περίληψη
Αυτό το άρθρο σας φέρνει η CERBAIR, ο Ευρωπαίος ειδικός στις λύσεις κατά των drones.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνουν στη μάχη drones αυτοκτονίας του ναυτικού.
Ήδη κατά τη διάρκεια της βύθιση του Μόσχας ή επίθεση σε μικρά σκάφη με εναέρια drones, τα drones απέδειξαν την απειλή που αποτελούσαν για τις ναυτικές μονάδες. Τα ναυτικά drones αυτοκτονίας είναι μια από τις καινοτομίες του πολέμου στην Ουκρανία.
Λόγω της έλλειψης ναυτικού, οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν μαζικά τηλεχειριζόμενα ναυτικά drones αυτοκτονίας για να επιτεθούν στα πλοία του αντίπαλου ναυτικού και να επιτεθούν σε κρίσιμες υποδομές όπως η γέφυρα της Κριμαίας.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα αυτών των όπλων παρέμειναν σχετικά μέτρια. Τα καλύτερα αποτελέσματα επιτεύχθηκαν εναντίον πλοίων στην αποβάθρα, αλλά οι επιθέσεις στη θάλασσα είχαν πιο μικτά αποτελέσματα. Το πυροβολικό μικρού διαμετρήματος των στρατιωτικών πλοίων κατάφερε να καταστρέψει την πλειοψηφία των drones πριν φτάσουν σε αυτά.
Ωστόσο, μερικά πλοία υπέστησαν ζημιές αναγκάζοντάς τα να υποβληθούν σε επισκευές για πολλές εβδομάδες. Αυτό από μόνο του είναι ήδη μια νίκη αφού στερεί από τον αντίπαλο κάποια από τα πλοία του, έστω και προσωρινά.
Ωστόσο, με αρκετούς μήνες εμπειρίας στη χρήση αυτού του τύπου drone, οι Ουκρανοί φαίνεται να έχουν εξελίξει τις τακτικές τους εστιάζοντας σε επιθέσεις κορεσμού προς όλες τις κατευθύνσεις.
Αυτό έπαθε, την 1η Φεβρουαρίου 2024, η κορβέτα πυραύλων Ivanovets3. Στην επίθεση φαίνεται να ενεπλάκησαν περίπου δέκα ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη όπως τα Mamay, Magura V5 και/ή SEABABY που επιτέθηκαν στο πλοίο από όλες τις πλευρές. Αυτή η τακτική ανανεώθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2024 εναντίον του πλοίου αποβίβασης δεξαμενής Caesar Kunikov, και πάλι με επιτυχία από βυθίστηκε και το πλοίο.
Εάν σήμερα είναι το ρωσικό ναυτικό που πρέπει να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή, όλα τα ναυτικά πρέπει να προετοιμαστούν γι' αυτήν και μια προσεκτική παρατήρηση των γεγονότων μας επιτρέπει να αντιληφθούμε κάποιες οδούς για προβληματισμό.
Ο Ταραντούλος αμύνεται
Η κορβέτα Ivanovets ανήκει στην κατηγορία Tarantul III. Είναι οπλισμένο, ως κύριος οπλισμός, με 4 πυραύλους P-270 Moskit (SS-N-22 SUNBURN στον κώδικα ΝΑΤΟ) που είναι μεγάλοι υπερηχικοί αντιπλοϊκοί πύραυλοι (4,2 τόνοι και ταχύτητα 2800 km/h) «μέγιστο βεληνεκές των 250 χλμ.
Αυτές οι γρήγορες κορβέτες σχεδιάστηκαν για να χτυπήσουν στρατιωτικά πλοία του ΝΑΤΟ που πλησίαζαν τις ακτές της Σοβιετικής Ένωσης χρησιμοποιώντας μια τεχνική παρενόχλησης. Δεν σχεδιάστηκαν για να έχουν μεγάλη αυτονομία στη θάλασσα ούτε για να πρέπει να τολμήσουν μακριά από την ακτή. έπρεπε απλώς να βγουν γρήγορα, να εκτοξεύσουν τους πυραύλους τους στα εχθρικά πλοία και να επιστρέψουν στο λιμάνι αμέσως μετά.
