμεων καθιστά μια επίθεση του ΝΑΤΟ από τη Ρωσία εντελώς αυτοκτονική.
Και ποιος μπορεί να πιστέψει ότι η Ρωσία θα εισβάλει σε χώρες του ΝΑΤΟ όταν δεν είναι σε θέση να πάρει τον απόλυτο έλεγχο της Ουκρανίας;
Αισθανόμαστε το βάρος των λόμπι από τη βιομηχανία όπλων που, θέτοντας τη ρωσική απειλή, θα ήθελαν να τους δίνονται τεράστιες παραγγελίες για το μέγιστο όφελος.
Υποθέτοντας ότι οι Ευρωπαίοι καταφέρνουν να κινητοποιηθούν όπως και οι Ρώσοι, υποθέτοντας ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες δεσμεύονται, υποθέτοντας ότι οι ευρωπαϊκές χώρες αποφασίζουν να στείλουν όλους τους πόρους τους, υποθέτοντας... Αυτός ο δείκτης δεν μπορεί να αγνοηθεί, αλλά απέχει πολύ από το είναι αποτελεσματική από μόνη της. Το Ισραήλ νίκησε την Αίγυπτο και τους συμμάχους της, 15 φορές πιο πολυπληθή, δύο φορές σε επτά χρόνια, και πήρε ολόκληρο το Σινά από την Αίγυπτο και το Γκολάν από τη Συρία. Στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, το Βέλγιο και η Ολλανδία είχαν διπλάσιο πληθυσμό από τη Γερμανία. Η Ρωσία ήταν πέντε φορές πιο πυκνοκατοικημένη από τη Γερμανία κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Καλημέρα,
από την πλευρά μου πιστεύω ότι η ασφάλειά μας εξαρτάται από εμάς και δεν βασιζόμαστε πάντα στους Αμερικανούς! Δεν μου αρέσει ο Τραμπ, αλλά συμφωνώ μαζί του, δεν εξαρτάται από τους Αμερικανούς να πληρώσουν για τους Ευρωπαίους.
ας βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας με το να παραπονιόμαστε και να μαλώνουμε πάντα όπως στην αυλή του σχολείου.
Η άμυνα μας ανήκει σε εμάς και μην ξεχνάτε ότι ο στρατός μας είναι σαν την ασφάλεια, πάντα κοστίζει πάρα πολύ όταν δεν τον χρησιμοποιούμε.
καλη σκεψη και καλησπέρα
Ο Τραμπ είναι μια πνευματική απάτη. Η ευρωπαϊκή άμυνα μέσω του ΝΑΤΟ φέρνει δισεκατομμύρια στις ΗΠΑ κάθε χρόνο σε βιομηχανικές επιχειρήσεις.
Είναι πολύ απλό, εκτός από τη Γαλλία και μερικά μέρη στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία, όλα είναι αμερικάνικα.
Το Trump nee ενθουσιάζει μόνο το κάτω μέρος του μετώπου για να υπάρχει (μπλα μπλα ξένος κίνδυνος κλπ)
Εν ολίγοις, εάν το vis pacem para bellum παραμένει η βάση. Αυτό είναι κοινή λογική, αλλά δεδομένων των διαφόρων πολιτικών παραλλαγών στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, θα μπορέσουμε να ενοποιήσουμε μια στρατηγική και να προχωρήσουμε στην εφαρμογή μιας επιχειρησιακής πολιτικής, τίποτα δεν είναι λιγότερο σίγουρο. Αυτό μας αναγκάζει να αναπτύξουμε μια δαπανηρή αλλά ασφαλέστερη αντιτυχαία στρατηγική με τις λίγες χώρες που συμφωνούν να το κάνουν. Κανονικά δεν εισβάλλουμε σε χώρες του ΝΑΤΟ αλλά επιχειρούμε ένα πλήγμα εναντίον μιας από τις χώρες της Βαλτικής, δεν έχουμε την πολυτέλεια να το αποκλείσουμε. Ειδικά από τη στιγμή που το αποτέλεσμα της τρέχουσας σύγκρουσης δεν έχει καταγραφεί και αν (δεν θα έπρεπε να το ευχόμαστε) η Ουκρανία κατέρρεε, η γεωστρατηγική κατάσταση δεν θα ήταν η ίδια. Αυτή τη στιγμή, είτε στη Ρωσία είτε στις ΗΠΑ, βρισκόμαστε σε προεκλογική φάση, οπότε θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε ότι τα λόγια της στιγμής δεν θα είναι αυτά που θα ακούσουμε στο τέλος της χρονιάς όπου θα κυριαρχεί ο ρεαλισμός. . Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστώ τη Méta Défense για όλη αυτή τη δουλειά (ένας νέος συνδρομητής).