Η πιθανή αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία, την οποία ανέφερε ο Εμανουέλ Μακρόν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του Παρισιού στις 26 Φεβρουαρίου, συνεχίζει να προκαλεί πολυάριθμες αντιδράσεις, στη Γαλλία, στην Ευρώπη και όχι μόνο. Ωστόσο, πέρα από το να πυροδοτήσει μια δυναμική υπέρ της ανάδυσης μιας πιο ενωμένης, πιο αποφασιστικής και ισχυρότερης Ευρώπης, για να υποστηρίξει την Ουκρανία, αυτή η πρόταση μετατράπηκε σε αντίδραση κατά του Γάλλου προέδρου.
Πράγματι, όχι μόνο η υπόθεση επικρίνεται έντονα από την αντιπολίτευση στη Γαλλία, αλλά κατάφερε να δημιουργήσει μια πραγματική συναίνεση στην Ευρώπη και ακόμη και στο ΝΑΤΟ, αλλά και εναντίον της. Όσο για τους Ρώσους, χωρίς ιδιαίτερη έκπληξη, απολαμβάνουν την καταστροφή, όχι χωρίς να γελοιοποιούν τη στάση της Γαλλίας.
περίληψη
Προφανής έλλειψη αξιοπιστίας για τη Γαλλία στην Ευρώπη σε θέματα Άμυνας
Είναι δυνατόν να συζητάμε για ώρες επί της ουσίας ή όχι την υπόθεση που αναφέρει ο Γάλλος αρχηγός του κράτους. Ωστόσο, αυτό το επεισόδιο δείχνει, πάνω από όλα, το Η σκληρή έλλειψη αξιοπιστίας της Γαλλίας σχετικά με αυτά τα γεωστρατηγικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, και ειδικότερα του τεράστιου χάσματος που υπάρχει σήμερα, μεταξύ των φιλοδοξιών που εκφράζει η Γαλλία σε αυτόν τον τομέα και των μέσων που πραγματικά διαθέτει ο στρατός της.
Το αδύναμο βάρος της Γαλλίας σε γεωστρατηγικά θέματα
Αρκετοί ιστορικοί παράγοντες, άλλοι αποδεδειγμένοι, άλλοι μερικές φορές φαντασιωμένοι, τείνουν να διαβρώσουν το αξιοπιστία της γαλλικής λέξης για την άμυνα στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια γεωπολιτική σκηνή. Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι και οι ηγέτες τους έχουν δεσμευτεί, εδώ και πολλές δεκαετίες, να ακολουθούν σχεδόν στα τυφλά κατευθυντήριες γραμμές των Ηνωμένων Πολιτειών σε αυτήν την περιοχή, ενώ στηρίζεται στην Ουάσιγκτον και τους πολύ ισχυρούς στρατούς της για την ασφάλειά τους.
Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, είτε στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας, αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες, με ένα Κογκρέσο που εξακολουθεί να μπλοκάρει ένα πακέτο βοήθειας για την Ουκρανία που είναι πλέον ζωτικής σημασίας, και έναν Ντόναλντ που θα κερδίσει χωρίς έκπληξη τις προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών, και το οποίο γίνεται το φαβορί στις δημοσκοπήσεις, για τις εκλογές του Νοεμβρίου, είχε, όπως φάνηκε, συγκλόνισε τους Ευρωπαίους στις βεβαιότητές τους, σε σημείο που προέκυψαν νέοι λόγοι στη Χάγη, τη Ρώμη, τη Βαρσοβία ακόμη και το Βερολίνο.
Επίσης, πιθανότατα πιστεύει ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτή τη φαινομενική εξέλιξη των ευρωπαίων ηγετών, ότι ο Εμμανουέλ Μακρόν επιχείρησε αυτό που τώρα μοιάζει όλο και περισσότερο μια μπλόφα, παρουσιάζοντας την επέμβαση των ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία ως υπόθεση εργασίας, ενώ σίγουρα είχε αναφερθεί μόνο εν συντομία, χωρίς έμφαση και χωρίς την παραμικρή υποστήριξη, κατά τη διάρκεια της διάσκεψης.
