Waarom is het risico op een opeenvolgende oorlog in 2023 groter dan ooit? Een tragedie in drie bedrijven...

In 2020, geconfronteerd met het risico van een opeenvolgende oorlog, geloofde het Pentagon dat het in staat was om tegelijkertijd een conflict aan te gaan tegen een grote tegenstander zoals Rusland of China, en tegen een secundaire tegenstander. Met de verzending van twee vliegdekschepen naar het oostelijke Middellandse Zeegebied na de terroristische aanval van Hamas op 7 oktober wijst alles er nu op dat het militaire instrument snel zijn grenzen zal bereiken, vooral als het Israëlische conflict zou eindigen.

Wat zijn in deze context de risico’s die zich in de komende maanden en jaren zullen voordoen als er zich nieuwe kansenconflicten zullen voordoen, geconfronteerd met een westerse militaire macht die nu niet meer in staat is de rol van toezichthouder te vervullen die zij dertig jaar lang sinds het einde van de Koude Oorlog op zich heeft genomen? Oorlog?

Introductie

Naast de schok die daarop volgde de terreuraanslag van Hamas tegen Israël op 7 oktober, en de emotionele reactie die daarop volgde, trokken veel commentatoren en experts snel de Amerikaanse en westerse capaciteiten in twijfel. steun tegelijkertijd Oekraïne geconfronteerd met de agressie die 600 dagen geleden door Moskou begon, en Israël in het geval van een brand in het Midden-Oosten.

Dus terwijl de hypothese van een dubbelfront jarenlang het worstcasescenario voor het Pentagon vertegenwoordigde, vooral zolang de transformatie van de Amerikaanse legers nog niet voldoende gevorderd is, was de eerste reactie van Washington op de agressie van de Palestijnse terroristische beweging het twee vliegdekschepen inzetten in de Middellandse Zee Oostelijk, en om alle Amerikaanse strijdkrachten in de regio te versterken.

Net zo snel rezen er vragen over de capaciteit van de Verenigde Staten, hun legers en hun defensie-industrie, als ze tegelijkertijd Israël zouden steunen in een militaire campagne die zich zou hebben uitgebreid tot het Midden-Oosten, vooral tegenover Iran, en tegelijkertijd , Oekraïne blijven steunen, waarvoor de Amerikaanse navelstreng van cruciaal belang is.

Dagenlang hebben we gezien hoe industriëlen en functionarissen van het Pentagon het Congres en de uitvoerende macht hierover waarschuwden de grenzen van de Amerikaanse steun Vandaag. Bovenal ontstaan ​​er zorgen over de risico op besmetting van conflicten, terwijl veel gebieden waarvan de status quo rechtstreeks afhangt van de Amerikaanse interventiecapaciteiten, onder spanning staan.

Het lijkt er inderdaad op dat deDe twee onderwerpen zijn nauw met elkaar verbonden, in een tragedie in drie bedrijven die zijn oorsprong vindt aan het einde van de Koude Oorlog.

Proloog: de Pax Americana van na de Koude Oorlog

Elke goede tragedie begint met een proloog. Het vindt plaats hier om het einde van de Koude Oorlog, in 1991, dat tegelijkertijd werd gekenmerkt door de explosie van het Warschaupact, de politieke ineenstorting van het Sovjetbloken de economische en sociale van Rusland.

Van de twee grote spelers die de afgelopen veertig jaar de toon hebben gezet, is er feitelijk nog maar één in staat de rol van supermacht te spelen, ook al beschikt Moskou nog over een substantieel nucleair arsenaal.

De Verenigde Staten riepen zichzelf snel uit winnaars van de Koude Oorlog, en beloofde de toen onbetwiste rol te spelen van politieagent van de wereld, in wat snel een Pax Americana, verwijzend naar de Pax Romana uit de oudheid.

Met zijn krachtige conventionele militaire instrument nog steeds intact, een onmiskenbare technologische vooruitgang en economische en diplomatieke middelen die oneindig groter zijn dan die van zijn potentiële concurrenten, drong Washington zichzelf op aan alle theaters.

de vuurvast aan de Amerikaanse dreiging waaraan zij zichzelf blootgesteld zagenzware sancties, beiden door de Verenigde Staten zelf, alleen door Européens te graag een einde maken aan een defensie-inspanning die hun overheidsfinanciën veertig jaar lang onder druk had gezet, en zelfs een herstellend Rusland, en een China, nog steeds op groeihormoon.

75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.

Nieuwsbrief abonnement