در روزهای اخیر، چند تن از رهبران سیاسی ناتو و همچنین در فنلاند، آلمان و لهستان سخنرانی های بسیار نگران کننده ای داشته اند. به گفته آنها، اکنون این خطرات قابل توجه است که روسیه تصمیم به حمله به یکی از کشورهای ناتو در مدت پنج سال، یعنی حدود سال 2030 بگیرد.
از آن زمان، نظرات در مورد این موضوع، در مطبوعات و همچنین در اینترنت، و در کانال های خبری چند برابر شده است. برخی در اظهارات بوریس پیستوریوس، مانور سیاسی با هدف داخلی را می بینند. دیگران آن را یک فاجعه بی ارتباط با واقعیت، به ویژه در مورد قدرت نظامی روسیه می دانند. دومی در نهایت از واقعیت این سخنرانی حمایت می کند.
برای پاسخ به این سوال، لازم است به وضوح حقایق مشکل بیان شود، یعنی واقعیت این است که توازن قوا در اروپا در حال حاضر چگونه ممکن است وجود داشته باشد، اما همچنین باید تمام عوامل فرسایشی و نیروهای سیاسی که زیربنای آنها هستند را تحلیل کرد. . و همانطور که در این مقاله خواهیم دید، تفسیر یک وضعیت شناخته شده در فیس بوک، پیچیده است!
خلاصه
پتانسیل نظامی روسیه در سال 2030 چقدر خواهد بود؟
اولین سوال، برای ارزیابی خطرات جنگ در اروپا تا سال 2030، این است که بتوانیم پتانسیل نظامی را که مسکو واقعاً در این زمان خواهد داشت، ارزیابی کنیم.
برای دستیابی به این هدف، داشتن منابع عالی، اغلب خارج از دسترس مفسران، اگر نه لزوماً سرویس‌های اطلاعاتی، بلکه دوز خوبی از قدرت پیشگویی ضروری است. در واقع، این پتانسیل آینده مبتنی بر چهار عامل است که هر کدام به اندازه دیگری نامطمئن هستند.
نقطه مبدا و جدول زمانی بسیار نامشخص
اولی چیزی جز مبدأ آن نیست، یعنی نیروهای نظامی که امروز ستاد کل روسیه واقعاً در اختیار دارد، چیست. این یک سوال به تنهایی یک چالش است. اطلاعات مربوط به تلفات روسیه، در افراد و تجهیزات، اغلب بسته به منابع بسیار متغیر است، و به طور قابل اعتمادی واقعیت سیستم عملیاتی مسکو را حتی بیشتر از این مهم است.
اگر ماهیت نقطه مبدا نامشخص باشد، زمان آن نیز به همان اندازه نامشخص است. در واقع، امروز هیچ کس قادر به پیش بینی زمان پایان جنگ در اوکراین و همچنین پارامترهای این صلح احتمالی نیست.
بدیهی است که بین روسیه پیروز از یک سو، اوکراینی که توانسته تمام قلمرو خود را آزاد کند، از سوی دیگر، و فرضیه احتمالی کره ای شدن تئاتر اوکراین، عواقب آن بر پتانسیل نظامی ارتش های روسیه می تواند به شدت باشد. ناهمسان.
بنابراین، شکست روسیه احتمالاً منجر به تحولات سیاسی داخلی قابل توجهی در این کشور خواهد شد که سهم آن در بازسازی یک ابزار نظامی مؤثر نیز با مشکلاتی همراه است.
برعکس، پیروزی مسکو به کرملین قدرت تثبیت شده بر سرزمین و جمعیتی خواهد داد که به طور قابل توجهی گسترش خواهد یافت و اعتماد مقامات به قدرت نظامی را تقویت خواهد کرد.
75 درصد از این مقاله برای خواندن باقی مانده است،
برای دسترسی به آن مشترک شوید!
لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
مقالات در نسخه کامل خود، و بدون تبلیغات,
از 6,90 €.