Η αδυναμία των γαλλικών στρατών στον συμβατικό τομέα εμποδίζει τις φιλοδοξίες του Παρισιού για την ανάδειξη ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας.
Είναι καλό, σε αυτό το πλαίσιο, η αδυναμία των γαλλικών στρατών, ιδιαίτερα όσον αφορά τη συμβατική συμμετρική μάχη υψηλής έντασης, η οποία κάνει τον γαλλικό λόγο να χάσει την αξιοπιστία του, όταν το Παρίσι συζητά την πιθανή αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία ή τάσσεται υπέρ της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας.
Πράγματι, προφανώς, οι Ευρωπαίοι δεν θεωρούν τους εαυτούς τους έτοιμους να το κάνουν αντιμετωπίσει τη Ρωσία, χωρίς την πρωτοβουλία να προέρχεται από την Ουάσιγκτον, και κάτω προστασία του αμερικανικού στρατού και της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Δυστυχώς, σε αυτόν τον τομέα, οι γαλλικοί στρατοί απέχουν πολύ προτείνουν μια εναλλακτική αρκετά αξιόπιστη για τη Βαρσοβία, το Βίλνιους ή το Βουκουρέστι, ώστε να προκαλέσει ανατριχίλα προς αυτή την κατεύθυνση.
Γαλλία εναντίον Ρωσίας: μια πιθανή ισορροπία δυνάμεων πολύ λιγότερο εντυπωσιακή από ό,τι φαίνεται
Στο μυαλό σχεδόν όλων των Ευρωπαίων, ακόμη και στον κόσμο, η Γαλλία δεν μπορεί, στην πραγματικότητα, να αντιπροσωπεύει, από μόνη της, έναν αξιόπιστο πιθανό αντίπαλο. αποτρέπει τη Μόσχα σε στρατηγικούς τομείς.
Η μέση στρατιωτική ισορροπία δυνάμεων 7 προς 1 υπέρ των ρωσικών στρατών
Πράγματι, με 2 πυρηνικές κεφαλές, 3000 τανκς, 1200 μαχητικά αεροπλάνα, περίπου πενήντα υποβρύχια και μια ένοπλη δύναμη 1,3 εκατομμύρια άνδρες, οι ρωσικοί στρατοί ξεπερνούν πολύ τους 350 κεφάλια, 200 άρματα μάχης, 225 μαχητικά αεροσκάφη, 10 υποβρύχια 210 άνδρες των γαλλικών στρατών, σε μέση αναλογία 1 έως 7.
Όσον αφορά το αναχαίτιση, να θυμίσουμε ότι τα 4 υποβρύχια πυρηνικών βαλλιστικών πυραύλων και οι 2 μοίρες του Rafale Β πυρηνικά όπλα των γαλλικών στρατηγικών δυνάμεων, έχουν σε μεγάλο βαθμό το αρκετή δύναμη για να καταστρέψει όλη τη Ρωσία, ενώ δύσκολα είναι χρήσιμο για τη Μόσχα να μπορεί να καταστρέψει τη Γαλλία περισσότερες από 15 φορές.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
Καλημέρα,
Είμαι μεγάλος θαυμαστής της ανάρτησής σου.
Κατανοώ απόλυτα την ανάγκη να ενισχυθεί εκ νέου, η έλλειψη οράματος για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά το να εμπλακώ στο ευρωπαϊκό δικαστήριο για να κατηγορήσω αυτόν τον πρόεδρο που ευτυχώς κυβέρνησε, ίσως όχι αρκετά ισχυρός, το βρίσκω λίγο εύκολο.
Το να πιστεύουμε ότι, αν ήμασταν πιο δυνατοί, οι άλλες χώρες θα μας είχαν στηρίξει, είναι να ξεχάσουμε αυτό το ευρωπαϊκό αντανακλαστικό μόλις η Γαλλία αποκτήσει λίγη σημασία. Επιπλέον, αυτή η αντίδραση από τις ευρωπαϊκές χώρες δείχνει περισσότερο φόβο παρά μια πραγματική ανάλυση των επιπτώσεων αυτής της δήλωσης.
