چگونه پهپادهای رزمی معادله صنعتی و اعتقادی هوانوردی جنگنده را بر هم خواهند زد؟

ورود پهپادهای جنگی، این دستگاه‌های بدون سرنشین که برای انجام مأموریت‌ها به جای هواپیماهای جنگنده طراحی شده‌اند، اکنون به‌ویژه در انتظار است. اینها در واقع محور واقعی چیزی را تشکیل می دهند که به عنوان نسل ششم هواپیماهای جنگی توصیف می شود، که NGADهای آمریکایی و همچنین NGFs و Tempests اروپایی به آن تعلق دارند.

اگر همه این تکامل اجتناب‌ناپذیر را پیش‌بینی کنند، روش استفاده از این پهپادها و در نتیجه نحوه طراحی آن‌ها همچنان بسته به پروژه‌ها بسیار متفاوت است.

بنابراین، روس ها S-70 Okhotnik-B، یک پهپاد رزمی 20 تنی را طراحی کردند که عملکرد و مطمئناً قیمت آن، آن را به یک هواپیمای جنگی سنتی نزدیک می کند. MQ-25 Stingray که توسط بوئینگ برای ماموریت های سوخت گیری هوایی نیروی دریایی ایالات متحده توسعه یافته است، دارای قیمت واحد 150 میلیون دلار است که بالاتر از F/A-18 E/F Super Hornet و F-35C Lightning II، دو فروند فعلی آن است. هواپیمای جنگی

برعکس، برنامه‌های جدید توسعه‌یافته در آن سوی اقیانوس اطلس در این منطقه، تمایل به طراحی پهپادهای جنگی بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تری دارند، مانند هواپیمای بوئینگ MQ-28 Ghost Bat که با همکاری استرالیا طراحی شده و قیمت واحد آن از 10 تا 15 میلیون دلار است. نیروی هوایی ایالات متحده، به عنوان بخشی از برنامه NGAD، اعلام کرد که قصد دارد ناوگانی از پهپادهای جنگی نیمه مصرفی به قیمت یک چهارم تا یک سوم قیمت یک F-35A، یعنی 22 تا 30 میلیون دلار، به دست آورد.

دقیقاً در همین راستا است که نیروی دریایی ایالات متحده، پس از MQ-25 Stingray بسیار گران قیمت، اکنون می خواهد حرکت کند، در نهایت، با یک تحول عمیق ناوگان جنگنده سوار بر ناوهای هواپیمابر آمریکایی، و همچنین پارادایم های حاکم بر عملیات. و جنبه های صنعتی هواپیماهای جنگی

نیروی دریایی آمریکا هواپیماهای بدون سرنشین جنگی 15 میلیون دلاری می خواهد که تنها 200 ساعت پرواز کنند

در این چارچوب است که برنامه جدید هواپیماهای رزمی مشترک یا CCA. این موضوع توسط دریاسالار استفان تدفورد، که ریاست دفتر اجرایی برنامه برای هوانوردی بدون سرنشین و سلاح‌های ضربتی یا PEO (U&W) را بر عهده دارد، در کنفرانس سالانه فضای هوایی دریایی لیگ نیروی دریایی، که در اوایل این هفته برگزار شد، توضیح داده شد.

به گفته وی، نیروی دریایی آمریکا قصد دارد مسیر MQ-25 را دنبال نکند، بلکه قصد دارد به سمت آن حرکت کند. پهپادهای رزمی بسیار مقرون به صرفه تر، همراهی با Lightning II، Super Hornet و جانشین آنها، NGAD آینده، که قبل از پایان دهه آینده وارد خدمت نخواهد شد.

به طور خاص، نیروی دریایی ایالات متحده قصد دارد هواپیماهای بدون سرنشین جنگی را خریداری کند که قیمت واحد آنها از 15 میلیون دلار تجاوز نکند. مهمتر از همه، این دستگاه ها باید هزینه اجرای بسیار پایین و بدون هزینه نگهداری داشته باشند.

و به دلایل خوب، آنها فقط باید در بهترین حالت، 200 ساعت قبل از استفاده به عنوان هدف برای جذب آتش دشمن یا به عنوان یک پهپاد تهاجمی، پرواز کنند. در این شرایط، هیچ شکی وجود ندارد که برای طراحی و ساخت پهپادهایی با طول عمر محدود، بیش از حد لازم هزینه شود.

و اضافه شود که در نهایت، نیروی دریایی ایالات متحده قصد دارد بیش از 60 درصد از ناوگان هواپیماهای جنگی خود را از هواپیماهای بدون سرنشین تشکیل دهد که در خدمت هواپیماهای خلبانی و همچنین به طور مستقل عمل می کنند.

در مورد نیروی هوایی ایالات متحده، ورود به خدمت اولین پهپاد برای پایان دهه برنامه ریزی شده است، حتی اگر ظرفیت های مورد انتظار در این زمان کمتر از ظرفیت های مورد نظر برنامه باشد، و بنابراین نیاز به نظارت و کنترل یک دستگاه پایلوت.

یک انقلاب آینده در مدل صنعتی و بودجه ای هوانوردی جنگنده

عملکرد و قابلیت های عملیاتی این پهپادهای جنگی آینده، در مورد پهپادهای سنگین مانند S-70، پهپادهای نوع Loyal Wingmen یا پهپادهای مصرفی مانند Remote Carrier Expendable، قبلاً در مقالات متعدد منتشر شده توسط مطبوعات تخصصی مورد بحث قرار گرفته است.

پیامدهای مدل صنعتی و بودجه ای که این توسعه را احاطه کرده است، بسیار کمتر بوده است. و در مورد مدل ذکر شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده، بلکه توسط نیروی هوایی ایالات متحده برای برنامه NGAD، اینها قابل توجه است.

هزینه مالکیت یک پهپاد جنگی در مقایسه با هواپیمای جنگی سه برابر کمتر است

75 درصد از این مقاله برای خواندن باقی مانده است،
برای دسترسی به آن مشترک شوید!

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
مقالات در نسخه کامل خود، و بدون تبلیغات,
از 6,90 €.

اشتراک خبرنامه