Αυτό εξηγεί γιατί πρόκειται για σχετικά ελαφριά πλοία, περίπου 500 τόνων, που έχουν ως πρόσθετο οπλισμό μόνο ένα πυροβόλο AK-176 των 76 mm και δύο πυροβόλα CIWS (Close-In Weapon System) AK-630 των 30 mm. Η αντιαεροπορική προστασία περιορίζεται στη μεταφορά συστημάτων εδάφους/αέρος πολύ μικρής εμβέλειας (MANPAD).
Επίπεδο ανίχνευσης, χωρίς έκπληξη, το πλοίο είναι κυρίως εξοπλισμένο με ένα ραντάρ που επιτρέπει τον προσδιορισμό πυραύλων κατά πλοίων και την καθοδήγησή τους προς τους στόχους τους (34 K1 Monolit ή Band Stand στον κώδικα ΝΑΤΟ). Διαθέτει επίσης ραντάρ επιτήρησης επιφανείας και χειριστήρια πυρός για τα πυροβόλα του.
Όλος ο εξοπλισμός είναι παλαιότερης γενιάς και χρονολογείται από τη δεκαετία του 1970. Η κορβέτα Ivanovets φαινόταν να έχει καταφύγει στη λίμνη Donuzlav, βόρεια της Σεβαστούπολης.
Κτίρια αυτού του τύπου δεν είναι πολύ χρήσιμα στον τρέχοντα πόλεμο και ως εκ τούτου οι Ρώσοι επιδιώκουν να τα προστατέψουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Το βίντεο δείχνει ξεκάθαρα ότι η κορβέτα εντόπισε τις απειλές από τότε που εκτοξεύει τα δύο πυροβόλα AK-2 κατά των drones.
Μπορούμε να δούμε καθαρά τα πυροβόλα προσανατολισμένα στην πλευρά του λιμανιού του πλοίου, ενώ, την ίδια στιγμή, ένας άλλος επιτιθέμενος πλησιάζει στο πίσω δεξιό μέρος και το χτυπά, καταστρέφοντας έτσι την πρόωσή του ακινητοποιώντας το σκάφος.
Ένα νέο drone έρχεται να το ακουμπήσει για άλλη μια φορά στην πρύμνη και μετά παρατηρούμε ότι τα κανόνια δεν πυροβολούν πλέον και ότι τα ραντάρ δεν περιστρέφονται πια. Οι ζημιές που υπέστησαν τα μηχανήματα προκάλεσαν αναμφίβολα γενική διακοπή ρεύματος. Στη συνέχεια, τουλάχιστον δύο άλλα drones θα χτυπήσουν το πλοίο στην πλευρά του λιμανιού του και θα το τελειώσουν ενώ οι υπόλοιπες κάμερες μαγνητοσκοπούν τις τελευταίες στιγμές της αγωνίας του.
Το βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα από τις ουκρανικές αρχές είναι μόνο ένα μοντάζ διάρκειας ενάμιση λεπτού και δεν αντικατοπτρίζει την πλήρη διάρκεια της επίθεσης, η οποία πιθανότατα διήρκεσε αρκετά λεπτά.
Δεν είναι σαφές εάν η κορβέτα κατάφερε να καταστρέψει κάποιο από αυτά τα drones. Είναι πιθανό, οι Ρώσοι να έχουν ήδη κυκλοφορήσει βίντεο που δείχνουν ναυτικά drones να καταστρέφονται από αυτά τα ίδια κανόνια, αλλά είναι προφανές ότι η κορβέτα δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τόσες πολλές απειλές ταυτόχρονα.
Εάν τα ρωσικά πλοία είναι γενικά καλά εξοπλισμένα με πυροβολικό στενής άμυνας, ο κορεσμός καθιστά πάντα δυνατή την υπέρβαση των αμυντικών δυνατοτήτων.
Η επίθεση στο πλοίο προσγείωσης είναι λιγότερο απεικονισμένη, ωστόσο τα βίντεο που κυκλοφόρησαν δείχνουν ότι τα πυροβόλα CIWS AK-630 του πλοίου ανταπάντησαν επίσης πυρά εναντίον των ναυτικών drones, τρία από τα οποία φέρεται να καταστράφηκαν.