Η υπόθεση ότι θα μπορούσαν να αναπτυχθούν χερσαία στρατεύματα απλώς προειδοποιεί τη Ρωσία και αφήνει αμφιβολίες. Αυτό το όπλο χρησιμοποιούσε η Ρωσία. και ειλικρινά τι μπορεί να κάνει η Ρωσία στη Γαλλία, η πυρηνική ενέργεια είναι αυτοκαταστροφή και όσο για τον συμβατικό στρατό, ο δρόμος για το Παρίσι περνά από το ΝΑΤΟ. Απλώς το να στείλει τη Ρωσία πίσω στην αδυναμία της απέναντι στην Ουκρανία, η Γαλλία είναι ένα άλλο κομμάτι…
Όλες αυτές οι ευρωπαϊκές χώρες, αν ο Τραμπ μας αφήσει, μόνους μπροστά στη Ρωσία, σε ποιον να υπολογίζουν για την πυρηνική τους ομπρέλα;
Πόσο κόστισε αυτή η πυρηνική ομπρέλα τα τελευταία 60 χρόνια;
Ποιος ήταν ο οραματιστής;
Φυσικά θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα.
Για 60 χρόνια, αυτές οι ευρωπαϊκές χώρες πάντα ελαχιστοποιούσαν και επέκριναν την πυρηνική μας δύναμη. Υπερβολικά επιθετικοί, πολεμοχαρείς άνθρωποι, ηττημένοι, εκδικητές.
Αυτό για να κουλουριαστεί στην ιερή προστασία των ΗΠΑ και να εξαρτηθεί από το ρωσικό αέριο.
Οπότε ναι, δεν κάναμε αρκετά, αλλά δεν βοηθήσαμε.
Και είναι δύσκολο να εντυπωσιάσουμε, κάτι που δεν μπορούμε να πούμε για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Μην ξεχνάτε ποτέ ότι το να αυτομαστιγώνουμε σημαίνει να δίνουμε βαρύτητα σε αυτούς που θέλουν να είμαστε πιο αδύναμοι.
Και δεν μας δυναμώνει ποτέ.
πρέπει φυσικά να κάνουμε αυτοκριτική αλλά δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το σκάφος.
Δεν νομίζω ότι ο στόχος του άρθρου ήταν να αυτομαστιγωθεί αλλά μάλλον να πιέσει την κυβέρνηση να κάνει περισσότερα.
Αλλά αυτός ο τίτλος: Προφανής έλλειψη αξιοπιστίας της Γαλλίας στην Ευρώπη σε θέματα Άμυνας.
Ομολογώ ότι είναι δύσκολο να το καταπιούμε, αυτό που μας προσφέρει η Ευρώπη στους Γάλλους:
Επένδυση σε συμβατική ή πυρηνική αποτροπή = 0
Χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες, αξιοπιστία = 0
Ας κρίνουμε τους εαυτούς μας ως Γάλλοι, ότι δεν συμφωνούμε απόλυτα.
Ειλικρινά, η γνώμη άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αν θέλουν να πάρουν λίγο αλάτι, είναι πιο εύκολη από το να προτείνουν μια πραγματική εξέλιξη προς μια ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη...και δυστυχώς για αυτές, ναι, η Γαλλία θα είναι ο πυλώνας. Και αυτό είναι το τρίψιμο…
ps:
Τώρα αν σε 6 μήνες η Ρωσία σπάσει το μέτωπο και υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης, είμαστε σίγουροι ότι οι Γάλλοι, οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί βλέπουν ότι το ΝΑΤΟ θα παραμείνει σε απόσταση αναπνοής.
Με εκτίμηση και πιστή δική σας
Σας ευχαριστώ για το σχόλιο. Δεν θα σας αντικρούσω για τον τρόπο με τον οποίο οι Ευρωπαίοι έχουν έναν ορισμένο σπλαχνικό φόβο. Τώρα η κατάσταση είναι αυτή που είναι. Μπορούμε να το μετανιώσουμε, αλλά είναι αδύνατο να το αλλάξουμε, τουλάχιστον όχι εντός της προθεσμίας. Ακόμη και με άφθονο χρόνο, φοβάμαι ότι αυτό είναι απλώς εκτός πεδίου εφαρμογής. Δεν πρόκειται για διανομή καλών και κακών σημείων, απλώς για διατύπωση μιας παρατήρησης: οι φιλοδοξίες από τη μια πλευρά, οι προσδοκίες των Ευρωπαίων σχετικά με τη δύναμη των ευρωπαϊκών στρατών από την άλλη, δεν ευθυγραμμίζονται.
