این است که آیا در داخل نیروهای اوکراینی، روبه روی هواپیماهای بدون سرنشین روسی یا در هواپیما ناوشکن ها و ناوچه های غربی در دریای سرخ، توپخانه ضدهوایی در هفته های اخیر حروف اشرافی را که به نظر می رسید از ابتدای دهه 70 از دست داده بود، به نفع موشک به دست آورد.
چه برای پاسخ به معادله بودجه بسیار نامطلوب در مقایسه با پهپادهای تهاجمی طراحی ایران، چه برای کاهش مصرف موشک در حالی که صنعت قادر به تولید مجدد به همان سرعتی که مصرف می‌شود، سادگی، روستایی بودن و هزینه‌های پایین مرتبط با استفاده از آن نیست. سلاح های ضدهوایی بار دیگر به معیارهای تعیین کننده تبدیل شده اند، به ویژه در مدیریت درگیری هایی که انتظار می رود دوام داشته باشند.
با این حال، آیا این توپ واقعاً در برابر هواپیماهای بدون سرنشین، مهمات ایستاده و سایر موشک‌های کروز برتری نسبت به موشک‌های ضدهوایی دارد؟ سوالی که اغلب اتفاق می افتد بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که در نگاه اول به نظر می رسد.
خلاصه
جایگزینی توپخانه ضد هوایی با موشک در دهه 60 و 70
اگر اولین موشک های زمین به هوا در دهه 50 ظاهر شد، با S-75 Dvina شوروی (1957) و MiM-14 آمریکایی نایک هرکول (1955)، هدف این سیستم ها بیش از هر چیز مقابله با تهدید بمب افکن های سنگین بود. ارتفاعات بالا و بسیار بالا و با سرعت بالا، رهگیری هواپیماهای جنگنده را نامشخص می کند.
حفاظت در برابر هوانوردی تاکتیکی تا دهه 60 عمدتاً به توپخانه زمین به هوا متکی بود، حتی اگر سیستم های موشکی اختصاص داده شده به این مأموریت، مانند American Hawk (1962) و شوروی 2K12 (1967) در این دهه ظاهر شدند.
بنابراین، از 2 فروند هواپیمای نیروی هوایی، نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده در نبرد (به استثنای سوانح) از دست رفته در طول جنگ ویتنام، تنها 500 فروند توسط سیستم های موشکی زمین به هوای ویتنام شمالی و 205 فروند توسط ویتنامی ها از دست رفتند. شکار بیش از 269 هواپیمای باقیمانده توسط توپ های ضد هوایی ارتش ویتنام شمالی سرنگون شدند.
هانوی سپس بیش از 10 باتری ضد هوایی از مسلسل‌های سنگین 000 و 12,7 میلی‌متری تا توپ 14,5 میلی‌متری S-60 را که با هدایت راداری بیش از یک گلوله در ثانیه شلیک می‌کرد، در فاصله تا 57 متر مستقر کرد.
اگر این دفاع در برابر جنگنده آمریکایی مؤثر بود، به سرعت مشخص شد که ضدهوایی ها نیروی انسانی قابل توجهی را بسیج کردند، بیش از 120 سرباز ویتنام شمالی تنها به این مأموریت اختصاص دادند و برای کارآمدی به تراکم بسیار بالایی نیاز داشتند.
این وزن انسانی و همچنین عملکرد موشک های زمین به هوای متحرک جدید مانند موشک های شوروی 2K12 Kub (1967) و 9K32 Strela (1970) که توسط ارتش های عربی در طول جنگ یوم کیپور مستقر شدند، سرانجام غربی ها را متقاعد کرد. علاقه مندی به تجهیز سریع خود به یک دفاع ضد هوایی قدرتمند که پیرامون باتری های موشکی چند لایه سازماندهی شده است.
75 درصد از این مقاله برای خواندن باقی مانده است،
برای دسترسی به آن مشترک شوید!
لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
مقالات در نسخه کامل خود، و بدون تبلیغات,
از 6,90 €.
اشتراک خبرنامه
ثبت نام برای خبرنامه متا دفاع برای دریافت
آخرین مقالات مد روزانه یا هفتگی