Προστασία λιμένων και υποδομών
Πολύ γρήγορα, οι Ρώσοι έστησαν, στην είσοδο του λιμανιού της Σεβαστούπολης, πλωτούς βραχίονες που προστατεύονται από ελαφρύ πυροβολικό υπεύθυνο για την καταστροφή οποιουδήποτε ναυτικού drone που προσπαθούσε να εισέλθει εκεί.
Επιπλέον, πραγματοποιούνται αναγνωριστικές πτήσεις, με ελικόπτερα ή αεροπλάνα θαλάσσιας επιτήρησης, προκειμένου να εντοπιστεί και, αν είναι δυνατόν, να καταστραφεί κάθε ναυτικό drone που πλησιάζει στο λιμάνι. Αυτή ήταν μια ευκαιρία να δώσω πίσω έναν ρόλοntic υδροπλάνα Be-12 που βρίσκουν εδώ τη χρησιμότητά τους για την ενίσχυση των μέσων επιτήρησης.
Δούλεψε αρκετά καλά. Το λιμάνι της Σεβαστούπολης γλίτωσε από αυτό το είδος επιδρομής, που ανάγκασε τους Ουκρανούς να καταφύγουν περισσότερο σε πυραύλους κρουζ και εναέρια drones για να επιτεθούν σε αυτό το λιμάνι. Ομοίως, οι ρωσικές αρχές έχουν επανειλημμένα ανακοινώσει ότι οι εναέριες περιπολίες έχουν εντοπίσει και καταστρέψει πολλά ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πλησιάζουν στην Κριμαία.
Στη συνέχεια, οι Ουκρανοί προσπάθησαν να χτυπήσουν τις ναυτικές μονάδες που ήταν ελλιμενισμένες σε ένα απροστάτευτο λιμάνι και έτσι στις 4 Αυγούστου 2023, ένα πλοίο προσγείωσης υπέστη ζημιά από ναυτικό drone στο το λιμάνι του Νοβοροσίσκ.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι προστασίες τέθηκαν σε εφαρμογή γρήγορα, επειδή αυτή ήταν η μόνη επιχείρηση που διεξήχθη εναντίον αυτού του στρατιωτικού λιμανιού, παρόλο που χρησιμεύει ως καταφύγιο για πολλές μονάδες που στάθμευαν προηγουμένως στην Κριμαία.
Αυτός ο ίδιος τύπος προστασίας τοποθετήθηκε στη γέφυρα του Κερτς. Γινόμαστε μάρτυρες μιας μικρής αναδρομής όταν τα λιμάνια προστατεύονταν από ανθυποβρυχιακά δίχτυα από τα οποία εμπνέονται αυτά τα πλωτά μπουμ.
Προστασία πλοίων στη θάλασσα
Πυροβολικό:
Πλοία του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού έχουν ήδη αποτρέψει αρκετές επιθέσεις επιφανειακών drone στη θάλασσα χρησιμοποιώντας το πυροβολικό τους. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν πάντα 100%, ορισμένα πλοία υπέστησαν ζημιές και πάνω απ 'όλα, αντιμετώπισαν μια επίθεση κορεσμού, όπως η κορβέτα Ivanovets και το πλοίο αποβίβασης δεξαμενής Caesar Kunikov, το πυροβολικό επί του σκάφους δεν ήταν αρκετό.
Βασικά, αυτός ο τρόπος λειτουργίας πρέπει να ανησυχεί όλα τα ναυτικά του κόσμου, γιατί αυτή τη στιγμή, κανένα στρατιωτικό πλοίο καμίας χώρας δεν είναι προετοιμασμένο για τέτοιου είδους απειλές. Είναι ακόμη χειρότερο για τα πλοία που δεν είναι εξοπλισμένα με συστήματα CIWS ή πυροβόλα μικρού διαμετρήματος τα οποία στη συνέχεια δεν έχουν μέσα να αμυνθούν, ακόμη και έναντι ενός ή δύο drones αυτοκτονίας.