Τούτου λεχθέντος, και γνωρίζοντας ότι είναι απαραίτητο για τους Ευρωπαίους να προσαρμοστούν στην ταχέως μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, η μόνη λύση θα ήταν να προσφέρουμε στους Ευρωπαίους μια πιθανή εναλλακτική, έστω και μερική, έναντι της προστασίας των ΗΠΑ. Και σήμερα, οι γαλλικοί στρατοί απέχουν πολύ από το να μπορέσουν να το πετύχουν αυτό.
Εξ ου και το άρθρο. Γιατί το να ανακοινώνεις φιλοδοξίες, χωρίς να δίνεις στον εαυτό σου τα μέσα, σε ένα πλαίσιο σαν αυτό, προφανώς πήγαινε κατευθείαν στον τοίχο.
Τώρα, εάν ο πρόεδρος θέλει πραγματικά να δώσει ουσία σε αυτή την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία, εναπόκειται σε αυτόν να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, έστω και σιωπηρές, των Ευρωπαίων, και επομένως να παράσχει στη Γαλλία έναν πολύ πιο σημαντικό στρατό.
Καλημέρα,
ναι, ως συνήθως, μας αντιμετωπίζουν σαν να πηγαίνουμε στον πόλεμο, αλλά το έχουμε συνηθίσει. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα κάνουμε τίποτα με τη Γερμανία, η οποία θα συνεχίσει να εμποδίζει όλες τις γαλλικές πρωτοβουλίες, όποιες κι αν είναι αυτές. Δεν μιλάω καν για τα προγράμματα Scaf και MGCS, που κατά τη γνώμη μου θα καταλήξουν όπως και τα υπόλοιπα στον σκουπιδοτενεκέ της γαλλογερμανικής συνεργασίας. Ας λανσάρουμε τώρα το EMBT, δεν χρειαζόμασταν τους Γερμανούς για να φτιάξουν το Leclerc, εκτός ίσως από το κιβώτιο ταχυτήτων, αλλά αν κάνουμε υβριδικό δεν θα χρειαστεί! όταν στο σκαρί ας συγκεντρώσουμε τα μέσα στο rafale 5 και το περιβάλλον του και θα είναι ήδη καλό. θα μπορεί να προσγειωθεί στο Grand Charles, χωρίς να χρειάζεται διάδοχο 75000 τόνων. αν έχουμε drones που είναι κρυφά και έρχονται σε επαφή, ποια είναι η ανάγκη για μια σκαλίτσα αφού μπορεί να μείνει μακριά από πιθανό κίνδυνο. θέλοντας να κάνουμε ριψοκίνδυνες συνεργασίες σπαταλάμε τον χρόνο μας, τις δεξιότητές μας και θέτουμε τους εαυτούς μας ως συνήθως στο έλεος των Γερμανών που δεν είναι πλέον ικανοί να βάλουν ένα τάγμα τανκς online ή να στείλουν μια φρεγάτα με βλήματα που λειτουργούν (ευτυχώς για τον Αμερικανοί γιατί με συμμάχους σαν αυτούς, δεν χρειάζονται εχθροί).
Όσο για τις νέες μας γενιές που θέλουν ειρήνη και κυρίως να μην κινητοποιηθούν για την πατρίδα τους, τη μέρα που θα έρθει ο Πούτιν να τους κλωτσήσει... δεν θα τους ρωτήσει αν συμφωνούν, αλλά θα αργήσει λίγο.
Νομίζω ότι οι Γάλλοι και οι Ευρωπαίοι γενικά θα πρέπει να φύγουν από τη ζώνη άνεσής τους και να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα. Όλοι θέλουμε ειρήνη, αλλά πρέπει να κάνουμε το εγώ για κάποιους ανθρώπους, ώστε να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να έρθουν να μας σκοτώσουν….
Καλημέρα σε όλους