اشتراک خبرنامه
ثبت نام برای خبرنامه متا دفاع برای دریافت
آخرین مقالات مد روزانه یا هفتگی
کشورهای اتحادیه اروپا حدود 450 میلیون نفر جمعیت دارند در حالی که روسیه فقط 140 نفر جمعیت دارد.
توازن جمعیتی قوا، حمله ناتو توسط روسیه را کاملاً انتحاری می کند.
و چه کسی می تواند باور کند که روسیه به کشورهای ناتو حمله خواهد کرد، زمانی که قادر به کنترل کامل اوکراین نیست؟
ما سنگینی لابی‌های صنعت تسلیحات را احساس می‌کنیم که با بالا بردن تهدید روسیه، مایلند سفارش‌های عظیمی برای بیشترین سود به آنها داده شود.
با فرض اینکه اروپایی ها هم مثل روس ها بتوانند بسیج شوند، با فرض اینکه کشورهای اروپایی همگی متعهد شوند، با فرض اینکه کشورهای اروپایی تصمیم بگیرند تمام منابع خود را بفرستند، با این فرض که ... این شاخص را نمی توان نادیده گرفت، اما بسیار دور است. به تنهایی موثر بودن اسرائیل مصر و متحدانش را که 15 برابر پرجمعیت تر بود، دو بار در هفت سال شکست داد و کل سینا را از مصر و جولان را از سوریه گرفت. در آغاز جنگ جهانی دوم، فرانسه، بریتانیا، بلژیک و هلند دو برابر آلمان جمعیت داشتند. روسیه در طول جنگ جهانی اول پنج برابر بیشتر از آلمان جمعیت داشت.
تیم Bonjour،
به نوبه خود من فکر می کنم که امنیت ما به ما بستگی دارد و همیشه به آمریکایی ها متکی نیست! من ترامپ را دوست ندارم اما با او موافقم، این به آمریکایی ها نیست که برای اروپایی ها هزینه کنند.
بیایید با شکایت و مشاجره مانند حیاط مدرسه از منطقه راحتی خود خارج شویم.
دفاع ما متعلق به ماست و فراموش نکنید که ارتش ما مانند بیمه است، همیشه وقتی از آن استفاده نمی کنیم هزینه آن زیاد است.
فکر خوب و عصر بخیر
ترامپ یک کلاهبردار فکری است. دفاع اروپا از طریق ناتو هر ساله میلیاردها دلار را در عملیات صنعتی به ایالات متحده می آورد.
خیلی ساده است، به غیر از فرانسه و چند قسمت در انگلستان و آلمان، همه چیز آمریکایی است.
ترامپ نی فقط ته جبهه را به وجود می آورد (خطر خارجی و غیره)
به طور خلاصه، اگر vis pacem para bellum اساس باقی بماند. این عقل سلیم است، اما با توجه به تغییرات سیاسی مختلف در کشورهای مختلف اروپایی، آیا ما قادر خواهیم بود یک استراتژی را متحد کنیم و با اجرای یک سیاست عملیاتی پیش برویم، هیچ چیز کمتر قطعی نیست. این ما را وادار می‌کند تا با کشورهای معدودی که موافقت می‌کنند، یک استراتژی ضد تصادفی پرهزینه اما امن‌تر ایجاد کنیم. ما معمولاً به کشورهای ناتو حمله نمی کنیم، اما تلاش می کنیم به یکی از کشورهای بالتیک ضربه بزنیم، نمی توانیم آن را رد کنیم. به خصوص که نتیجه درگیری کنونی ثبت نشده است و اگر (نباید آرزو کنیم که) اوکراین فروپاشیده شود، وضعیت ژئواستراتژیک به همین شکل نخواهد بود. در حال حاضر، چه در روسیه و چه در ایالات متحده، ما در مرحله پیش از انتخابات هستیم، بنابراین می توان گفت که حرف های لحظه ای آن چیزی نخواهد بود که در پایان سال می شنویم که در آن واقع گرایی غالب شود. . در هر صورت، با تشکر از متا دفاع برای این همه کار (یک مشترک جدید).