Αυτός είναι ένας ιδιαίτερα οξύς κίνδυνος, τόσο για τα πλοία υποστήριξης, τα οποία είναι από τη φύση τους ανεπαρκώς οπλισμένα, όσο και για τα πολιτικά πλοία. Ενώ η πρόσκρουση ενός ή δύο drones αυτοκτονίας είναι απίθανο να οδηγήσει σε πλήρη βύθιση, εκτός από πολύ μικρές μονάδες, αυτό προκαλεί ζημιά που θέτει την πληγείσα ναυτική μονάδα εκτός λειτουργίας για τουλάχιστον πολλές εβδομάδες.
Αυτή η απειλή είναι παρόμοια με αυτό που συνέβη στο USS Cole το 2000 στο λιμάνι του Άντεν. Είχε χτυπηθεί από σκάφος φορτωμένο με περίπου 400 κιλά εκρηκτικά, στρατιωτικό φορτίο παρόμοιο με drones του ουκρανικού ναυτικού, το οποίο προκάλεσε μια τρύπα στο κύτος. Το πλοίο επισκευάστηκε και επέστρεψε σε υπηρεσία μετά από 14 μήνες εργασίας που συνίστατο επίσης στην αναβάθμιση των ραντάρ και του συστήματος μάχης του πλοίου.
Προστατευτικά δίχτυα:
Θα μπορούσαμε τότε να δούμε την επανεμφάνιση αντιτορπιλικών διχτυών, που χρησιμοποιούνται ευρέως γύρω από μαχητικά πλοία μέχρι το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά, εάν αυτή η λύση είναι σχετική σε ένα λιμάνι ή στην άγκυρα, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θάλασσα: το υδροδυναμικό φρενάρισμα που δημιουργείται είναι απαγορευτικό.
Δεδομένου ότι τα ναυτικά drones λειτουργούν σε επίπεδο νερού, η προστασία πρέπει να είναι λίγο χαμηλότερη από την ίσαλο γραμμή για να αποτρέψει ένα drone να περάσει ακριβώς από κάτω. Αυτή θα ήταν μια πιθανή λύση για την προστασία των πολιτικών πλοίων σε άγκυρα, αλλά ίσως πιο δύσκολο να εφαρμοστεί σε στρατιωτικά πλοία που έχουν λιγότερο χώρο για μια τέτοια προσθήκη.
Ηλεκτρονικός πόλεμος:
Δεδομένου ότι τα ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη λειτουργούν εξ αποστάσεως για να μπορέσουν να βρουν τον στόχο τους αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, θα ήταν δυνατό να επιδιωχθεί η διακοπή των ραδιοζεύξεων μεταξύ των drones και των χειριστών.
Τα ουκρανικά ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη μπορούν να λειτουργήσουν εξ αποστάσεως μέσω μιας δορυφορικής σύνδεσης, Starlink, ή μέσω μιας απευθείας σύνδεσης ραδιοσυχνοτήτων με ένα εναέριο drone που χρησιμεύει ως ραδιοφωνικό ρελέ. Κατά τις πρώτες επιθέσεις χρησιμοποιήθηκε κυρίως η δορυφορική σύνδεση, αλλά από τη στιγμή που ο Elon Musk περιόρισε την υπηρεσία σε ορισμένες περιοχές, οι Ουκρανοί πλέον βασίζονται περισσότερο στη ραδιοζεύξη με αερομεταφερόμενο ρελέ.
Αυτό δείχνει η επίθεση στο Caesar Kunikov, όπου μέρος των εικόνων που μεταδίδονται από τις ουκρανικές αρχές είναι εικόνες τραβηγμένες από εναέριο drone που αναμφίβολα χρησίμευε και ως ραδιοφωνικό ρελέ. Προσπάθησαν να περιορίσουν την εξάρτησή τους από ένα ξένο σύστημα στο οποίο δεν είναι κύριοι.
Είναι πάντα δυνατό να παρεμποδιστεί μια δορυφορική σύνδεση παρεμποδίζοντας τους σχετικούς δορυφόρους. Δεν είναι επιλεκτικό και ισοδυναμεί με άρνηση ολόκληρης της υπηρεσίας σε μια δεδομένη περιοχή, δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Ωστόσο, δεν είναι δυνατό να εντοπιστεί η άφιξη μιας απειλής με αυτό το μέσο, καθώς η παρουσία σημάτων δεν είναι ειδικά για τη χρήση ναυτικών drones.
Κατά συνέπεια, μια τέτοια λύση ισχύει μόνο ως προληπτικό μέτρο, χωρίς να γνωρίζουμε αν υπάρχει ή όχι απειλή. Ωστόσο, οι ζεύξεις ραδιοσυχνοτήτων μπορούν να εντοπιστούν και να αναγνωριστούν πιο εύκολα. Θα ήταν έτσι ευκολότερο να πραγματοποιηθεί αντιδραστική εμπλοκή κατά την ανίχνευση κινδύνου.
Τα drones που στερούνται έτσι τις ραδιοζεύξεις τους δεν θα μπορούν πλέον να καθοδηγούνται προς τον στόχο τους. Το άλλο πλεονέκτημα του ηλεκτρονικού πολέμου είναι ότι παρέχει προστασία από εναέρια drones που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αναγνώριση, ως ραδιοφωνικό ρελέ ή σε επίθεση κατά πλοίων ή λιμενικών υποδομών καθώς και έναντι επιφανειακών.
Τα κύρια μαχητικά πλοία έχουν όντως συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, αλλά αυτά έχουν σχεδιαστεί κυρίως για να αντιμετωπίσουν την εκτόξευση πυραύλων ή τον έλεγχο πυρός. Δεν καλύπτουν τα ίδια εύρη συχνοτήτων και θα ήταν, σήμερα, εντελώς αναποτελεσματικά έναντι αυτών των drones. Τα πλοία δεν διαθέτουν μια πιο παγκόσμια ικανότητα ηλεκτρονικού πολέμου για να λάβουν υπόψη την απειλή που αντιπροσωπεύουν τόσο τα αεροσκάφη όσο και τα ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Μίνι πύραυλοι «χαμηλού κόστους»:
Μια άλλη επιλογή, δυνητικά συμπληρωματική με τις άλλες, θα ήταν ο εξοπλισμός πλοίων με κατευθυνόμενους πυραύλους ικανούς να καταστρέψουν ελαφρά σκάφη ή πυραύλους «χαμηλού κόστους» όπως ο Shahed.
Δεδομένου ότι τα ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη κοστίζουν πολύ περισσότερο από τα εναέρια drones, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (περίπου 250 ευρώ για ένα Magura V000), η χρήση αυτού του τύπου όπλου θα παραμείνει οικονομικά βιώσιμη.
Υπάρχουν λύσεις όπως το σύστημα VAMPIRE από την L3 HARRIS ή οι πύραυλοι FZ275 LGR 70 mm που καθοδηγούνται με λέιζερ από την THALES που είναι ενσωματωμένοι στο LMP (Multipurpose Modular Launcher). Ως εκ τούτου, θα ήταν απαραίτητο να εξοπλιστούν τα πλοία με αρκετές δεκάδες από αυτούς τους πυραύλους, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν πολλαπλές επιθέσεις άνω των 360°.
Ισχυρό λέιζερ;
Τα πρώτα λέιζερ ισχύος που θα αρχίσουν σταδιακά να τίθενται σε λειτουργία τα επόμενα χρόνια θα προορίζονται κυρίως για την καταστροφή εναέριων drones ή πυραύλων.
Μάλλον θα χρειαστούν μερικά ακόμη χρόνια ανάπτυξης προτού δούμε λέιζερ αρκετά ισχυρά για να καταστρέψουν τα ναυτικά drones. Αλλά είναι πιθανό ότι αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να συμπληρώσει ή να αντικαταστήσει ορισμένα υπάρχοντα όπλα.
Ωστόσο, αυτά τα υλικά μπορεί να μην έχουν απαραίτητα την ικανότητα να αντιμετωπίσουν επιθέσεις κορεσμού και η παρουσία ενός ή δύο ισχυρών λέιζερ μπορεί να μην είναι επαρκής για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας επίθεσης. Αυτό το όπλο εξακολουθεί να έχει το πλεονέκτημα ότι είναι ικανό να αντιμετωπίζει στόχους τόσο στον αέρα όσο και στην επιφάνεια.
Συμπέρασμα
Τα ναυτικά drones αυτοκτονίας είναι ένας νέος κίνδυνος που αναμένεται να αυξηθεί. Αποτελούν εναλλακτική λύση για έθνη ή μη κρατικούς οργανισμούς που δεν διαθέτουν πυραύλους κατά πλοίων. Είναι ένας τρόπος για τα παραδοσιακά ναυτικά να αυξήσουν τον όγκο τους και την επιθετική τους ικανότητα, ιδίως χάρη στον κορεσμό.
Μια επίθεση που συνδυάζει ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη αυτοκτονίας με πυραύλους κατά πλοίων θα ήταν ιδιαίτερα περίπλοκο να αποτραπεί. Χρειάστηκαν μόνο 2 αντιπλοϊκοί πύραυλοι για να βυθιστεί το Moskva των 12 τόνων, ενώ χρειάστηκαν δώδεκα ναυτικά drones αυτοκτονίας για να βυθιστεί μια κορβέτα 000 τόνων.
Ενώ τα drones είναι προφανώς λιγότερο αποτελεσματικά, είναι πολύ πιο απλά στην παραγωγή και την ανάπτυξη από τους πυραύλους. Επιπλέον, η αυτονομία τους επιτρέπει να χτυπούν πλοία αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.
Αυτή η νέα απειλή απαιτεί απάντηση από τα στρατιωτικά ναυτικά που θα μπορούσαν να χωριστούν σε τρία μέρη:
• Υποχρεωτική παρουσία πυροβολικών συστημάτων μικρού διαμετρήματος CIWS ικανών τόσο να παρέχουν αντιπυραυλική άμυνα μικρού βεληνεκούς όσο και αντιεπιφανειακή άμυνα από drone. Θα μπορούσαν, τελικά, να συμπληρωθούν ή να αντικατασταθούν από λέιζερ ισχύος.
• Αύξηση του ηλεκτρονικού πολέμου σημαίνει ότι καθιστά δυνατή την παρεμπόδιση όχι μόνο της αποστολής πυραύλων ή του ελέγχου πυρός, αλλά και των επικοινωνιών με drone, επιφανειακές ή εναέριες.
• Επιβιβαστείτε σε ένα σύστημα που περιλαμβάνει πολλές δεκάδες ρουκέτες καθοδηγούμενους με λέιζερ που επιτρέπουν την εμπλοκή μικρών σκαφών με χαμηλότερο κόστος. Αυτό απαιτεί επίσης να σκεφτούμε να θέσουμε σε εφαρμογή, εάν είναι απαραίτητο, μέτρα προστασίας στην είσοδο των λιμανιών μας, επειδή ο πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει πόσο ευάλωτες μπορεί να είναι οι βάσεις εφοδιαστικής.
CERBAIR
Αυτό το άρθρο προτείνεται από CERBAIR.
Ως εταιρεία που ειδικεύεται στην καταπολέμηση των drones, CERBAIR προτείνει αυτό το άρθρο για να τονίσει την αυξανόμενη σημασία των drones σε ζώνες ένοπλων συγκρούσεων. CERBAIR παρέχει το πιο αντικειμενικό δυνατό όραμα αυτών των αναδυόμενων απειλών και παρέχει τροφή για σκέψη στους αμυντικούς παράγοντες.
CERBAIR είναι η γαλλική αναφορά στον αγώνα κατά των drones για τον εντοπισμό, τον χαρακτηρισμό και την εξουδετέρωση μη εξουσιοδοτημένων drones. Με βάση την τεχνογνωσία του στην επεξεργασία σημάτων ραδιοσυχνοτήτων, CERBAIR προσφέρει αυτό το άρθρο για να τονίσει την αυξανόμενη σημασία της απειλής των drone.
CERBAIR παρέχει το πιο αντικειμενικό δυνατό όραμα αυτών των αναδυόμενων απειλών και παρέχει τροφή για σκέψη στους αμυντικούς παράγοντες.
Επικοινωνήστε μαζί μας για οποιοδήποτε αίτημα προστασίας από drones:
https://www.cerbair.com/fr/contactez-nous/